Ronde van Spanje 2012

De achttien ploegen van de UCI World Tour 2012 hebben sowieso het recht, en de plicht, om te starten. Daarnaast heeft de organisatie nog vier^[1] wildcards om uit te delen aan ploegen van het ProContinentale niveau. Twee wildcards gingen naar Spaanse teams, één ging naar Cofidis, de ploeg van viervoudig bergkoning David Moncoutié en de laatste startplek was voor het Nederlandse team Argos-Shimano.

In Pamplona stonden twintig Nederlanders en drie Nederlandse ploegen aan de start van de 67ste Vuelta. Rabobank nam zes Nederlanders mee, Vacansoleil-DCM vijf en Argos-Shimano twee. De Amerikaanse ploeg Garmin-Sharp stelde vier Nederlanders op. Lars Boom was de laatste Nederlandse ritwinnaar in de Vuelta. In 2009 won hij bij zijn debuut gelijk een etappe. Bauke Mollema, kopman bij Rabobank samen met Robert Gesink, werd in 2011 vierde in het eindklassement én hij won het puntenklassement.

Voor veel ronderenners is de ronde een mogelijkheid om een teleurstellende Tour de France te vergeten. Er zullen in totaal 198 renners meedoen waaronder Alberto Contador, die door een schorsing de Ronde van Frankrijk moest missen. De Spanjaard Samuel Sánchez, die in de tour uitviel, doet niet mee.

In deze ronde maken twee landen hun debuut, namelijk China met Ji Cheng van Team Argos-Shimano en Eritrea met Daniel Teklehaimanot van Team Orica-GreenEdge.

Als grootste favorieten voor de eindzege golden vooraf Alberto Contador, net terug van een schorsing, en Chris Froome, die zowel in de Ronde van Spanje 2011 als in de Ronde van Frankrijk 2012 tweede werd ondanks dat hij beide keren als knecht voor Bradley Wiggins reed. Als andere kandidaten voor de eindzege golden Joaquim Rodríguez, tweede in de Ronde van Italië 2012 en Juan José Cobo, de titelverdediger.

In Pamplona was Team Movistar met een marge van 10 seconden voorsprong op de nummers twee (Omega Pharma-Quickstep), drie (Rabobank) en vier (BMC Racing Team), de winnaar van de ploegentijdrit. Jonathan Castroviejo kwam als eerste over de streep en pakte de eerste rode leiderstrui. De tweede etappe was een vlakke etappe naar Viana. John Degenkolb won namens Argos-Shimano de massasprint voor Allan Davis en Ben Swift. Op het enige colletje van de dag was Javier Chacón, die deel uitmaakte van de kopgroep, de eerste die de top bereikte en zo de eerste blauwe bolletjestrui veroverde.

In de derde etappe, de eerste bergetappe, lieten de favorieten zich meteen zien. Op de beklimming van de slotklim Alto de Arrate viel Alberto Contador meermalen aan, waarbij alleen het drietal Joaquim Rodriguez, Alejandro Valverde en Chris Froome konden volgen. Valverde klopte Rodriguez na een millimetersprint en veroverde de rode trui. Op zes seconden volgde een select groepje met daarin de overige kanshebbers. Voorafgaand aan het vuurwerk op de laatste klim was Pim Ligthart in de kopgroep de eerste die de top van de eerste drie beklimmingen passeerde en zo genoeg punten sprokkelde voor de bergtrui.

Etappe vier is eveneens een etappe met aankomst bergop. In de kopgroep versloeg Simon Clarke zijn medevluchter Tony Martin en pakte zo de ritwinst, de groene trui en de bolletjestrui. Op het moment dat Team Sky op kop van het peloton begon te versnellen, kwam klassementsleider Valverde ten val. Het incident leidde tot de vorming van waaiers. Valverde slaagde hierdoor niet in aansluiting te krijgen bij de groep der favorieten en verliest bijna een minuut tijd. Rodriguez nam de leiderstrui over.

De vijfde etappe was een vlakke etappe waarbij acht ronden werden gereden rondom Logroño. In de massasprint versloeg Degenkolb opnieuw zijn tegenstanders en pakte zo zijn tweede ritwinst, Daniele Bennati en Gianni Meersman werden respectievelijk tweede en derde.

In de zesde etappe liet Joaquim Rodriguez opnieuw zien dat hij over de beste benen beschikt. In de aankomst bergop wist hij zijn directe concurrenten, Chris Froome en Alberto Contador, op respectievelijk vijf en achttien seconden achterstand te rijden. Hij soleerde hiermee naar de winst op de Fuerte del Rapitán.

Etappe zeven was een etappe voor de sprinters. Nadat een groep vluchters ingehaald waren mocht op het Circuit van Aragón Degenkolb aantekenen voor zijn derde overwinning. Tevens viel de nummer vier van het klassement, Rigoberto Urán, ver terug omdat hij in de laatste kilometers lek reed en verloor 1'27" op de andere klassementsrenners.

In de achtste etappe wist Valverde in de laatste 200 meter van de slotklim samen met Rodriguez de ontsnapte Contador bij te halen en als eerste de finishlijn te passeren. Froome kon het tempo van de drie Spanjaarden niet bijbenen en moest vijftien seconden prijsgeven. Rabobank had met Robert Gesink, Laurens ten Dam en Bauke Mollema drie renners in de top tien van het algemeen klassement en staat aan de leiding van het ploegenklassement.

De negende etappe werd gewonnen door Philippe Gilbert, op de klim in Barcelona demarreerde Rodrigeuz weg bij het peloton waar later Gilbert bij aansloot. De twee reden gezamenlijk naar de finish waar de Belg de sprint won van de Spanjaard. Door deze actie breidde Rodriguez zijn voorsprong uit in het algemeen klassement.

In de tiende etappe van deze ronde voer het peloton langs de Atlantische kust. Een vrijwel vlakke etappe die uitdraaide op een massasprint. Ook deze etappe werd gewonnen door John Degenkolb en pakte daarmee vier uit vier. Nacer Bouhanni probeerde het nog, maar werd tweede. Danielle Bennati kwam als derde over de finishlijn.

In totaal wordt er voor 1 miljoen euro aan prijzengeld uitgereikt. Hieronder een sterk vereenvoudigde weergave waarbij diverse bedragen zijn weggelaten of samengevoegd. Zie voor een volledig overzicht de officiële Vuelta-website.^[2]