Lando Norris

Urodził się w rodzinie Belgijki Ciscy (z domu Wauman^[1]) i Brytyjczyka Adama Norrisa^[2][3]. Jego ojciec był uznawany za 501. najbogatszego człowieka w Wielkiej Brytanii, a zarazem jako jednego z najbogatszych ludzi w Bristolu (pracował jako dyrektor zarządzający w Pension Direct, firmie zajmującej się doradztwem emerytalnym, a następnie zajął się inwestycjami w start-upy poprzez spółkę Horatio Investments)^[4]. Rodzina Norrisa zamieszkiwała Glastonbury. Ma starszego brata Olivera oraz dwie młodsze siostry, Flo i Ciscę^[3]. Jego brat był kierowcą kartingowym^[5]. Ma podwójne obywatelstwo, brytyjskie i belgijskie. Zna podstawy języka flamandzkiego^[6].

Był uczniem szkoły Millifield w Somerset, ale opuścił ją bez zdania egzaminu GCSE, aby w pełni poświęcić się karierze sportowej^[7].

Początkowo Norris interesował się wyścigami motocyklowymi, ale sytuacja zmieniła się po wizycie na lokalnym torze kartingowym, gdzie wraz z ojcem i bratem poszli oglądać rundę krajowych mistrzostw kartingowych Super 1. Mając siedem lat rozpoczął karierę w kartingu i wywalczył pole position w swoim pierwszym krajowym starcie^[8]. W 2013 roku zdobył mistrzostwo Europy juniorów CIK-FIA (KFJ), wygrał w WSK Euro-Series i Międzynarodowym Superpucharze CIK-FIA (KFJ)^[9]. Rok później zdobył tytuł kartingowego mistrza świata (w klasie KF, od 15 roku życia) zostając przy tym najmłodszym mistrzem w tej kategorii w dotychczasowej historii zawodów. W tym samym sezonie zadebiutował w Ginetta Junior Championship, zawodach wspierających serię BTCC, gdzie jako kierowca zespołu HHC Motorsport zajął trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej z dorobkiem 432 punktów i został najlepszym debiutantem serii. Na 20 wyścigów 11 razy stawał na podium w tym czterokrotnie wygrywał, dziewięć razy startował z pole position i zanotował dwa najszybsze okrążenia^[8]. Był to początek jego kariery w jednomiejscowych samochodach wyścigowych^[9].

W sezonie 2015 Norris występował w kilku seriach wyścigowych. Pełny sezon zanotował w barwach zespołu Carlin Motorsport (z silnikiem Ford EcoBoost) w nowo powstałej serii MSA Formula (później przemianowanej na Brytyjską Formułę 4). Mając jedynie 15 lat stał się jedną z czołowych postaci serii. Wygrał osiem wyścigów, sześciokrotnie zajmował miejsce drugie, dziesięciokrotnie startował z pole position i wykonał osiem najszybszych okrążeń^[9]. W walce o tytuł mistrzowski pokonał Ricky’ego Collarda z zespołu Arden^[10][11]. W tym samym sezonie wystąpił w trzech weekendach wyścigowych Niemieckiej Formuły 4 w zespole ADAC Berlin-Brandenburg e.V. Na dziewięć startów dwukrotnie był autorem najszybszego okrążenia wyścigu, sześciokrotnie stawał na podium, w tym zwyciężył w wyścigu na torze Circuit de Spa-Francorchamps. Na koniec sezonu uplasował się na ósmej pozycji z dorobkiem 131 punktów, choć były to nieregularne, gościnne występy w tej serii. Ponadto kolejne dziewięć startów w tym samym zespole zanotował również we Włoskiej Formule 4, gdzie stanął raz na podium i wykonał trzy najszybsze okrążenia wyścigu. Startował również w czterech wyścigach Formuły 4 BRDC w zespole HHC Motorsport za każdym razem stając na podium i wygrywając dwa z nich. Wystartował raz z pole position i zdobył jedno najszybsze okrążenie^[9].

W sezonie 2016 kontynuował zwycięską passę w Toyota Racing Series w Nowej Zelandii jako jeden z kierowców zespołu M2 Competition. Stawał na podium w jedenastu z 15 wyścigów, przy czym sześć z nich wygrał^[12]. Jego regularność w osiąganiu wysokich lokat pozwoliła mu na zdobycie tytułu mistrzowskiego jako pierwszemu Europejczykowi w tej serii wyścigowej^[13]. W tym samym sezonie triumfował także w dwóch innych seriach wyścigowych: Północnoeuropejskim Pucharze Formuły Renault 2.0 oraz Europejskim Pucharze Formuły Renault 2.0^[14]. W obu reprezentował niemiecki zespół Josef Kaufmann Racing i rywalizował w każdej z serii po 15 razy. W obu z nich stawał na podium kolejno po 11 (6 wygranych) i 12 razy (5 wygranych). W Północnoeuropejskim Pucharze Formuły Renault 2.0 aż dziesięciokrotnie startował z pole position, zaś w drugiej z serii sześciokrotnie. W 2016 roku Brytyjczyk odbył również gościnne starty z brytyjską ekipą Carlin w trzech rodzajach wyścigów. W Brytyjskiej Formule 3 BRDC wygrał cztery z jedenastu startów oraz zadebiutował w Europejskiej Formule 3, gdzie miał startować w kolejnym sezonie. Wziął również udział w Grand Prix Makau^[9].

Po zdobyciu trzech tytułów mistrzowskich sezonu 2016 w Toyota Racing Series, Północnoeuropejskim Pucharze Formuły Renault 2.0 i Europejskim Pucharze Formuły Renault 2.0 zdobył nagrodę McLaren Autosport BRDC oraz nagrodę brytyjskiego kierowcy roku (ang. British Club Driver of the Year). W przypadku pierwszej z nagród otrzymał zaproszenie na testy w symulatorze, a następnie w bolidzie Formuły 1 zespołu McLaren^[15], które odbyły się w sierpniu 2017 na torze Hungaroring. Brytyjczyk przejechał wtedy 91 okrążeń i ustanowił drugi czas tego dnia testów. Pod wrażeniem występu Norrisa na Węgrzech był ówczesny dyrektor wyścigowy McLarena Eric Boullier, który stwierdził, że młody kierowca zaskoczył ich „swoją dojrzałością, profesjonalizmem i szybkością”^[16]. Nie była to jednak pierwsza współpraca Landa Norrisa z McLarenem, gdyż już w listopadzie 2016 roku testował samochody Formuły 2, Mercedes DTM i McLaren GT na torze Silverstone. Brał także udział w sesjach w symulatorze i treningach sprawnościowych prowadzonych przez ten zespół^[15].

W listopadzie 2020 roku Norris założył zespół e-sportowy, Quadrant Team. W trakcie pandemii COVID-19 był on jednym z aktywnych graczy w wirtualnych grach, ale jak sam stwierdził: „Quadrant to coś, co chciałem zrobić od dłuższego czasu. Zamknięcie w domach przyśpieszyło sprawę, ponieważ w tamtym czasie częściej nadawałem na żywo”^[17]. Zaczął promować zespół wraz z kilkorgiem innych twórców m.in. swoim przyjacielem, kierowcą wyścigowym Maxem Fewtrellem(inne języki). Grupa rozpoczęła publikowanie materiałów wideo na kanale YouTube oraz otworzyła sklep internetowy z linią ubrań sygnowanych marką Quadrant Team^[18].

• Driver Database – Lando Norris. driverdb.com. [dostęp 2021-05-11]. (ang.).
• Formula 1 – Lando Norris. formula1.com. [dostęp 2021-05-11]. (ang.).

• Oficjalna strona Lando Norrisa. landonorris.com. [dostęp 2021-05-11]. (ang.).