Aggeusz
Aggeusz, Chaggaj[1](hebr. Chag - święto, uroczystość[2]), (łac.) Aggaeus (od hebrajskiego חַגַּי Haggai, (gr.) Kyriakos) – jest dziesiątym z tzw. proroków mniejszych, a pierwszym z trzech działających po powrocie z niewoli babilońskiej. Autor Księgi Aggeusza.
| prorok | |
 Wizerunek proroka Aggeusza | |
| Czczony przez | |
|---|---|
| Wspomnienie | |
| Atrybuty |
rulon pergaminu |
Działał w Jerozolimie około 520 r. przed Chrystusem[3]. Pierwsze jego wystąpienie datuje się na 22 sierpnia 520 r. przed Chrystusem (Ag 1,2-1,11) ostatnie zaś na 18 grudnia tego samego roku (Ag 2,10-2,19 i Ag 2,20-2,23)[4]. Wspólnie z Zachariaszem zachęcał Żydów do odbudowy Świątyni Jerozolimskiej. Nawoływał do wiary, a niedolę ludu przypisywał karze Bożej. Księga Aggeusza nie wnosi informacji o samym autorze. W Martyrologium Rzymskim wymieniany jest razem z Ozeaszem, a jego wspomnienie obchodzone jest 4 lipca.
W ikonografii przedstawiany jest w todze a jego atrybut to rulon pergaminu wskazujący na to, że jest autorem księgi prorockiej[5].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Wstęp do Księgi Aggeusza. [dostęp 2012-11-09].
- ↑ Praca zbiorowa, Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu, Edycja św. Pawła, Częstochowa: Edycja Św. Pawła, 2013, ISBN 978-83-7424-941-6.
- ↑ W pierwszym rozdziale Księgi Aggeusza jest mowa o drugim roku rządów króla Dariusza, a został on władcą w roku 521 p.n.e
- ↑ Dwaj prorocy, [w:] Anna Świderkówna, Rozmowy o Biblii. Narodziny Judaizmu, wyd. szóste, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2018, ISBN 978-83-012-0117-3.
- ↑ Marecki i Rotter 2009 ↓, s. 42.
Bibliografia
edytuj- Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 1: A-C. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 1997, s. 56. ISBN 83-7097-271-3.
- Józef Marecki, Lucyna Rotter: Jak czytać wizerunki świętych leksykon atrybutów i symboli hagiograficznych. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 2009. ISBN 978-83242-0910-1. (pol.).