Léon Jongen

Hij was zoon van ondernemer Marie Joseph Alphonse Jongen en Ade Marie Marquerita Beltermanne. Jongen studeerde aan het Luiks Conservatorium en werd na zijn studies organist aan de Sint-Jacqueskerk in zijn geboortestad. In 1913 behaalde hij de Eerste Grote Prijs van Rome voor zijn cantate Les fiancés de Noël.

Na de Eerste Wereldoorlog reisde hij naar verre landen: Afrika, Indië, China, Japan en Hanoi. In 1934 keerde hij terug naar België en werd hij docent fuga aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel waar hij zijn broer Joseph Jongen opvolgde als directeur. Léon Jongen was van 1960 tot 1962 voorzitter van de Koningin Elisabethwedstrijd. Het jaar daarna won hij de wedstrijd voor compositie.

Jongen schreef symfonische werken en opera's. Hoewel hij een groot bewonderaar was van de Franse romantische school en enige invloed van César Franck kende, evolueerde zijn stijl toch naar meer modernistische kenmerken.

• Vioolconcerto, opgelegd werk voor de Internationale Muziekwedstrijd Koningin Elisabeth van België 1963
• Thomas l'Agnelet, opera
• Fanfare 58, voor harmonie- of fanfareorkest