Teliospore

Teliosporen hebben een dikke celwand met kiemporiën, die in de winter beschermt tegen kou en uitdroging. De wand kan glad zijn of bezet met wratten. In het voorjaar komt elk van de sporencellen tevoorschijn en worden basidiosporen gevormd. Deze kunnen weer nieuwe planten infecteren. Bij roestschimmels bestaan ze meestal uit twee cellen (= probasiden). Ze kunnen echter ook eencellig zijn (bijv. Uromyces) of meercellig (bijv. Phragmidium). Ook hebben ze een korte steel dat na volledige ontwikkeling al of niet afbreekt, waarna de wind ze kan verspreiden.

Roestsporen kunnen één- tot vijfcellig zijn en de kieming van teliosporen, waarbij het basidium met vier basidiosporen geproduceerd wordt, kan een rustperiode van verschillende lengte hebben afhankelijk van de soort.

•  
  Kiemende teliosporen van: 1. Uromyces fabae x 460. 2. Triphragmium ulmariae x 370. 3. Melampsora betulina x 370. 4. Phragmidium rubi x 370. t—teliospore; sp—sporidium (basidiospore).
•  
  Teliosporen van veelcellige braamroest
•  
  Teliosporen van moerasspirearoest
•  
  Teliosporen op tuinwolfsmelk
•  
  Teliosporen met wratten op de wanden van de pruimenroest
•  
  Teliosporen van Puccinia porphyrogenita
•  
  Teliosporen van pimpernelroest op grote pimpernel
•  
  Tweecellige teliospore van Puccinia coronata

Teliosporen zitten in de telia of soms apart tussen de epidermiscellen van de waardplant. Dit laatste is het geval bij de geslachten Uredinopsis, Milesia, Milesina (o.a. eikvarenroest), Hyalopsora en Pucciniastrum.

Teliosporen kunnen worden gehyperparasiteerd door onder andere:

• Larven van Mycodiplosis sphaerothecae

• Spermatiën
• Aeciosporen
• Basidiosporen
• Urediniosporen