Naar inhoud springen

Matthias Sammer

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Matthias Sammer
Sammer in 2013.
Sammer in 2013.
Persoonlijke informatie
Volledige naam Matthias Sammer
Geboortedatum 5 september 1967
Geboorteplaats Dresden, Vlag van Duitse Democratische Republiek Oost-Duitsland
Lengte 181 cm
Positie Libero, middenvelder
Clubinformatie
Voetbalcarrière geëindigd in 1998
Jeugd
1972–1985 Vlag van Duitse Democratische Republiek Dynamo Dresden
Senioren
Seizoen Club W (G)
1985–1990
1990–1992
1992–1993
1993–1998
Totaal
Vlag van Duitse Democratische Republiek Dynamo Dresden
Vlag van Duitsland VfB Stuttgart
Vlag van Italië Internazionale
Vlag van Duitsland Borussia Dortmund
102(39)
63(20)
11(4)
115(21)
291(84)
Interlands
1986–1990
1990–1997
Vlag van Duitse Democratische Republiek Oost-Duitsland
Vlag van Duitsland Duitsland
23(6)
51(8)
Getrainde teams
2000
2000–2004
2004–2005
2006–2012
2010–2012
2012–2016
2018–
Vlag van Duitsland Borussia Dortmund (assistent)
Vlag van Duitsland Borussia Dortmund
Vlag van Duitsland VfB Stuttgart
Vlag van Duitsland DFB (sportief directeur)
Vlag van Duitsland DFB (coördinator jeugdopleiding)
Vlag van Duitsland Bayern München (voorzitter)
Vlag van Duitsland Borussia Dortmund (adviseur)
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Matthias Sammer (Dresden, 5 september 1967) is een Duits voormalig sportbestuurder, voetbaltrainer en profvoetballer. Hij speelde van 1985 tot en met 1998 voor achtereenvolgens Dynamo Dresden, VfB Stuttgart, Internazionale en Borussia Dortmund. Sammer werd in die tijd twee keer Oost-Duits en drie keer Duits landskampioen en won in 1996/97 met Dortmund de UEFA Champions League. Hij speelde van 1990 tot en met 1997 ook in het Duits voetbalelftal, waarmee hij in 1996 Europees kampioen werd.

Sammer werd na zijn actieve carrière voetbaltrainer en sportief directeur bij verschillende clubs en de Duitse voetbalbond. Hij is een zoon van voormalig profvoetballer en trainer Klaus Sammer.

Spelerscarrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Dynamo Dresden

[bewerken | brontekst bewerken]
Sammer (midden) als speler van Dynamo Dresden in 1988, in duel met onder anderen Rainer Ernst (rechts).

Sammer groeide op in het Oost-Duitse Dresden, waar hij zich op negenjarige leeftijd aansloot bij voetbalclub Dynamo Dresden. In 1985 werd hij met de junioren van Dynamo Dresden kampioen en bekerwinnaar. Een seizoen later liet zijn vader Klaus Sammer, de toenmalige hoofdcoach van Dresden, hem debuteren in het eerste elftal. Sammer, op dat ogenblik nog een spits, scoorde in zijn eerste seizoen acht doelpunten, één minder dan clubtopscorer Ralf Minge. In het seizoen 1986/87 werd Sammer door de nieuwe trainer, Eduard Geyer, omgevormd tot een aanvallend ingestelde linkervleugelverdediger. Een jaar later schoof hij op het naar het middenveld en was hij opnieuw goed voor acht doelpunten.

In 1989 won Sammer zijn eerste trofee met Dresden. De club werd kampioen in de DDR-Oberliga en bereikte dat jaar ook de halve finale van de UEFA Cup, waarin het werd uitgeschakeld door het West-Duitse Stuttgart. Een jaar later veroverde Dresden de dubbel: titel en beker.

In 1990 ruilde Sammer het Oost-Duitse Dresden in voor het West-Duitse VfB Stuttgart, de club die 1989 nog te sterk was gebleken in de halve finale van de UEFA Cup. De transfer naar Stuttgart was niet alleen om politieke redenen opmerkelijk - Duitsland stond immers op het punt herenigd te worden - Sammer had eerder ook al een voorakkoord met Bayer 04 Leverkusen afgesloten.

Sammer, die in Stuttgart een ploegmaat werd van onder meer Guido Buchwald, Fritz Walter en Ludwig Kögl, werd in het team van trainer Christoph Daum meteen een titularis. In het seizoen 1991/92 werd de roodharige middenvelder voor het eerst kampioen in de Bundesliga.

Internazionale

[bewerken | brontekst bewerken]
Sammer in 1990.

Na twee seizoenen Stuttgart verkaste Sammer naar het buitenland. Hij tekende in 1992 bij Internazionale, de Italiaanse club waar even voordien zijn landgenoten Lothar Matthäus, Jürgen Klinsmann en Andreas Brehme hadden gespeeld. Sammer scoorde tegen onder meer Juventus. De Duitser kon zich niet aan de Italiaanse levensstijl aanpassen en keerde na enkele maanden terug naar zijn vaderland.

Borussia Dortmund

[bewerken | brontekst bewerken]

In januari 1993 tekende Sammer een contract bij Borussia Dortmund. In het seizoen 1993/94 zette coach Ottmar Hitzfeld hem voor het eerst in als libero. Sammer kreeg nu de opdracht om de aanvallers van de tegenstander uit te schakelen. Wat begon als een noodoplossing, werd uiteindelijk een tactisch succes. In 1994 trok Dortmund de Braziliaanse libero Júlio César aan. Omdat de Braziliaan weinig indruk maakte op die positie, werd hij naar de linkerflank verschoven en kreeg Sammer de rol van libero terug. Dortmund werd in zowel 1995 als 1996 landskampioen. Beide seizoenen werd Sammer ook verkozen tot Duits voetballer van het jaar. In 1996 mocht Sammer ook de Ballon d'Or in ontvangst nemen.

In het seizoen 1996/97 bereikte Dortmund als eerste Duitse club de finale van de UEFA Champions League. Het team van trainer Hitzfeld won met 3-1 van Juventus. Sammer speelde de volledige wedstrijd en mocht als aanvoerder de beker met de grote oren als eerste in ontvangst nemen.

Op 4 oktober 1997 speelde hij zijn laatste wedstrijd op het hoogste niveau. De 31-jarige Sammer raakte ernstig geblesseerd aan de knie en kwam in de loop van het seizoen 1997/98 niet meer in actie. Eind jaren 90 zette hij een punt achter zijn spelerscarrière.

Clubstatistieken

[bewerken | brontekst bewerken]
Seizoen Club Competitie Duels Goals
1985/86 Vlag van Duitse Democratische Republiek Dynamo Dresden Oberliga 18 8
1986/87 20 7
1987/88 19 8
1988/89 25 6
1989/90 20 10
1990/91 Vlag van Duitsland VfB Stuttgart Bundesliga 30 11
1991/92 33 9
1992/93 Vlag van Italië Internazionale Serie A 11 4
Vlag van Duitsland Borussia Dortmund Bundesliga 17 10
1993/94 29 4
1994/95 28 4
1995/96 22 3
1996/97 16 0
1997/98 3 0
TOTAAL 291 84

Nationale ploeg

[bewerken | brontekst bewerken]

Vanaf zijn 16de jaar doorliep hij alle jeugdafdelingen van de nationale ploeg van de DDR. In 1986 werd hij met het nationaal elftal onder 18 jaar Europees kampioen. De DDR won in de finale met 3-1 van Italië. Sammer maakte net voor de rust het tweede Duitse doelpunt. Een jaar later werd het elftal onder 20 jaar derde op het WK in Chili.

Op 19 november 1986 maakte Sammer zijn officiële debuut in het voetbalelftal van de Duitse Democratische Republiek. In het Zentralstadion mocht hij onder leiding van bondscoach Bernd Stange meespelen in een EK-kwalficatiewedstrijd tegen Frankrijk (0-0). Hij viel na 77 minuten in voor aanvaller Ulf Kirsten.

De eerste jaren was Sammer vooral invaller bij de nationale ploeg. Pas vanaf 1988 werd hij een titularis. Sammer wist zich met de DDR nooit te plaatsen voor een EK of WK. Op 12 september 1990 speelde hij tegen België de laatste officiële interland van de DDR. Sammer was in het vriendschappelijk duel aanvoerder en scoorde twee keer.

Na de Duitse hereniging smolten ook de nationale ploegen van West- en Oost-Duitsland weer samen. Sammer was de eerste speler uit de voormalige DDR die door bondscoach Berti Vogts geselecteerd werd voor het Duits voetbalelftal. Op 19 december 1990 speelde hij tegen Zwitserland zijn eerste interland voor Duitsland.

Twee jaar later nam Sammer met die Nationalelf deel aan het EK 1992 in Zweden. Duitsland verloor op dat toernooi in de finale met 2-0 van Denemarken. Sammer werd aan de rust gewisseld voor Thomas Doll.

Op het WK 1994 in de Verenigde Staten overleefde Duitsland zonder de problemen de groepsfase. Nadien schakelde het België uit met 3-2. In de kwartfinale verloor Duitsland, zonder Sammer, verrassend van Bulgarije (2-1).

In 1996 bereikte Duitsland voor de tweede keer op rij de finale van het Europees kampioenschap. De Duitsers namen het ditmaal op tegen Tsjechië. Sammer speelde de volledige wedstrijd als libero en zag hoe zijn team met 2-1 won na een golden goal van Oliver Bierhoff. Sammer, die een uitstekend toernooi had gespeeld en met Dortmund ook Duits kampioen was geworden, werd in 1996 verkozen tot Europees voetballer van het jaar.

Interlanddoelpunten
# Datum Locatie Wedstrijd Goal(s) Score Uitslag Wedstrijd
namens de Vlag van Duitse Democratische Republiek Duitse Democratische Republiek
1 31/08/1988 Oost-Berlijn Vlag van Duitse Democratische Republiek Duitse Democratische RepubliekGriekenland Vlag van Griekenland Goal 24' 1 – 0 1 – 0 Oefeninterland
2 06/09/1989 Reykjavík Vlag van IJsland IJslandDuitse Democratische Republiek Vlag van Duitse Democratische Republiek Goal 55' 0 – 1 0 – 3 WK-kwalificatie
3 08/10/1989 Karl-Marx-Stadt Vlag van Duitse Democratische Republiek Duitse Democratische RepubliekSovjet-Unie Vlag van Sovjet-Unie Goal 82' 2 – 1 2 – 1 WK-kwalificatie
4 11/04/1990 Karl-Marx-Stadt Vlag van Duitse Democratische Republiek Duitse Democratische RepubliekEgypte Vlag van Egypte Goal 41' 2 – 0 2 – 0 Oefeninterland
5 12/09/1990 Brussel Vlag van België BelgiëDuitse Democratische Republiek Vlag van Duitse Democratische Republiek Goal 74' 0 – 1 0 – 2 Oefeninterland
6 12/09/1990 Brussel Vlag van België BelgiëDuitse Democratische Republiek Vlag van Duitse Democratische Republiek Goal 89' 0 – 2 0 – 2 Oefeninterland
namens Vlag van Duitsland Duitsland
7 16/12/1992 Porto Alegre Vlag van Brazilië BraziliëDuitsland Vlag van Duitsland Goal 85' 2 – 1 3 – 1 Oefeninterland
8 02/06/1994 Wenen Vlag van Oostenrijk OostenrijkDuitsland Vlag van Duitsland Goal 22' 0 – 1 1 – 5 Oefeninterland
9 08/06/1994 Toronto Vlag van Canada CanadaDuitsland Vlag van Duitsland Goal 30' 0 – 1 0 – 2 Oefeninterland
10 08/10/1995 Leverkusen Vlag van Duitsland DuitslandMoldavië Vlag van Moldavië Goal 24' 3 – 0 6 – 1 EK-kwalificatie
11 08/10/1995 Leverkusen Vlag van Duitsland DuitslandMoldavië Vlag van Moldavië Goal 72' 6 – 0 6 – 1 EK-kwalificatie
12 04/06/1996 Mannheim Vlag van Duitsland DuitslandLiechtenstein Vlag van Liechtenstein Goal 48' 5 – 0 9 – 1 Oefeninterland
13 16/06/1996 Manchester Vlag van Duitsland DuitslandRusland Vlag van Rusland Goal 56' 1 – 0 3 – 0 EK-eindronde
14 23/06/1996 Manchester Vlag van Duitsland DuitslandKroatië Vlag van Kroatië Goal 58' 2 – 1 2 – 1 EK-eindronde

Trainerscarrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Borussia Dortmund

[bewerken | brontekst bewerken]

Nadat Sammer door een knieblessure een punt achter zijn spelerscarrière had gezet, behaalde zijn trainersdiploma. Hij mocht als oud-international een versnelde cursus afleggen. Als trainer keerde Sammer terug naar Borussia Dortmund, waar hij de assistent werd van Udo Lattek. Na het seizoen 1999/00 loste hij Lattek af als hoofdcoach.

Onder Sammers leiding werd Dortmund in 2002 Duits kampioen. Hij was op dat ogenblik de jongste coach ooit die de Bundesliga wist te winnen en de eerste die Dortmund als zowel speler als trainer aan een landstitel hielp. Dat jaar bereikte Dortmund ook de finale van de UEFA Cup, maar verloor daarin met 3-2 van Feyenoord.

In het seizoen 2002/03 kende zijn team een terugval. Dortmund werd derde in de competitie en overleefde de tweede ronde van de Champions League niet. Ook in het daaropvolgende seizoen kon Dortmund geen prijzen pakken. Na afloop van het seizoen 2003/04 werd de samenwerking met wederzijdse overeenstemming stopgezet.

Sammer ging meteen na Dortmund aan de slag bij een andere ex-club: Stuttgart. Hij tekende er een driejarig contract. In het seizoen 2004/05 werd Stuttgart vijfde in de competitie en schoot het een punt tekort om zich te plaatsen voor de Champions League. Het mislopen van het kampioenenbal zorgde ervoor dat Sammer binnen de club kritiek kreeg. Op 3 juni 2005 werd hij ontslagen.

Sportbestuurder

[bewerken | brontekst bewerken]

Duitse voetbalbond

[bewerken | brontekst bewerken]

Op 1 april 2006 werd Sammer benoemd tot sportief directeur van de Duitse voetbalbond (DFB). Voor die functie, die tot daarvoor niet bestond, kreeg Sammer de voorkeur op Bernhard Peters, de vroegere bondscoach van de Duitse hockeyploeg. Peters was nochtans de favoriet van toenmalig bondscoach Jürgen Klinsmann.

Na de teleurstellende resultaten van Duitsland op het WK 1998, dat Sammer als speler aan zijn neus had zien voorbijgaan wegens een knieblessure, en het EK 2000 begon de voetbalbond met onder meer de hervorming van de Duitse jeugdopleiding. Sammer kreeg na zijn aanstelling in 2006 de verantwoordelijkheid over de jeugdopleiding van de voetbalbond. Hij moest Duitse jeugdtalenten klaarstomen voor het grote werk en hen aanpassen aan de nieuwe speelstijl van de nationale ploeg.

In januari 2011 kreeg Sammer een aanbieding om bij Hamburger SV als sportief directeur aan te slag gaan. De ex-voetballer ging niet in op het voorstel.

Bayern München

[bewerken | brontekst bewerken]

Sammer stapte op 2 juli 2012 over naar Bayern München, waar hij Christian Nerlinger opvolgde als sportief directeur. Bij de Duitse topclub werd hij verantwoordelijk voor onder meer de technische staf en de doorstroming van talenten uit de jeugdopleiding. Hij legde deze functie in juli 2017 neer, naar eigen zeggen omdat het hem aan energie ontbrak om zijn taken volwaardig te vervullen.[1]

Sammer met de in 1990 gewonnen FDGB-Pokal

Als speler

Vlag van Duitse Democratische Republiek Dynamo Dresden
Vlag van Duitsland VfB Stuttgart
Vlag van Duitsland Borussia Dortmund
Vlag van Duitsland Duitsland

Individueel

Als trainer

Vlag van Duitsland Borussia Dortmund

Als voorzitter

Vlag van Duitsland Bayern München
Klaus Sammer als coach van Dynamo Dresden (1986).

Matthias Sammer is de zoon van oud-international Klaus Sammer, die in de jaren 60 en 70 voor Dynamo Dresden voetbalde en er later ook meermaals coach werd.

Matthias heeft een diploma als Maschinen- und Anlagenmonteur. Hij is getrouwd met Karin, heeft drie kinderen en woont met zijn gezin in Grünwald. In november 1999 ontsnapte Sammers gezin aan een drama. Een trio misdadigers had al maanden het plan om zijn vrouw en dochter te ontvoeren. Hun huis werd lange tijd door de bende bespioneerd, maar een van de misdadigers kreeg gewetensbezwaren en biechtte de geplande kidnapping op aan de politie.[2] Sindsdien woont het gezin in een zwaarbeveiligde woning en schermt Sammer zijn privéleven zoveel mogelijk af van de buitenwereld.

Zie de categorie Matthias Sammer van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.