Oude Sint-Pietersbasiliek
De Oude Sint-Pietersbasiliek[1] was een basilica in Vaticaanstad die op de plek stond waar nu de Sint-Pietersbasiliek staat. Het bouwwerk werd in het begin van de vierde eeuw gebouwd door keizer Constantijn de Grote.
Geschiedenis
bewerkenOp de plek stond sinds de 2e eeuw de tombe van Petrus, die hoorde bij de Vaticaanse necropolis. Nadat keizer Constantijn het christendom had gelegaliseerd, liet hij verschillende kerken bouwen in het Romeinse Rijk. Een daarvan was de Oude Sint-Pieter.
Het gebouw dat hij liet neerzetten had een typische basilicavorm.[2] Basilica's werden sinds de 2e eeuw v.Chr. gebouwd en hadden meestal een seculiere betekenis als rechts- of bestuurscentrum.
Door de Rooms-Katholieke Kerk werd de Oude Sint-Pieter tot basilica maior benoemd, samen met drie andere kerken in Rome.
In de vijftiende eeuw was de kerk echter vervallen en werden pogingen gedaan om de kerk te restaureren. In de zestiende eeuw werd de kerk gesloopt en vervangen door de huidige Sint-Pietersbasiliek.
Ontwerp
bewerkenHet gebouw bestond uit een middenschip met aan beide zijden twee zijbeuken. Zij werden van elkaar gescheiden door vier rijen van 21 marmeren zuilen. De zuilen werden hergebruikt uit eerdere, niet-christelijke gebouwen. Dit gebruik werd spoliatie genoemd. Het gebouw was meer dan honderd meter lang.
Plundering
bewerkenIn 846 kwamen Saracenen (islamitische piraten) bij Ostia aan land en trokken op naar Rome. Zij plunderden de Sint-Pietersbasiliek en brachten grote schade aan het gebouw toe. Het graf van Sint-Pieter werd geschonden en de gouden deuren werden geroofd.
Zie ook
bewerken- ↑ Deze naam wordt sinds de bouw van de nieuwe Sint-Pietersbasiliek gebruikt om beide gebouwen van elkaar te onderscheiden (S. Boorsch, The Building of the Vatican: The Papacy and Architecture, in The Metropolitan Museum of Art Bulletin 40 (1982), pp. 4-8.).
- ↑ L. Gonin, St. Peter's Basilica, Vatican City, in M.G. Sobocinski (ed.), Detroit and Rome: Building on the Past, Dearborn, 2005, p. 77.
