(19) Fortuna

planetoida

(19) Fortuna – jedna z większych planetoid z pasa głównego.

(19) Fortuna
Ilustracja
Obraz uzyskany przez Very Large Telescope
Odkrywca

John Russell Hind[1]

Data odkrycia

22 sierpnia 1852[1]

Numer kolejny

19

Charakterystyka orbity (2024-10-17)
Przynależność
obiektu

pas główny[1]

Półoś wielka

2,4421[1] au

Mimośród

0,1575[1]

Peryhelium

2,0575[1] au

Aphelium

2,8267[1] au

Okres obiegu
wokół Słońca

3 lata 298 dni 5[1] godzin

Średnia prędkość

18,94[potrzebny przypis] km/s

Inklinacja

1,57[1]°

Charakterystyka fizyczna
Średnica

211 ± 2[2]
(225 × 205 × 195) ± 12 km[3]
ok. 200[1] km

Masa

8,8 ± 1,4 ×1018[2] kg

Średnia gęstość

1,80 ± 0,29[2] g/cm3

Okres obrotu

ok. 7,4432[1] h

Albedo

0,056[2]
ok. 0,037[1]

Jasność absolutna

ok. 7,49[1]m

Typ spektralny

G[1]
Ch (klasa SMASSII)[1]

Średnia temperatura powierzchni

~180[potrzebny przypis] K

Satelity naturalne

brak danych

Odkrycie

edytuj

Planetoida została odkryta przez Johna Russella Hinda 22 sierpnia 1852 w Londynie[1].

Nazwana została na cześć Fortuny, bogini kierującej ludzkimi losami.

Orbita

edytuj

Orbita (19) Fortuny jest nachylona do płaszczyzny ekliptyki pod kątem 1,57°. Na jeden obieg wokół Słońca ciało to potrzebuje 3 lat i 298 dni, krążąc w średniej odległości 2,44 au od Słońca[1]. Średnia prędkość orbitalna tej planetoidy to ok. 18,94 km/s.[potrzebny przypis]

Właściwości fizyczne

edytuj

(19) Fortuna ma średnicę 211 ± 2 km. Jej albedo szacowane jest na 0,056[2] lub zaledwie około 0,037, a jasność absolutna około 7,49m. Planetoida ta zalicza się do planetoid węglowych typu G[1]. Jej powierzchnia jest ciemna i zawiera proste związki węgla. Średnia temperatura na jej powierzchni sięga 180 K.[potrzebny przypis]

Planetoida ta rotuje w czasie 7 godzin i 27 minut[1].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s (19) Fortuna w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.) [dostęp 2024-12-31]
  2. a b c d e P. Vernazza, M. Ferrais, L. Jorda, J. Hanuš, B. Carry i inni. VLT/SPHERE imaging survey of the largest main-belt asteroids: Final results and synthesis. „Astronomy and Astrophysics”. 54, s. A56, 2021. (ang.). 
  3. Jim Baer: Recent Asteroid Mass Determinations. 2008. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-21)]. (ang.).

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj