Wodnik guamski

Po raz pierwszy gatunek opisał Walter Rothschild w 1895. Nowemu gatunkowi nadał nazwę Hypotaenidia owstoni^[3]. Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) umieszcza wodnika guamskiego w rodzaju Gallirallus^[4]. Jest on gatunkiem monotypowym^[3][4].

Długość ciała wynosi około 28 cm; masa ciała samców 174–303 g, samic 170–274 g^[3]. Ptaki obydwu płci są podobnie upierzone. Samice są mniejsze. Głowa, szyja i przechodzący przez oko pasek brązowe. Gardło i górna część piersi szare. Skrzydła krótkie, ciemne z brązowymi kropkami i białymi paskami. Niższa część piersi, brzuch, pokrywy podogonowe i sterówki czarniawe, pokryte białymi paskami. Dziób szary, tęczówka czerwona (według innego źródła brązowa^[5]), stopy ciemnobrązowe^[6].

Endemit wyspy Guam, obecnie wymarły na wolności^[3][5].

Wodniki guamskie są prawie całkowicie nielotne; zdołają przelecieć 1–3 m^[3]. Zamieszkiwały większość dostępnych na Guam środowisk: lasy, sawannę, zakrzewienia, trawiaste obszary z roślinnością wtórną, zarośla paproci i tereny rolnicze^[5]. Są wszystkożerne, ale zdają się preferować pokarm zwierzęcy. Zjadają ślimaki, scynki, gekony, bezkręgowce i padlinę, zaś z pokarmu roślinnego – nasiona, liście palm, pomidory, melony^[6][3] i kwiaty^[5]. Ptaki te najaktywniejsze są o świcie i o zmierzchu; pokarm zdobywają również w nocy^[3]. Są to ptaki skryte. Odzywają się głośnym przeszywającym gwizdem lub serią gwizdów^[6].

Wodniki guamskie gniazdują cały rok, jednak najintensywniejszy przebieg sezonu lęgowego przypada na okres od czerwca do listopada. Gniazda ulokowane są na ziemi w gęstej trawie. Zniesienie liczy 1–4 (zwykle 3–4) jaja^[5]. Inkubacja trwa 20–21 dni^[7], jaja wysiadywane są przez obie płci^[3]. Pisklęta opuszczają gniazdo w ciągu 24 godzin od wylęgu; są karmione i znajdują się pod opieką obojga rodziców; masę ciała dorosłych osobników osiągają po 7 tygodniach^[3]. Dojrzałość płciową uzyskują w wieku 4 miesięcy^[5]. Ilość lęgów podczas jednego roku nieznana^[3].

Od 1994 IUCN uznaje wodnika guamskiego za gatunek wymarły na wolności (EW, Extinct in the Wild)^[5]. Katastrofalne skutki dla gatunku przyniosło pojawienie się na wyspie węża Boiga irregularis w latach 50. XX wieku^[6]. W 1984 rozpoczęto rozmnażanie wodników guamskich w niewoli. Od 1987 podejmuje się próby introdukowania wodnika guamskiego na pobliską wolną od węży wyspę Rota. W 1999 wprowadzone tam ptaki po raz pierwszy się rozmnożyły. Pod koniec 1998 niektóre ptaki wychowane w niewoli wprowadzono na objęty ochroną obszar na północy wyspy Guam, liczący 24 ha powierzchni. Ptaki wyprowadziły nawet lęgi, jednak populacja ta wymarła^[5]. 15 listopada 2010^[6] szesnaście osobników wypuszczono na Cocos Island. W 2012 podjęły próbę rozrodu^[5]. Każdego roku na wyspie Rota wypuszcza się około 100 osobników^[6]. Nie są znane przyczyny niepowodzenia niektórych introdukcji na Rota. Za wymarcie reintrodukowanej na Guam populacji odpowiada drapieżnictwo ze strony zdziczałych kotów^[5].