Antoni Gromadzki
Antoni Stanisław Gromadzki (ur. 1 maja 1891 w Żytomierzu, zm. 7 października 1966) – kapitan piechoty Wojska Polskiego.
kapitan piechoty | |
Pełne imię i nazwisko |
Antoni Stanisław Gromadzki |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
1 maja 1891 |
Data śmierci |
7 października 1966 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
Filia Głównej Składnicy Uzbrojenia Nr 1 |
Stanowiska |
dowódca kompanii |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Życiorys
edytujUrodził się 1 maja 1891 w Żytomierzu, w rodzinie Jana[1]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach 2 Rostowskiego Pułku Grenadierów, awansując z chorążego na podporucznika[2][a].
1 marca 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 1 kwietnia 1917, i przydzielony z dniem 1 lutego 1919 do Rezerwy Oficerów WP[3]. Od 1 maja do 7 czerwca 1919 był słuchaczem II Kursu Adiutantów w Warszawie, a od 16 czerwca do 30 listopada 1919 słuchaczem I Kursu Wojennej Szkoły Sztabu Generalnego w Warszawie. 19 sierpnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Pełnił wówczas służbę w Grodzieńskim Pułku Strzelców[4]. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Generalnego „Białystok”, a jego oddziałem macierzystym był wówczas Grodzieński Pułku Strzelców[5]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 478. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6]. W 1923 pełnił służbę w 81 pułku piechoty w Grodnie[7]. W następnym roku pozostawał na etacie przejściowym, jako słuchacz kursu dla młodszych oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 61 pułk piechoty w Bydgoszczy[8]. W 1928 pełnił służbę w Szkole Podoficerów Zawodowych Piechoty w Grudziądzu. Pozostawał wówczas w kadrze oficerów piechoty, jako oficer 61 pułku piechoty w Bydgoszczy[9]. Do wiosny 1933 pełnił służbę w 36 pułku piechoty Legii Akademickiej w Warszawie[10]. 11 kwietnia 1933 został przeniesiony do 21 pułku piechoty „Dzieci Warszawy” w Warszawie na stanowisko dowódcy kompanii przy Filii Głównej Składnicy Uzbrojenia Nr 1 w Palmirach[11][12][13]. 4 lipca 1935 został zwolniony z zajmowanego stanowiska z pozostawieniem bez przynależności służbowej z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I[14]. Następnie został przeniesiony w stan spoczynku.
Po zakończeniu II wojny światowej wrócił do kraju i został zarejestrowany w jednej z rejonowych komend uzupełnień[1]. Zmarł 7 października 1966. Trzy dni później został pochowany na cmentarzu Oliwskim w Gdańsku.
Ordery i odznaczenia
edytuj- Medal Niepodległości – 23 grudnia 1933[15][16]
- Srebrny Krzyż Zasługi
- Medal Zwycięstwa
- Order Świętego Stanisława 3 stopnia z mieczami i kokardą[2]
Uwagi
edytuj- ↑ Na stronie „Памяти героев Великой войны 1914–1918” figuruje również chorąży / podporucznik 23 Niżowskiego Pułku Piechoty o tym samym imieniu i nazwisku (ros. Громадзский Антон Иванович), odznaczony Orderem Świętej Anny 4 stopnia z napisem „Za odwagę”[2].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-09-27]..
- ↑ a b c Памяти героев Великой войны 1914–1918 : Поиск героев войны : Громадзский Антон. Ministerstwo Obrony Federacji Rosyjskiej Zarząd ds. utrwalenia pamięci poległych w obronie Ojczyzny. [dostęp 2022-09-27]. (ros.).
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 27 z 11 marca 1919, poz. 857. Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 29 z 15 marca 1919, poz. 920.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 25 sierpnia 1920, s. 782.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 213, 640.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 45.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 358, 408.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 270, 353.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 127, 186.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 40, 566.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 11 kwietnia 1933, s. 82.
- ↑ Lista starszeństwa 1933 ↓, s. 35.
- ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 34.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935, s. 90.
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 6, poz. 12.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 19 marca 1934, s. 112.
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1 lipca 1933. Warszawa: Przegląd Piechoty, 1933.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Departament Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1935.