V80

Hellmuth Walter, inżynier i naukowiec, jeszcze przed wojną prowadził badania nad zwiększeniem możliwości okrętów podwodnych. Zamierzał zbudować jednostkę mogącą pływać pod wodą dłużej i szybciej w porównaniu z dotychczas istniejącymi typami. Doszedł do wniosku, że należy zastosować napęd, który nie będzie zależny od dostępności powietrza atmosferycznego. Efektem jego prac było skonstruowania turbiny gazowej o obiegu zamkniętym. Turbina Waltera wykorzystywała energię cieplną powstającą w wyniku rozpadu nadtlenku wodoru na tlen i parę wodną (w obecności katalizatora). Ciśnienie gazów napędzało turbinę.

V80 zbudowany został w Kilonii w stoczni Germania Werft, a cała jego budowa objęta była całkowitą tajemnicą. Wodowanie nastąpiło 19 kwietnia 1940 roku. Jako okręt doświadczalny V80 odbył ponad 100 rejsów próbnych. W czasie jednego z nich, jesienią 1940, osiągnął niewiarygodną wówczas prędkość 28 węzłów. Okręt został wycofany ze służby pod koniec 1942. Samozatopienie jednostki nastąpiło w marcu 1945 na Morzu Bałtyckim w rejonie Półwyspu Helskiego.

Kolejnym okrętem wykorzystującym napęd Waltera był większy V300 (U-791). W 1942 roku rozpoczęto budowę eksperymentalnych bojowych jednostek projektu Wa 201 (U-792, U-793) i WK 202 (U-794, U-795) oraz projektowanie dalszych typów U-Bootów.

• V80 na ubootwaffe.net (ang.)

• P. R. Stokes: Hydrogen Peroxide for Power and Propulsion. [dostęp 2011-01-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (15 lutego 2006)]. (ang.).
• V. E. Tarrant: Ostatni rok Kriegsmarine : maj 1944 - maj 1945. Warszawa: Wydawnictwo Oskar, 2001. ISBN 83-85239-56-1. Brak numerów stron w książce