Leni Mengelberg
| Leni Mengelberg | ||||
|---|---|---|---|---|
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Helena Edmunda Maria (Leni) Mengelberg | |||
| Geboren | 8 augustus 1903 | |||
| Geboorteplaats | Utrecht | |||
| Overleden | 1 januari 1984 | |||
| Overlijdensplaats | Amsterdam | |||
| Land |  Nederland
| |||
| ||||
Helena Edmunda Maria (Leni) Mengelberg (Utrecht, 8 augustus 1903 - Amsterdam, 1 januari 1984) was een Nederlandse die samen met haar echtgenoot Lou Lichtveld onder het pseudoniem Marion Bekker kookboeken schreef.
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]Leni Mengelberg was een lid van de familie Mengelberg. Op 20 juli 1927[1] trouwde ze Lou Lichtveld, alias Albert Helman. Ze kregen drie kinderen: Cecilia (1928-2018), Noni (1929-2017) en Peter Lichtveld (1930-2010). Het gezin verhuisde in 1932 naar Sant Cugat del Vallès in Barcelona waar Lichtveld werkte als correspondent.[2][3] Om geld te besparen verbouwde ze groenten.[4] Om geld te verdienen schreven ze onder het collectief pseudoniem Marion Bekker kookboeken.[5] Het was geen gelukkig huwelijk: Lichtveld had meerdere buitenechtelijke relaties, maar omdat ze financieel van hem afhankelijk was, bleef Mengelberg zijn manuscripten uittypen en onderhield ze het contact met de uitgevers. In oktober 1936, na het uitbreken van de Spaanse Burgeroorlog, keerde ze met de kinderen terug naar Nederland, terwijl Helman deelneemt aan de oorlog en vervolgens naar Mexico vlucht. In 1939 keerde hij terug naar Nederland, waar in juni de echtscheiding werd uitgesproken. In september hertrouwt Helman.[3]
In 1940 trouwde Mengelberg de Amsterdamse stadsarchitect Benjamin Merkelbach.[6] Tijdens de oorlogsjaren zat het gezin ondergedoken in Landsmeer met haar broer Karel en zijn vrouw Rahel, schrijvers Maurits Dekker en Willem de Geus, schilder Wim Schuhmacher, fotograaf Carel Blazer, graficus Jan Bons en Hanny Veldkamp, logopediste van de Amsterdamse Toneelschool. Haar oudste dochter Cecilia publiceerde in 2002 het boek "Tussen doktershuis en stropaleis" over deze periode.[7]
Op haar aandringen ging Merkelbach in 1957 in op het verzoek van de gemeente Amsterdam om Huize Frankendael als dienstwoning aan te nemen. Dit sterk vervallen, 17e-eeuwse pand gaf namelijk de mogelijkheid om een grote tuin te onderhouden.[4]
Bibliografie
[bewerken | brontekst bewerken]- Lekker koken voor weinig geld: honderd goedkope recepten, Nijgh & Van Ditmar, 1934
- Kook eens iets anders!, een keur van buitenlandsche recepten, Nijgh & Van Ditmar, 1935
- ↑ Theo Bijvoet, S.A.J. van Faassen, Kees Nieuwenhuijzen, Harry Scholten, Jaargang 3, 1927. De Gemeenschap (1986). Gearchiveerd op 4 mei 2019. Geraadpleegd op 4 mei 2019.
- ↑ G.J. van Bork, Helman, Albert. Schrijvers en dichters (dbnl biografieënproject I) (2003). Gearchiveerd op 4 mei 2019. Geraadpleegd op 4 mei 2019.
- ↑ a b Hilde Neus, Het liefdesleven van Lou Lichtveld. de Ware Tijd Literair (17 december 2016). Gearchiveerd op 8 april 2019. Geraadpleegd op 8 april 2019.
- ↑ a b Annemarie de Wildt, Wonen in een buitenhuis. Hart Amsterdammuseum (10 september 2012). Gearchiveerd op 4 mei 2019. Geraadpleegd op 5 april 2019.
- ↑ Michiel van Kempen, Caliban met welgevulde boekentas Albert Helman als indiaan in de diaspora?. Caliban met welgevulde boekentas. Albert Helman als indiaan in de diaspora? (1999). Gearchiveerd op 4 mei 2019. Geraadpleegd op 4 mei 2019.
- ↑ Merkelbach, B. (Benjamin) / Archief. Het Nieuwe Instituut (2000). Gearchiveerd op 21 september 2021.
- ↑ Michiel van Kempen, In memoriam Cecilia Lichtveld. Caraïbisch Uitzicht (23 april 2018). Gearchiveerd op 22 april 2019. Geraadpleegd op 5 april 2019.