Gagat

Układ krystalograficzny – amorficzny (bezpostaciowy)

Barwa – czarny, brunatny

Rysa – czarnobrunatna

Połysk – matowy; szklisty po oszlifowaniu

Twardość w skali Mohsa – 3-4

Gęstość – 1,30-1,35 g/cm³

Łupliwość – brak

Przełam – muszlowy

Często zawiera domieszki takie jak: żelazo, siarka, chlor, glin, miedź, nikiel, potas, sód.

Jest substancją miękką, strugalną, kruchą, nieprzezroczystą o głębokiej czarnej barwie, lekką. Czasami wykazuje wyraźną podzielność, zgodną z pierwotną orientacja słojów drewna. Gagat jest łatwopalny, przy spalaniu wydziela charakterystyczny zapach. Podobnie jak bursztyn wykazuje właściwości elektrostatyczne, dlatego często nazywa się go „czarnym bursztynem”.

Gagat powstał z uwęglenia drzew z rodziny araukarii, które powszechnie rosły w Europie przed 180 milionami lat (w jurze). Powstał w środowisku wodnym, bez dostępu tlenu. Ostatecznie ukształtował się pod ciśnieniem warstw skalnych. W postaci niewielkich węglistych wkładek występuje w skałach osadowych.

Miejsca występowania: Występuje w Wielkiej Brytanii – hrabstwo Yorkshire, okolice Whitby, USA – Wayne w Utah, Francji – Sainte- Colombesur- l’Hers w Aude, Niemczech. Także w Kanadzie, Turcji, Indiach, Chinach, Portugalii oraz Gruzji w regionie Tkibuli.

W Polsce (rezerwat przyrody Gagaty Sołtykowskie), spotykany w osadach jurajskich k. Opoczna (Odrowąż) i w rejonie świętokrzyskim między Ostrowcem Świętokrzyskim a Skarżyskiem-Kamienną.

Ma znaczenie kolekcjonerskie, od dawna stosowany do wyrobu biżuterii żałobnej. Ozdoby takie często nazywa się dżetami (jet – angielska nazwa gagatu). Daje się łatwo polerować, obrabiany jest ręcznie.

W farmacji do początku XIX w. wykorzystywany okazjonalnie jako źródło smoły wchodzącej w skład balsamów przeciw histerii^[1] Łacińska nazwa recepturowa: gagates.

• węgiel
• węgiel brunatny

• Podręczny leksykon przyrodniczy. Minerały i kamienie szlachetne
• Atlas mineralogii
• Leksykon przyrodniczy. Minerały
• R. Hochleitner Minerały i kryształy
• W. Heflik, L. Natkaniec–Nowak Minerały Polski