Grand Prix-wegrace van Duitsland 1973

Yamaha had nu het de nieuwe viercilinder TZ 500 had ontwikkeld voor het eerst sinds jaren een echt fabrieksteam, met Jarno Saarinen en Hideo Kanaya als rijders in de 250- en de 500cc-klasse. In de eerste twee GP's hadden zij een overheersende rol gespeeld; in de 250cc-klasse had Saarinen twee keer gewonnen en Kanaya was twee keer tweede. In de 500cc-klasse had Saarinen ook twee keer gewonnen, terwijl Kanaya een derde en een tweede plaats had gehaald. MV Agusta had daarentegen grote problemen, vooral met de nieuwe 500 cc viercilinder. Daarom greep men vaak terug naar de minder snelle maar meer betrouwbare driecilinder.

In Duitsland ging Phil Read (MV Agusta) aan kop, opgejaagd door Saarinen en Kanaya, terwijl Giacomo Agostini (MV Agusta) zijn machine twee keer moest aanduwen en daardoor al kansloos leek. Dit keer lieten de Yamaha's hun coureurs echter in de steek: Kanaya kwam binnen met een vastloper en enige tijd later verloor Saarinen zijn ketting. Daardoor leek Agostini toch nog tweede te kunnen worden, maar hij viel opnieuw uit. Read won de race en werd door zijn team met champagne overgoten. De tweede plaats was nu voor Werner Giger met een opgeboorde Yamaha TZ 350 en derde werd Ernst Hiller met een König. De familie Hiller had een leuke dag: zoon Reinhard, ook met een König, had nog even voor zijn vader gereden maar werd na een pitstop uiteindelijk zesde.

In Duitsland ontbrak het fabrieksteam van Harley-Davidson, dat hard werkte om de watergekoelde RR 250 klaar te krijgen. Dat gaf hoop voor MV Agusta, dat nu misschien eindelijk weer wat punten kon pakken, maar in de trainingen reed privérijder John Dodds (Yamaha TZ 350) het snelste. Het werd echter weer een drama voor MV Agusta. Giacomo Agostini ging aan de leiding, terwijl Phil Read op de hielen gezeten werd door Teuvo Länsivuori (Yamaha). In de vijfde ronde viel Read echter uit en in de elfde ronde gebeurde hetzelfde met Agostini. Kent Andersson lag nu tweede achter Länsivuori, maar verspeelde die positie door een tankstop te maken terwijl het team hem niet verwachtte. Nu werd Víctor Palomo (Yamaha) tweede en Pentti Korhonen (Yamaha) derde.

In de 250cc-race gingen de drie snelste Yamaha-rijders Hideo Kanaya, Jarno Saarinen en Teuvo Länsivuori lange tijd samen aan de leiding, maar tegen het einde lieten de fabriekscoureurs toch zien wie de sterkste was. Saarinen won met 22 seconden voorsprong op Kanaya, die weer 10 seconden voor Länsivuori finishte.

In de 125cc-race reed Andersson net als in de Grand Prix van Oostenrijk van start tot finish aan de leiding, achtervolgd door Ángel Nieto (Morbidelli). Jos Schurgers, met zijn zelfbouw Bridgestone al twee keer uitgevallen, reed in het begin op de derde plaats, maar werd ingehaald door Börje Jansson (Maico) die een slechte start had gehad. Jansson stootte zelfs door naar de tweede plaats, maar zijn uitlaat brak af waardoor hij terugviel naar de zesde plaats. Schurgers kwam voor het eerst dit seizoen aan de finish en pakte dus meteen een podiumplaats.

Hoewel Duitsland al de derde Grand Prix op de WK-kalender was, opende deze race het 50 cc-seizoen. De openingsronden waren voor Jan de Vries en Bruno Kneubühler (beiden Van Veen-Kreidler), terwijl Theo Timmer (Jamathi) slechts vierde was achter Ulrich Graf (Kreidler). Timmer had het nadeel dat zijn Jamathi niet optimaal was. Constructeurs Martin Mijwaart en Jan Thiel waren al naar huis om vervangers voor de snelste cilinders, die in de training stuk gegaan waren, te maken (Theo Timmer had maar liefst vijf vastlopers gehad). Theo startte dan ook alleen om in elk geval het startgeld te incasseren en zijn "team" bestond slechts uit zijn verloofde en één monteur. Voor de Kreidlers kwamen de problemen echter juist tijdens de race, toen eerst Kneubühler en daarna de Vries en Graf uitvielen. Timmer gaf zijn leidende positie niet meer uit handen. Henk van Kessel (Kreidler) werd tweede en Wolfgang Gedlich (Kreidler) werd derde.

In de zijspanrace moest Klaus Enders met zijn door Dieter Busch geprepareerde BMW enige ronden lang weer achter de Königs van de gebroeders Gerry en Nick Boret en Jeff Gawley en Peter Sales jagen, maar hij wist ze toch allebei te passeren. Nadat ze enige achterstand hadden opgelopen konden de gebroeders Boret toch weer wat dichterbij komen, maar zowel zij als Jeff Gawley vielen uit. Werner Schwärzel/Karl-Heinz Kleis werden nu tweede, gevolgd door de gebroeders Michel en Serge Vanneste.