Singspiel: Różnice pomiędzy wersjami

W 1747 roku Christian Felix Weiße (1726-1804), przez kilka lat ochmistrz młodego, bawiącego w Paryżu, arystokraty, znający angielski i francuski i zafascynowany francuską ''opera comique''<ref name="Gru55">{{Cytuj książkę |nazwisko= Grun |imię=Bernard |tytuł= Dzieje operetki |strony=55 }}</ref>, dokonał przeróbki angielskiej [[opera balladowa|opery balladowej]] ''The Devil to Pay''. Sztuka z muzyką J. C. Standfußa zdobyła sobie wielką popularność i przyniosła szereg naśladownictw<ref name="Mal941"/>. Początkowo nowa forma muzyczna rozwinęła się w [[Lipsk]]u. Współpraca Weißego i kompozytora Johanna Adama Hillera (1728-1804) zaowocowała na tamtejszej scenie 12 pogodnymi, zgrabnymi i melodyjnymi utworami, które przez około sto lat utrzymały się na scenach niemieckich, inspirując kolejne pokolenia twórców. W 1764 roku Weiße i Miller zadebiutowali krotochwilą ''Der Teufel ist lost'', odnieśli potem sukcesy w ''Lottchen am Hofe'', ''Die Liebe auf dem Lande'' (1768) i ''Die Jagd'' (1770), najpopularniejszej do ''Wolnego strzelca'' operze niemieckiej<ref name="Gru55"/>. Hiller korzystał nie tylko ze wzorów angielskich, ale i z francuskich wodewilów: ''Minette à la cour'' stała się wzorem dla ''Die Liebe auf dem Lande'', a ''Le roi et le fermier'' Sedaine'a dla ''Die Jagd''<ref name="Mal941"/>. Sukces ''Die Jagd'' przyniósł zalew singspielów Christiana Gottloba Neefe (1748-1798), Johanna André (1741-1799) czy Johanna Friedricha Reichardta (1752-1814)<ref name="Gru55"/>.