Zenon z Elei

filozof grecki
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Fizykaa (dyskusja | edycje) o 14:07, 4 wrz 2015. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

Szablon:Filozof infobox

Zenon z Elei (gr. Ζήνων ὁ Ἐλεάτης Zenon ho Eleates (ur. ok. 490 p.n.e., zm. ok. 430 p.n.e.) – filozof grecki.

Był uczniem Parmenidesa i należał do szkoły eleatów z Elei. Doskonalił sztukę prowadzenia sporów, którą rozumiał jako wykazywanie na drodze samego zestawiania pojęć prawdy własnej i cudzego fałszu, co w ówczesnych pojęciach było dialektyką i co pozwoliło później Arystotelesowi uznać go za jej twórcę.

Jego dzieło O przyrodzie, napisane schematyczną prozą w formie pytań i odpowiedzi, stało się wzorem dla formy dialogowej. Sam był wytrawnym polemistą. Znany również ze swoich paradoksów lub dowodów na niemożność istnienia wielości rzeczy i ruchu. Cztery jego dowody o niemożności ruchu znane są pod nazwami: dychotomii, Achillesa, strzały i stadionu.

Zobacz też

Linki zewnętrzne