V80

niemiecki doświadczalny okręt podwodny z okresu II wojny światowej

V80niemiecka doświadczalna jednostka pływająca, okręt podwodny (U-Boot) z okresu II wojny światowej.

V80
Historia
Wodowanie

19 kwietnia 1940

 III Rzesza
Wejście do służby

1940

Wycofanie ze służby

1942

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

nawodna: 73 t;
podwodna: 76 t;
podwodna bojowa (maksymalna): 85,5 t;

Długość

całkowita: 22,05 m
kadłuba sztywnego: 16,9 m

Szerokość

maksymalna: 2,1 m
kadłuba sztywnego: 2,1 m

Zanurzenie

wysokość całkowita: 5,65 m;

Napęd
maksymalna moc silników wysokoprężnych: 210–230 KM;
maksymalna moc turbiny Waltera: 2500 KM (20 000 obr./min);
Zapas paliwa: 21 ton H2O2;
Prędkość

nawodna: 9,0 w.
podwodna: 28,0 w.

Zasięg

zasięg nawodny: 1840 Mm przy prędkości 9 w.;
zasięg podwodny: 50 Mm przy prędkości 28 w.;

Załoga

4

Historia

edytuj

Hellmuth Walter, inżynier i naukowiec, jeszcze przed wojną prowadził badania nad zwiększeniem możliwości okrętów podwodnych. Zamierzał zbudować jednostkę mogącą pływać pod wodą dłużej i szybciej w porównaniu z dotychczas istniejącymi typami. Doszedł do wniosku, że należy zastosować napęd, który nie będzie zależny od dostępności powietrza atmosferycznego. Efektem jego prac było skonstruowania turbiny gazowej o obiegu zamkniętym. Turbina Waltera wykorzystywała energię cieplną powstającą w wyniku rozpadu nadtlenku wodoru na tlen i parę wodną (w obecności katalizatora). Ciśnienie gazów napędzało turbinę.

V80 zbudowany został w Kilonii w stoczni Germania Werft, a cała jego budowa objęta była całkowitą tajemnicą. Wodowanie nastąpiło 19 kwietnia 1940 roku. Jako okręt doświadczalny V80 odbył ponad 100 rejsów próbnych. W czasie jednego z nich, jesienią 1940, osiągnął niewiarygodną wówczas prędkość 28 węzłów. Okręt został wycofany ze służby pod koniec 1942. Samozatopienie jednostki nastąpiło w marcu 1945 na Morzu Bałtyckim w rejonie Półwyspu Helskiego.

Kolejnym okrętem wykorzystującym napęd Waltera był większy V300 (U-791). W 1942 roku rozpoczęto budowę eksperymentalnych bojowych jednostek projektu Wa 201 (U-792, U-793) i WK 202 (U-794, U-795) oraz projektowanie dalszych typów U-Bootów.

Linki zewnętrzne

edytuj

Bibliografia

edytuj