Mark Demesmaeker
Voor de commissaris-generaal van de Belgische federale politie met de gelijkaardige naam, zie Marc De Mesmaeker
| Mark Demesmaeker | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Algemeen | ||||
| Volledige naam | Marc Victor Marie Demesmaeker | |||
| Geboren | Halle, 12 september 1958 | |||
| Kieskring |  Vlaams-Brabant
| |||
| Regio |  Vlaanderen
| |||
| Land | .svg){kind=small} België
| |||
| Functie | Politicus | |||
| Sinds | 2004 | |||
| Partij | 1982-1989 Volksunie 2004-heden N-VA | |||
| Functies | ||||
| 1982-1989 | Gemeenteraadslid Halle | |||
| 2004-2013 | Vlaams Parlementslid[1] | |||
| 2007-heden | Gemeenteraadslid Halle | |||
| 2013-2019 | Europees Parlementslid | |||
| 2019-2024 | Gecoöpteerd senator | |||
| Officiële website | ||||
| ||||
Marc Victor Marie (Mark) Demesmaeker (Halle, 12 september 1958) is een Vlaams-nationalistisch Belgisch politicus voor N-VA.
Levensloop
[bewerken | brontekst bewerken]Demesmaeker behaalde in 1980 een aggregaat lager secundair onderwijs voor Nederlands, Engels en Geschiedenis aan het Sint-Thomasinstituut in Brussel. Hij werd beroepshalve leraar Nederlands aan het Don Bosco-instituut in Halle, alvorens hij aan zijn televisiecarrière begon. In 1991 werd hij reporter voor het vakantiemagazine Vlaanderen Vakantieland op de VRT. Later stapte hij over naar VTM, waar hij tot in 2004 Het Nieuws en het tuinprogramma Groene Vingers presenteerde.[2]
Van 1982 tot 1988 was hij voor de Volksunie gemeenteraadslid van Halle. In 1988 werd Demesmaeker herkozen, maar vanwege zijn drukke beroepsbezigheden nam hij het mandaat niet op.[3]
In 2004 besloot hij zich kandidaat te stellen voor de Vlaamse verkiezingen en voor N-VA op de lijst CD&V/N-VA te gaan staan. Op 13 juni 2004 werd hij rechtstreeks verkozen in het Vlaams Parlement in de kieskring Vlaams-Brabant. Ook na de volgende Vlaamse verkiezingen van 7 juni 2009 bleef hij Vlaams volksvertegenwoordiger. Als Vlaams Parlementslid ontpopte Demesmaeker zich als een verdediger van de belangen van Brussel en de Vlaamse Rand en van 2009 tot 2013 was hij in het Vlaams Parlement voorzitter van de commissie Brussel en Vlaamse Rand. Daarnaast was Demesmaeker van 2005 tot 2007 algemeen secretaris van N-VA.
Na de gemeenteraadsverkiezingen van 2006 werd Demesmaeker eveneens aangeduid als schepen voor Vlaams Beleid, Cultuur, Toerisme, Openbaar Groen en Leefmilieu in Halle. Bij de gemeenteraadsverkiezingen in 2012 was hij N-VA-lijsttrekker.[4] De partij werd toen de grootste in Halle, maar werd niet mee in het bestuur opgenomen. Voor de verkiezingen van 2018 duwde hij de lijst, nadat hij om gezondheidsredenen de eerste plaats aan zich liet passeren.[5] Hij raakte vanop die plaats verkozen.
Omdat partijgenote Frieda Brepoels burgemeester werd in Bilzen, volgde Demesmaeker haar in februari 2013 op als Europees Parlementslid voor de Europese Vrije Alliantie.[6][7] Als Vlaams volksvertegenwoordiger werd hij begin februari 2013 opgevolgd door Piet De Bruyn. Als Europarlementslid nam Demesmaeker zitting in de commissies Leefmilieu en Transport en was hij coördinator in de mensenrechten over de fractie van de Europese Conservatieven en Hervormers. Als Europarlementslid maakte hij zich ook verdienstelijk in het verdedigen van de rechten van minderheden, democratie en mensenrechten in verschillende regio's.
Demesmaeker presenteerde op de Vlaamse televisiezender Vitaya negen seizoenen het programma Tuindromen met Mark. In 2015 werd hij als lid van het Europees Parlement benoemd tot ridder in de Oekraïense Orde van Verdienste in de IIIe Klasse voor zijn ‘belangrijke bijdrage aan het versterken van de internationale autoriteit van de Oekraïense staat’.[8]
In 2018 opende het Openbaar Ministerie een onderzoek naar Demesmaeker, omdat hij zich mogelijk onterecht onvermogend laat verklaren en een aanzienlijke fiscale schuld had.[9] Datzelfde jaar raakte hij herkozen als gemeenteraadslid.
In 2019 stond hij op de vierde plaats voor de Europese Parlementsverkiezingen. Zijn partij wist echter zijn vierde zetel niet te behouden en Demesmaeker werd zo niet herkozen. Wel werd hij gekozen als gecoöpteerd senator voor de Belgische Senaat.[10] Ook was hij vanaf juli 2019 lid van de Parlementaire Assemblee van de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa. Demesmaeker bleef senator tot in juni 2024.
Bij de Vlaamse verkiezingen van juni 2024 was Demesmaeker lijstduwer in de kieskring Vlaams-Brabant. Hij behaalde 11.000 voorkeurstemmen, maar werd niet verkozen.[11]
In 2023 ontving hij een Armeense Medal of Gratitude.[12]
Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ Biografische fiche Mark Demesmaeker; Vlaams Parlement
- ↑ Biografie Mark Demesmaeker; N-VA
- ↑ Halle niet verrast door politieke keuze, Het Nieuwsblad, 18 februari 2004.
- ↑ Mark Demesmaeker trekt N-VA-lijst in Halle. De Morgen (3 augustus 2012). Geraadpleegd op 3 augustus 2012.
- ↑ Mark Demesmaeker duwt de N-VA-lijst in Halle. Knack (25 mei 2018). Geraadpleegd op 27 juni 2018.
- ↑ Mark Demesmaeker (N-VA) wordt Europees parlementslid. deredactie.be (17 oktober 2012). Geraadpleegd op 17 oktober 2012.
- ↑ Mark Demesmaeker (N-VA) start in Europees Parlement. Het Laatste Nieuws (4 februari 2013). Geraadpleegd op 4 februari 2013.
- ↑ (uk) Besluit van de President van Oekraïne van 21 augustus 2015 No. 492/2015 over de toekenning van Oekraïense Staatsonderscheidingen aan buitenlandse burgers
- ↑ Mark Demesmaeker in ziekenhuis: “Hij gaat door een zware periode”, Het Laatste Nieuws, 4 april 2018. Gearchiveerd op 15 juni 2018.
- ↑ N-VA coöpteert Mark Demesmaeker in de Senaat. De Standaard (18 juni 2019). Gearchiveerd op 18 juni 2019. Geraadpleegd op 18 juni 2019.
- ↑ Mark Demesmaeker (N-VA) is niet verkozen ondanks 11.000 voorkeurstemmen, maar is allesbehalve ontgoocheld: “Het best denkbare scenario voor Halle ligt klaar”, Het Nieuwsblad, 11 juni 2024.
- ↑ Mark Demesmaeker krijgt ereteken. De Standaard (13 januari 2023). Gearchiveerd op 13 januari 2023. Geraadpleegd op 13 januari 2023.