Vim (material)

Se destria:

1. lo vim verd: son los vims culhits de fresc. Son utilizats pel palissatge per exemple per las vinhas, e vendut en fais. Devon pas èsser utilizats frescs per realizar de panièrs car après secatge, los panièrs perdon lor soliditat.
2. lo vim brut: es lo vim verd après secatge natural que dura 2 o 3 mes e que permet lor longa conservacion. Per far tornar lor soplesa e los trenar, se los cal banhar 8 a 15 jorns. Alara, gardan lor flexibilitat pendent unes jorns. Permeton de realizar atal d'objèctes que gardan mai o mens las colors d'origina de ruscas de diferentas varietats. Se pòt veire l'abitual vim marron (Salix alba), un ventalh de colors anant del verd blavenc, al roge, brun, negre, jaune.
3. lo vim blanc: es un vim verd que se levèt la rusca. Aquel pelatge, se realiza a la man amb una menar de pinça o mecanicament amb de maquinas rotativas. Aquela operacion se fa mai aisit per la pojada de saba a la prima e se realiza d'abril a juilhet.
4. lo vim buf: Es un vim brut sec que la rusca es levada per coseson dins l'aiga bolhent. aquel procediment permet de pelar en tota sason. Aquel vim pren una color d’avelana e es utilizada en banastariá d'Euròpa centrala.

En França, la culhida dels vims salvatges contunhèt fins als ans 1950 a l'entorn de Valabrega e del deltà de Ròse que la banasteriá se festeja cada an.

La cultura del vim, foguèt lèu remplaçat per la culhida salvatja car los besonhs de matèria primièra per la banasteriá èran fòrça importants. Un panièr redond de trente centimètres de diamètre per exemple demanda mai d'un centenat de brots de diferentas logors. Ja, Caton lo Vielh dins son tractat d'economia rurala (a partie de capítol primièr) plaça la culhida del vim just après la vinha e l'òrt per la valor de son produch.

Fins al començament del sègle XX, lo biais ancian constituissiá a realizar una talha de l'arbre en capgròs: un tronc mai o mens naut èra format, de que cada ivern los brots anals èran talhats. Sovent aqueles arbres en linha, formavan de sègas. Aquel tipe de cultura gaireben desapareguèt, la demanda de banastariá mermèt.

Avec la modernitat aquela cultua s'especializada. Ara la produccion se realiza dins lo departements d'Endre e Léger e Nauta Marna. Ara las vimièras son plantadas en linhas quichadas, 40 centimètres amb un espaci podent èsser de 10 centimètres sul reng, çò que permet d'obténer de brots cercant la lutz e donc mai longas e primas. Las plantacions densas forman de camps escampilhats.

La copa se mecanizèt

Après la culhida, los vims sont destriats per talha mai sovent de 20 en 20 cm. Las longors utilas varian de 0,60 m a 2,40 m. Se ligan en fais, e alara o aqueles vims verds son secats naturalament a l'aire liure, o los fais son sevats quilhats los pès dels brots dins l'aiga per èsser pelats per la produccion de vim blanc.

Al moment de lor utilizacion, la cima dels brots, tròp fragila, es copada al costèl o al secator e cada brot pòt s'utilizar en l'estat redond, o asclat en 3 o 4 quartièrs.

De règlas de normalizacion^[1] de la presentacion del vim per la venta (instituidas per l'Institut Nacional de Normalizacion de Chile^[2]) foguèron recomandadas al nivèl internacional.

• Lloyd Loom

• Presentacion de diferentas varietats de salzes utilizadas en banasteriá

1. ↑ NCh 2039 de 1998, NCh 2532 de 2000 (es) [1]
2. ↑ Institut National de Normalisation du Chili(es) [2]