Paul Finet

Pochodził z rodziny robotniczej, w wieku 19 lat stracił ojca-górnika. Po zakończeniu nauki pracował od 14 roku życia, m.in. jako ogrodnik, kamieniarz i pracownik odlewni. W młodym wieku rozpoczął działalność w ruchu związkowym, początkowo jako sekretarz związku metalowców w Montigniessur-Sambre i regionie Charleroi. W 1930 został wiceprzewodniczącym, a w 1936 przewodniczącym krajowej socjalistycznej konfederacji związków zawodowych. Podczas II wojny światowej uciekł do Francji, gdzie pracował na farmie pod Tuluzą. W 1942 został współpracownikiem działającego w Londynie rządu emigracyjnego premiera Huberta Pierlota, gdzie odpowiadał za kwestie informacji i przygotowywał przemowy radiowe^[1]. W 1944 powrócił do Belgii, został bliskim współpracownikiem Paula-Henriego Spaaka. W latach 1947–1952 sekretarz generalny Generalnej Federacji Związków Zawodowych Belgii (ABVV/FGTB), zaś w latach 1949–1951 przewodniczący Międzynarodowej Konfederacji Wolnych Związków Zawodowych (ICTFU). W 1952 dokooptowany do składu Wysokiej Władzy Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali, pozostał w niej aż do śmierci, odpowiadając głównie za kwestie społeczne, ekonomiczne i administracyjne^[2]. Od 13 stycznia 1958 do 15 września 1959 pozostawał przewodniczącym Wysokiej Władzy^[3]. Był również oddelegowany do Parlamentu Europejskiego.

Był żonaty. Pochowany na cmentarzu Nikloskierfecht w Luksemburgu.

Komandor Legii Honorowej.