Aleksander Król
Aleksander Franciszek Król (ur. 13 września 1890 w Tarnowie, zm. 27 maja 1971 w Warszawie) – inżynier architekt, konserwator zabytków, historyk architektury, podpułkownik administracji Wojska Polskiego.
major obserwator | |
Data i miejsce urodzenia |
13 września 1890 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
27 maja 1971 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki | |
Główne wojny i bitwy | |
Późniejsza praca |
inżynier |
Odznaczenia | |
Życiorys
edytujPrzed I wojną światową rozpoczął studia na Wydziale Architektury Politechniki Lwowskiej. W 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego. Porucznik artylerii. W 1919 roku został przeniesiony do lotnictwa. Kontynuował studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, a następnie Politechniki Lwowskiej, w której w 1928 roku uzyskał dyplom inżyniera architekta.
3 maja 1926 roku został awansowany na majora ze starszeństwem z 1 lipca 1925 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych[1]. W 1928 roku pełnił służbę w Komisji Nadzoru Technicznego Lotnictwa, pozostając w ewidencji 2 Pułku Lotniczego[2]. 31 marca 1930 roku, po ukończeniu studiów politechnicznych, został przeniesiony z dyspozycji szefa Departamentu Aeronautyki Ministerstwa Spraw Wojskowych do 2 pułku lotniczego w Krakowie na stanowisko dowódcy Oddziału Portowego[3]. 26 marca 1931 roku został przeniesiony z korpusu oficerów aeronautycznych do korpusu oficerów inżynierii i saperów i przydzielony do Departamentu Budownictwa Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[4]. W departamencie pełnił służbę przez kolejnych osiem lat[5]. W międzyczasie został awansowany na podpułkownika i przeniesiony do korpusu oficerów administracji. Mieszkał przy ulicy Racławickiej 120. W 1939 roku zajmował stanowisko szefa Wydziału Inspekcji. 11 września 1939 roku został wyznaczony na stanowisko kierownika I Rejonu Budowlanego w „Grupie płk inż. Jeleniewskiego Eugeniusza”.
Czynny przy konserwacji Zamku Królewskiego w Warszawie w latach 1921–1923. Inspektor nadzoru przy budowie Starego Miasta. Autor monografii Zamek Królewski w Warszawie. Był redaktorem dwutomowej publikacji: Budownictwo wojskowe 1918–1935. Warszawa: Departament Budownictwa Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1936.
Od 24 marca 1941 roku oficjalny przedstawiciel internowanych polskich żołnierzy przy rządzie węgierskim, jako kierownik sekcji polskiej w XXI Oddziale Ministerstwa Honwedów. Wiosną 1944 roku, w czasie niemieckiej okupacji Węgier został aresztowany przez Gestapo, a następnie wywieziony do obozu koncentracyjnego. W maju 1945 roku powrócił do kraju i podjął pracę w Społecznym Przedsiębiorstwie Budowlanym w Katowicach, później w Kielcach, a od 1948 roku w Warszawie.
W 1952 roku został dyrektorem Biura Odbudowy Zamku Królewskiego w Warszawie. Zmarł 27 maja 1971 roku w Warszawie. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 165-1-19)[6].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1937)[7]
Przypisy
edytuj- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 18 z 3 maja 1926 r., s. 126.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 541, 548.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 8 z 31 marca 1932 r., s. 110, 124.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 3 z 26 marca 1931 r., s. 95.
- ↑ Rocznik oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932, s. 249, 443.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: ALEKSANDER KRÓL, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-10] .
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 96 „za zasługi w służbie wojskowej”.
Bibliografia
edytuj- Piotr Biegański, Pamięci Kol. Aleksandra Króla, Komunikat SARP Nr 6–7, 1971.
- Hanna Krzyżanowska, Król Aleksander, [w:] Polski słownik biograficzny konserwatorów zabytków, red. Henryk Kondziela, Hanna Krzyżanowska, z. 2, Poznań, Wydawnictwo Poznańskie 2006, ISBN 83-7177-416-8.
- Cmentarz Powązkowski w Warszawie. (red.). Krajowa Agencja Wydawnicza, 1984. ISBN 83-03-00758-0.