Naar inhoud springen

Open de Andalucía 2012

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Open de Andalucia 2012)

Het Open de Andalucía is een golftoernooi dat deel uitmaakt van de Europese PGA Tour. In 2012 wordt het gespeeld van 15-18 maart op de Aloha Golf Club in Málaga, waar het ook in 2007 en 2008 gespeeld werd. Het prijzengeld is € 1.000.000. Titelverdediger is Paul Lawrie, naast hem doen nog vier 'Major'-winnaars mee: Mike Weir, José María Olazabal, Michael Campbell en Rich Beem.

Gastheer/orrganisator van het toernooi is 48-jarige Miguel Ángel Jiménez, die erelid van de club is. Hij speelt nu zijn 24ste seizoen op de Tour, en staat nummer 52 op de wereldranglijst. Hij heeft daarnaast tegenwoordig een eigen bedrijf, de MAJ Group, waarin hij ook golfbanen ontwerpt en kinderprogramma's organiseert. Ook heeft hij een golfschool in Torremolinos.

De baan van Aloha werd in 1975 geopend en staat bekend wegens de mooie natuur, waarbij de eeuwoude Johannesbroodboom die langs de fairway van hole 13 staat zeer opvallend is.

Matteo Manassero, toernooirecord met ronde van 64
Winnaar Julien Quesne

Van de vijf Nederlandse spelers had Joost Luiten de vroegste start. Hij kwam met een score van 72 (par) binnen, terwijl Robert-Jan Derksen en Taco Remkes pas vier holes gespeeld hadden en Wil Besseling en Reinier Saxton nog moesten starten. Derksen eindigde met -3 als beste Nederlander, Saxton en Luiten speelden par, Besseling en Remkes speelden boven par.
De 18-jarige Matteo Manassero ging aan de leiding met -8 en heeft drie slagen voorsprong op de vijf spelers die de tweede plaats delen.

Pablo Larrazábal speelde in de ochtendronde en kwam met -7 aan de leiding naast Manassero, die moest nog starten. Ze werden ingehaald door Eduardo de la Riva, die op -8 eindigde. Deksen, Remkes en Saxton misten de cut, Besseling en Luiten mogen het weekend spelen.

Will Besseling en Anthony Wall maakten beiden een ronde van 70 en stegen enkele plaatsen. Joost Luiten maakte 68 en steeg bijna twintig plaatsen. Een goede ronde was van Phillip Price, die sinds het European Open in 2003 niets meer gewonnen heeft. Hij stond deze ronde even aan de leiding met -9. David Lynn, die in 2004 het KLM Open op de Hilversumsche won en die drie maanden geleden in de top-100 van de wereldranglijst kwam, schoot ook naar de top-5 van het scorebord.

Aan het begin van de laatste negen holes deelden vier spelers met -13 de leiding: Matteo Manassero, Hennie Otto, Eduardo de la Riva en Julien Quesne, die aan het begin van de ronde nog op een gedeeld 7de plaats stond. Op hole 14 maakte Quesne een birdie, waarna hij even alleen aan de leiding stond. Manassero en Otto maakten ook een birdie zodat ze weer gelijk stonden. Op hole 15 maakte Quesne weer een birdie om met -15 de leiding terug te nemen. De la Riva had inmiddels ook -14 en deelde de 2de plaats. Nadat Quesne nog een birdie had gemaakt en Otto een bogey, was de kans op winnen voor Otto verkeken.
Quesne eindigde het toernooi op -17, hij was clubhouse leader maar er waren nog enkele spelers in de baan. De la Riva speelde in de laatste partij, hij stond op -15 en moest nog vier holes spelen. Hij eindigde met -14 op de 3de plaats. Manassero werd 2de. Voor Quesne was het de eerste overwinning op de Europese Tour.

Naam Score R1 Nr Score R2 Totaal Nr Score R3 Totaal Nr Score R4 Totaal Nr
Vlag van Frankrijk Julien Quesne 68 -4 T7 72 par -4 T21 67 -5 -9 T7 64 -8 -17 1
Vlag van Italië Matteo Manassero 64 -8 1 73 +1 -7 T2 68 -4 -11 T2 68 -4 -15 2
Vlag van Spanje Eduardo de la Riva 67 -5 T2 69 -3 -8 1 68 -4 -12 1 70 -2 -14 3
Vlag van Engeland David Lynn 70 -2 T21 68 -4 -6 T7 68 -4 -10 T4 69 -3 -13 4
Vlag van Zuid-Afrika Hennie Otto 67 -5 T2 71 -1 -6 T7 68 -4 -10 T4 70 -2 -12 T5
Vlag van Spanje Miguel Ángel Jiménez 69 -3 T13 68 -4 -7 T2 69 -3 -10 T4 71 -1 -11 T7
Vlag van Engeland Simon Khan 70 -2 T21 69 -3 -5 T15 66 -6 -11 T2 73 +1 -10 T11
Vlag van Wales Phillip Price 69 -3 T13 72 par -3 T31 66 -6 -9 T7 71 -1 -10 T11
Vlag van Spanje Pablo Larrazábal 68 -4 T7 69 -3 -7 T2 71 -1 -8 T12 73 +1 -7 T21
Vlag van Ierland Damien McGrane 69 -3 T13 68 -4 -7 T2 71 -1 -8 T12 73 +1 -7 T21
Vlag van Engeland Tommy Fleetwood 68 -4 T7 69 -3 -7 T2 72 par -7 T20 73 +1 -6 T26
Vlag van Engeland Anthony Wall 67 -5 T2 77 +5 par T60 70 -2 -2 T51 68 -4 -6 T26
Vlag van Zweden Niclas Fasth 67 -5 T2 73 +1 -4 T21 72 par -4 T39 71 -1 -5 T35
Vlag van Nederland Joost Luiten 72 par T58 71 -1 -1 T49 68 -4 -5 T31 73 +1 -4 T42
Vlag van Engeland Lloyd Kennedy 67 -5 T2 73 +1 -4 T21 71 -1 -5 T31 74 +2 -3 T47
Vlag van Nederland Wil Besseling 73 +1 T74 71 -1 par T60 70 -2 -2 T51 75 +3 +1 63
Vlag van Nederland Robert-Jan Derksen 69 -3 T13 76 +4 +1 MC
Vlag van Nederland Reinier Saxton 72 par T58 74 +2 +2 MC
Vlag van Nederland Taco Remkes 74 +2 T97 73 +1 +3 MC
Leider Toernooirecord MC = missed cut = cut gemist DQ = disqualified

Invitaties

Nationale Order of Merit

[bewerken | brontekst bewerken]