Andrij Bratuń

Urodził się w rodzinie chłopskiej. W 1912 ukończył seminarium nauczycielskie w Winnicy, następnie do 1916 uczył się w rosyjskiej szkole oficerskiej w Kijowie oraz Instytucie Nauczycielskim w Winnicy (1913–1916 oraz 1917–1919). W latach 1912–1913 pracował jako nauczyciel w dwuklasowej szkole w Iljince w guberni kijowskiej. W 1916 został powołany do armii rosyjskiej (183. i 691. pułk piechoty), zdemobilizowany w stopniu ppor. w następnym roku.

Po rewolucji październikowej 1917 brał udział w organizowaniu oddziałów wojsk ukraińskich. Po wojnie polsko-ukraińskiej był w 1919 instruktorem szkolnym w powiecie winnickim, zbiegł przed bolszewikami do Łańcuta, gdzie przebywał do 1920. Rolnik we wsi Podberezie. Prezes Towarzystwa Kulturalno-Oświatowego „Proswita" w powiecie horochowskim, 1924 współzałożyciel partii Ukraińskie Zjednoczenie Socjalistyczne – Związek Włościański (Sel-Sojuz), od 1931 działał w Wołyńskim Zjednoczeniu Ukraińskim.

Poseł I kadencji 1922–1927, wybrany z listy nr 16, okręg wyborczy numer 56 (Kowel); członek Komitetu Ukraińskiego (w 1925 sekretarz); pracował w komisji ochrony pracy. W wyborach w 1928 bez powodzenia kandydował z listy państwowej nr 8 do Sejmu.

• Małgorzata Smogorzewska, Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919-1939: słownik biograficzny. T. 1, A-D (red. naukowa Andrzej Krzysztof Kunert, Warszawa 1998