Areszt Śledczy Prudnik

Areszt Śledczy Prudnik – placówka penitencjarna przy ul. Kościuszki 7 w Prudniku przeznaczona dla mężczyzn, podległa Okręgowemu Inspektoratowi Służby Więziennej w Opolu.

Areszt Śledczy w Prudniku
Ilustracja
Areszt Śledczy w Prudniku (2012)
Państwo

 Polska

Województwo

 opolskie

Miejscowość

Prudnik

Adres

ul. Kościuszki 7

Rodzaj

areszt śledczy

Jednostka nadrzędna

OSIW Opole

Przeznaczenie

AŚ dla mężczyzn

Pojemność

143 osadzonych

Data likwidacji

2018

Położenie na mapie Prudnika
Mapa konturowa Prudnika, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Areszt Śledczy w Prudniku”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Areszt Śledczy w Prudniku”
Położenie na mapie województwa opolskiego
Mapa konturowa województwa opolskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Areszt Śledczy w Prudniku”
Położenie na mapie powiatu prudnickiego
Mapa konturowa powiatu prudnickiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Areszt Śledczy w Prudniku”
Położenie na mapie gminy Prudnik
Mapa konturowa gminy Prudnik, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Areszt Śledczy w Prudniku”
Ziemia50°19′14″N 17°34′29″E/50,320556 17,574722

Od 2018 w miejscu aresztu funkcjonuje Oddział Zewnętrzny w Prudniku Zakładu Karnego w Nysie, obsługujący sądy i prokuratury w Prudniku, Nysie i Głubczycach. Pojemność jednostki wynosi 143 miejsc, dysponuje również oddziałem zakładu karnego typu zamkniętego, dla skazanych mężczyzn recydywistów penitencjarnych[1]. Budynek aresztu został wpisany do rejestru zabytków[2].

Historia

edytuj

Pierwsze informacje na temat wymierzania sprawiedliwości przestępcom w Prudniku pochodzą z 1384, kiedy książę Władysław Opolczyk nadał prudniczanom prawo karania złoczyńców: „…za wiedzą księcia wszyscy zbóje, którzy gwałt czynią, mordują, kradną, oczy wydłubują – stracą szyję. Także i ten kto im pomaga”[3]. Funkcję więzienia pełniła wyposażona w loch głodowy Wieża Woka w zamku w Prudniku[4]. Jako miejskie więzienie służył również współczesny „Arsenał” Muzeum Ziemi Prudnickiej[5].

W 1665 w więzieniu w Prudniku osadzony został zbójnik zwany Czarnym Piotrem. Udało mu się uciec z więzienia dzięki pomocy mieszkańców miasta[6].

W 1753 zbudowano w Prudniku nowe więzienie przy ul. Królowej Jadwigi, nazywane „więzieniem śledczym”. Przeznaczone było dla przestępców pozamiejscowych z powiatów prudnickiego, nyskiego, kozielskiego, grodkowskiego, pszczyńskiego, raciborskiego i głubczyckiego[7].

 
Budynek administracyjny

W 1853 miasto podarowało parcelę budowlaną na cel budowy dużego więzienia powiatowego. Zbudowany we wrześniu 1856 obiekt posiadał 120 cel dla więźniów[3]. Budynek więzienia, założony na planie prostokąta, przetrwał do czasów współczesnych, pełniąc funkcję Aresztu Śledczego[8]. W 1859 zbudowano wodociąg z koszar do placu więziennego[9]. W 1890 więzienie zostało rozbudowane[10].

W czasie dwudziestolecia międzywojennego władze III Rzeszy umieściły w więzieniu w Prudniku miejscowych Polaków za to, że posłali swoje dzieci do polskiej szkoły[8]. Po II wojnie światowej i przejęciu przez administrację polską, placówka przyjęła nazwę Więzienie Karno-Śledcze w Prądniku[8]. W marcu 1945 w więzieniu zamieszkali na kilka dni osadnicy z Naprawy, którzy zamierzali osiedlić się w okolicy miasta[11]. W więzieniu osadzano autochtonów skazanych na kary pozbawienia wolności za współpracę z Niemcami. W 1947 w więzieniu w Prudniku wykonano dwa wyroki śmierci; pierwszy na Ukraińcu za popełnione przez niego morderstwa na Kresach Wschodnich, drugi na mężczyźnie, który „ukradł krowę z pobliskiego pastwiska, czym działał na szkodę i przeciwko ustrojowi państwa”[8].

24 sierpnia 2018 Ministerstwo Sprawiedliwości wydało zarządzenie o likwidacji Aresztu Śledczego Prudnik i utworzeniu w jego miejsce Oddziału Zewnętrznego Zakładu Karnego w Nysie z dniem 30 listopada 2018. Zlikwidowano Ambulatorium z Izbą Chorych AŚ w Prudniku[12].

Osadzeni

edytuj
Z tym tematem związana jest kategoria: Więźniowie więzienia w Prudniku.

Przypisy

edytuj
  1. Opis jednostki [online], sw.gov.pl [dostęp 2024-10-24].
  2. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo opolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024, s. 112 [dostęp 2024-10-24].
  3. a b Kasza 2020 ↓, s. 785.
  4. Kasza 2020 ↓, s. 285.
  5. Kasza 2020 ↓, s. 600.
  6. Bogatym brał, biednym dawał, „Głos Włókniarza”, 7 (584), Opole: Opolskie Wydawnictwo Prasowe, 1 kwietnia 1987, s. 12.
  7. Kasza 2020 ↓, s. 784.
  8. a b c d Kasza 2020 ↓, s. 786.
  9. Kasza 2020 ↓, s. 20.
  10. Kasza 2020 ↓, s. 23.
  11. Tomasz Kapica, Jak górale założyli Nową Naprawę [online], nto.pl, 25 kwietnia 2015 [dostęp 2024-10-24].
  12. Andrzej Dereń, Minister Ziobro likwiduje Areszt Śledczy w Prudniku! Będzie filia Zakładu Karnego w Nysie [online], Teraz Prudnik!, 31 sierpnia 2018 [dostęp 2024-10-24] (pol.).

Bibliografia

edytuj
  • Ryszard Kasza: Ulicami Prudnika z historią i fotografią w tle. Przemysław Birna, Franciszek Dendewicz, Piotr Kulczyk. Prudnik: Powiat Prudnicki, 2020. ISBN 978-83-954314-5-6.

Linki zewnętrzne

edytuj