bevelen

• Geluid:  bevelen    (hulp, bestand)
• IPA: /bə'velə(n)/

• be·ve·len

• In de betekenis van ‘gelasten’ voor het eerst aangetroffen in 1100 ^[1]
• Van het Middelnederlands bevelen, van een Protogermaanse wortel *felh- met het voorvoegsel be- met het achtervoegsel -en ^[2]

bevelen

1. overgankelijk een dwingende opdracht geven

   • Hij beval zijn soldaten de grens over te steken. 

   ▸ Ze beval zichzelf naar rechts te kijken.^[3]

   ▸ Laat ik jou dan voor eens en voor altijd duidelijk maken dat ik mij door niemand laat bevelen.^[3]

2. overgeven, toevertrouwen

   • Vader in Uw handen beveel Ik Mijn geest. 
   • Wees Gode bevolen. 
   • We bevelen vader/moeder in Gods hand. 

• ordonneren

• gehoorzamen

• aanbevelen

de bevelen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord bevel

• Het woord bevelen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "bevelen" herkend door: