Antoni Miodoński
Antoni Stanisław Miodoński (ur. 26 marca 1889 w Żywcu, zm. 3 lutego 1949[1]) – ksiądz dziekan Wojska Polskiego.
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
26 marca 1889 |
| Data śmierci |
3 lutego 1949 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
1912 |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys
edytujUkończył c. i k. Gimnazjum Wyższe w Wadowicach (1908)[2]. W 1912 roku otrzymał święcenia kapłańskie w diecezji krakowskiej. Podczas I wojny światowej był kapelanem rzymskokatolickim w armii austro-węgierskiej. W 1918 roku został kapelanem Wojska Polskiego. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu starszego kapelana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 16. lokatą w duchowieństwie wojskowym wyznania rzymskokatolickiego[3]. W latach 1923–1928 był kierownikiem Rejonu Duszpasterstwa Katolickiego Biała-Bielsko i proboszczem parafii wojskowej Biała-Bielsko[4][5]. 18 lutego 1930 roku awansował na proboszcza ze starszeństwem z 1 stycznia 1930 roku i 3. lokatą w duchowieństwie wojskowym wyznania rzymskokatolickiego. W 1932 roku był administratorem parafii wojskowej N. M. P. Ludzimierskiej w Bielsku na Śląsku[6]. W okresie międzywojennym był m.in. duszpasterzem 5 Pułku Strzelców Podhalańskich w Przemyślu oraz prezesem Związku Szlachty Zagrodowej. W latach 1934–1939 był szefem duszpasterstwa wojskowego wyznania katolickiego Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu[7]. Na stopień dziekana został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 roku w duchowieństwie wojskowym wyznania rzymskokatolickiego.
Po klęsce w kampanii wrześniowej udał się do Francji. Z polecenia generała Władysława Sikorskiego wyjeżdżał do Bukaresztu i Budapesztu, by ułatwić przyjazd do Francji oficerów polskich internowanych w Rumunii i na Węgrzech. Po upadku Francji dotarł do Wlk. Brytanii, gdzie otrzymał przydział duszpasterski do 3 Kadrowej Brygady Strzelców, stacjonującej w Moffat w Szkocji. 15 lipca 1941 roku został szefem duszpasterstwa Polskich Sił Powietrznych. Do końca wojny był seniorem duchownych wojskowych, ze względu na wysługę lat. Dokonał 260 wizytacji na terenie Wlk. Brytanii i innych krajów Europy Zachodniej. W trakcie tych wizytacji odbył m.in. 105 godzin lotu. 16 lipca 1943 roku brał udział w pogrzebie generała Władysława Sikorskiego.
Dzięki jego staraniom ofiarowano z Funduszu Społecznego Polskich Sił Powietrznych 500 funtów na Polską Misję Katolicką w Londynie. Z jego inicjatywy powstał Fundusz Pomocy Jeńcom. Z ofiar zebranych od lotników polskich kupiono i wysłano 4800 paczek dla jeńców polskich w Niemczech, szczególnie dla tych, którzy nie mieli rodzin. Organizował świetlice lotnicze, w tym Świetlicę Biskupa Polowego.
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)[2]
- Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami[2]
- Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1936)[8][9]
- Srebrny Wawrzyn Akademicki (5 listopada 1938)[10]
Przypisy
edytuj- ↑ Architektura sakralna - Kościół św. Floriana w Żywcu-Zabłociu. [dostęp 2016-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
- ↑ a b c Michał Siwiec-Cielebon, Wolności siew. Absolwenci i uczniowie c. i k. Gimnazjum Wyższego w Wadowicach do 1918 r. jako kadra przyszłych sił zbrojnych odrodzonej Rzeczypospolitej, „Wadoviana. Przegląd historyczno-kulturalny” (21), 2018, s. 92–145, ISSN 1505-0181.
- ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 406.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 1421, 1425.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 840.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932, s. 406, 898.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 272.
- ↑ M.P. z 1936 r. nr 66, poz. 131 „za zasługi na polu pracy kulturalno-oświatowej i społecznej”.
- ↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 1, s. 2, 19 marca 1936.
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 607 „za szerzenie zamiłowania do literatury polskiej i krzewienie czytelnictwa w wojsku”.
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Z.A. Czernicki, Schematyzm Kościoła Rzymsko-Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, Kraków 1925, s. 283.
- A.F. Kowalkowski, Duszpasterstwo Polskich Sił Powietrznych we Francji i Wielkiej Brytanii 1939–1945, Studia Pelplińskie 15/1979.
- F. Mientki, Bóg i Ojczyzna. Wspomnienia kapelana WP, Instytut Prasy i Wydawnictw „Novum”, Warszawa 1987, s. 138–139.
- J. Humeński, Duszpasterstwo wojskowe, Wojskowy Przegląd Historyczny, s. 267.
- S. Podlewski, Wierni Bogu i Ojczyźnie, Instytut Prasy i Wydawnictw „Novum”, s. 210.