Emirat Sycylii: Różnice pomiędzy wersjami

Mury dzielnicy Kasr (pałac) znajdującej się w centrum metropolii przetrwały do naszych czasów. Na terenie, na którym znajdował się wielki meczet, postawiono następnie katedrę rzymską. W dzielnicy Al-Khalisa (Kalsa) znajdowały się takie budynki jak: Pałac Sułtański, łaźnie, [[meczet]]y, siedziby urzędów i prywatne więzienie. Ibn Hawqual doliczył się 7000 rzeczników handlu w 150 sklepach. W 1050 roku Palermo liczyło 350 000 mieszkańców, co czyniło je jednym z największych miast w Europie, ustępującym jedynie stolicy Andaluzji, [[Kordoba|Kordobie]], która liczyła wtedy 45 0000 obywateli. Dla porównania, za chrześcijańskiego Królestwa Sycylii, liczba ludności w Palermo spadła do 150 000, choć stało się największym miastem w Europie ze względu na większy spadek populacji w Kordobie, natomiast w 1330 roku, populacja Palermo liczyła już tylko 51 000 mieszkańców.

Emirat Sycylii zaczął się rozpadać pod wpływem sporów wewnątrz dynastii, które miały miejsce na początku XI w. Do XI w. południowa Italia dostała się pod panowanie Normanów, którzy byli chrześcijańskimi potomkami wikingów. Wśród nich znajdował się [[Roger I]], który w przyszłości miał odbić wyspę spod panowania Arabów. W 1060 roku wyspa została najechana przez Normana [[Robert Guiscard|Roberta Guiscarda]], syna [[Tankred (regent Antiochii)|Tankreda]]<ref>{{Cytuj |tytuł = Normanowie w walce z muzułmanami. Podbój Sycylii |data dostępu = 2021-10-17 |opublikowany = histmag.org |url = https://histmag.org/Normanowie-w-walce-z-muzułmanami-Podboj-Sycylii-14600}}</ref>. W wyniku najazdu Sycylia została podzielona na trzy niezależne emiraty z głównymi ośrodkami w Syrakuzach, Palermo i Qas'r Ianni. Po zdobyciu Apulii i Kalabrii Roger I podjął się podboju [[Mesyna|Mesyny]] z armią 700 rycerzy. W 1068 roku [[Roger I|Roger de Hauteville]] i jego ludzie pokonali muzułmanów [[Bitwa pod Misilmeri|pod Misilmeri]]. Najważniejszą bitwą było oblężenie Palermo, w którym złamano opór sił muzułmańskich, co doprowadziło do opanowania wyspy do 1091 roku. Po zakończeniu podboju Normanowie odsunęli od władzy lokalnego emira [[Yusuf ibn Abdallah|Yusufa ibn Abdallaha]].

Strata wcześniej wymienionych miast zadała poważny cios dla muzułmańskiej władzy na wyspie. Miastem Qas'r Ianni (nowoczesne Enna) nadal rządził emir, [[Ibn Al-Hawas]], który zajmował je od lat. Jego następca, [[Ibn Hamud]], zrzekł się władzy i nawrócił się na chrześcijaństwo w 1087 roku. Po nawróceniu Ibn Hamud wszedł w szeregi chrześcijańskiej szlachty i wycofał się z rodziną do posiadłości w Kalabrii, za zgodą Rogera I. W 1091 roku upadły ostatnie twierdze muzułmańskie w południowej części Sycylii i na Malcie – [[Butera]] i [[Noto]] – co zapoczątkowało upadek muzułmańskiej potęgi w basenie Morza Śródziemnego.