IJl dikkopmos
Het IJl dikkopmos (Brachythecium oedipodium) is een mos uit het geslacht dikkopmos (Brachythecium). Hij groeit op dode boomstronken en zuur strooisel van bij voorkeur naaldbomen.
| IJl dikkopmos | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Brachythecium oedipodium (Mitt.) A. Jaeger (1878) | |||||||||||||
| Synoniemen | |||||||||||||
|
Brachythecium starkei subsp. curtum | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
IJl dikkopmos op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Kenmerken
bewerkenBrachythecium oedipodium is een lichtgroen, middelgroot slaapmos. Het heeft een sterk gezaagde bladrand bijna helemaal tot aan de bloedvoet. De toegespitste punt is vaak verdraaid. De mid-laminale cellen zijn lineair gevormd.
Voorkomen
bewerkenIn Nederland komt het ijl dikkopmos zeldzaam voor. Hij staat niet op de rode lijst en niet bedreigd. Het komt vooral voor in sparrenbossen op de Pleistocene zandgronden en in de bossen op de zandgronden aan de randen van de IJsselmeerpolders. De soort is verder bekend uit het Vijlnerbos in Zuid-Limburg. Mogelijk profiteert de soort van de toegenomen stikstofdepositie, gezien het veel voorkomen in streken met een hoog depositieniveau. Het ontbreken in de duinen is opvallend, maar hangt mogelijk samen met het feit dat de soort in Nederland de westgrens van haar areaal bereikt.[1]
- ↑ BLWG Verspreidingsatlas Mossen. Gearchiveerd op 7 maart 2023.
- Externe link
- Kaarten met waarnemingen:
