Jerzy Zdziechowski: Różnice pomiędzy wersjami

Urodził się w rodzinie ziemiańskiej. Syn Czesława Zdziechowskiego i Zofii Dorożyńskiej. Gimnazjum ukończył w [[Odessa|Odessie]] i Akademii w [[Antwerpia|Antwerpii]]. Jako prezes komitetu obywatelskiego [[gubernia lubelska|guberni lubelskiej]] był członkiem [[Centralny Komitet Obywatelski Królestwa Polskiego w Rosji|Centralnego Komitetu Obywatelskiego Królestwa Polskiego w Rosji]] w 1915 roku<ref>Mariusz Korzeniowski, Struktura organizacyjna i początki działalności Centralnego Komitetu Obywatelskiego Królestwa Polskiego w Rosji w 1915 r., w: Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio F, Historia Vol. 46/47 (1991/1992), s. 348.</ref>. W 1916 wiceprzewodniczący Rady Zjazdu Polskich Organizacji Pomocy Ofiarom Wojny w [[Moskwa|Moskwie]]. Był członkiem [[Komisja Likwidacyjna do spraw Królestwa Polskiego|Komisji Likwidacyjnej do spraw Królestwa Polskiego]]<ref>Dariusz Szpoper, Przemysław Dąbrowski, Sprawa Zygmunta Wasilewskiego – proces o zniesławienie Aleksandra Lednickiego, w: Studia Iuridica Toruniensia, Vol. 11 (2012) s. 213.</ref>. Był członkiem [[Komitet Narodowy Polski (1914–1917)|Komitetu Narodowego Polskiego]]<ref>Adam Miodowski, Wychodźcze ugrupowania demokratyczne wobec idei polskiego wojska w Rosji w latach 1917–1918, Białystok 2002, s. 85.</ref> W kwietniu 1917 roku był członkiem Tymczasowego Zarządu [[Związek Wojskowych Polaków|Związku Wojskowych Polaków]] Garnizonu Mińskiego (''de facto'' Frontu Zachodniego)<ref>Adam Miodowski, Związki Wojskowych Polaków w Rosji (1917–1918), Białystok 2004, s. 40.</ref>. W latach 1917–1918 jeden z przywódców [[Rada Polska Zjednoczenia Międzypartyjnego|Rady Polskiej Zjednoczenia Międzypartyjnego]] w [[Petersburg]]u. Był współorganizatorem [[Wojsko Polskie na Wschodzie (1914–1920)#Korpusy wschodnie|korpusów wschodnich]]. Był członkiem [[Liga Narodowa|Ligi Narodowej]]<ref>[[Stanisław Kozicki (polityk)|Stanisław Kozicki]], Historia Ligi Narodowej (okres 1887–1907), Londyn 1964, s. 588.</ref>.