Adam Ignacy Komorowski

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	28 października 1749
Konsekrator	Andrzej Stanisław Załuski
Współkonsekratorzy	Wacław Hieronim Sierakowski; Michał Ignacy Kunicki; Krzysztof Michał Dobiński; Marcin Załuski
Konsekrowani biskupi
Walenty Franciszek Wężyk	1753
Władysław Aleksander Łubieński	1758

Adam Ignacy Komorowski
	Prymas Polski i Litwy
Kraj działania	I Rzeczpospolita
Data i miejsce urodzenia	24 maja 1699 ; Czyżowice
Data i miejsce śmierci	2 marca 1759 ; Skierniewice
Miejsce pochówku	bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Mikołaja w Łowiczu
	Arcybiskup gnieźnieński, prymas Polski
Okres sprawowania	1749–1759
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	3 września 1724
Sakra biskupia	28 października 1749
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Adam Ignacy Komorowski herbu Korczak (ur. 24 maja 1699 roku w Czyżowicach w ziemi chełmińskiej, zm. 2 marca 1759 roku w Skierniewicach^[1]) – arcybiskup gnieźnieński, prymas Polski, prepozyt krakowskiej kapituły katedralnej w latach 1737–1749, kanclerz kapituły katedralnej krakowskiej w latach 1724–1737, archidiakon kapituły kolegiackiej sądeckiej w latach 1729–1736, prepozyt kapituły kolegiackiej św. Michała na Zamku Wawelskim w latach 1743–1749, kanonik kapituły kolegiackiej tarnowskiej prebendy pw. Rozesłania Apostołów do 1749 roku^[2], prepozyt kapituły kolegiackiej pilickiej w latach 1733–1749, kanonik kapituły kolegiackiej pilickiej prebendy pw. Jana Chrzciciela do 1726 roku^[3], homiletyk.

Życiorys

Studia z zakresu teologii i filozofii odbywał w kolegiach jezuickich w Krakowie i we Wrocławiu. Doktorat obojga praw uzyskał w Rzymie 19 października 1723 roku^[4]. Święcenia kapłańskie przyjął 3 września 1724 roku. Zwolennik Augusta III. W 1739 wydał w Warszawie dzieło Obrona stanu duchownego przeciw zarzutom stanu świeckiego. W 1748 mianowany arcybiskupem gnieźnieńskim, co wywołało protesty szlachty. W 1749 otrzymał Order Orła Białego. Zamieszkał w Skierniewicach, organizując tam dwór prymasowski. Na sejmie 1752 występował za zwiększeniem liczby wojska, proponował zwiększenie dochodów skarbu państwowego przez sprzedaż urzędów, wprowadzenie cła generalnego 3% od szlachty i 6% od mieszczaństwa, zwiększenie opodatkowania Żydów, reformę mennicy. Był stronnikiem familii Czartoryskich. W czasie wojny siedmioletniej, gdy w 1756 August III został uwięziony przez Prusaków, wyjednał jego uwolnienie. W 1758 popierał Karola Krystiana syna Augusta III w jego staraniach o księstwo kurlandzkie.

Pochowany w kolegiacie łowickiej.

Przypisy

↑ Krzysztof R. Prokop, Wiadomości do biografii biskupów oraz opatów i ksień z ziem Rzeczypospolitej Obojga Narodów z osiemnastowiecznej prasy warszawskiej doby saskiej i stanisławowskiej (1729-1795), w: Archiwa, Biblioteki I Muzea Kościelne, t. 86, 2006, s. 304.
↑ Szczepaniak błędnie uważa, że zmarł w 1749 roku
↑ Jan Szczepaniak, Spis prałatów i kanoników kapituły katedralnej oraz kapituł kolegiackich diecezji krakowskiej (XVIII wiek), Kraków 2008, s. 13, 15, 69, 77, 120, 1233, 147.
↑ Stanisław Salaterski, Katalog prałatów i kanoników kapituły św. Małgorzaty P. M. w Nowym Sączu (1448-1791), w: Nasza Przeszłość : studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce, Tom 80 (1993), s. 188.

Linki zewnętrzne

Catholic-hierarchy
Adam Ignacy Komorowski – dokumenty w bibliotece Polona

[1] Krzysztof R. Prokop, Wiadomości do biografii biskupów oraz opatów i ksień z ziem Rzeczypospolitej Obojga Narodów z osiemnastowiecznej prasy warszawskiej doby saskiej i stanisławowskiej (1729-1795), w: Archiwa, Biblioteki I Muzea Kościelne, t. 86, 2006, s. 304.

[2] Szczepaniak błędnie uważa, że zmarł w 1749 roku

[3] Jan Szczepaniak, Spis prałatów i kanoników kapituły katedralnej oraz kapituł kolegiackich diecezji krakowskiej (XVIII wiek), Kraków 2008, s. 13, 15, 69, 77, 120, 1233, 147.

[4] Stanisław Salaterski, Katalog prałatów i kanoników kapituły św. Małgorzaty P. M. w Nowym Sączu (1448-1791), w: Nasza Przeszłość : studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce, Tom 80 (1993), s. 188.

[1]