Derek Parra

Parra begon in 1984 met rolschaatsen, en deed dat zeer succesvol: hij werd tweemaal wereldkampioen op de inline skates. In 1996 is hij overgestapt op het langebaanschaatsen omdat inline-skating geen Olympische sport werd en hij daarmee dus niet verder kon komen.

Pas in 2001 begon hij zich in de picture te rijden, trainer Bart Schouten haalde het beste in hem naar boven en het legde hem geen windeieren. Parra behaalde goud op de 1500 meter en was daarmee de eerste Latijns-Amerikaan die een gouden plak won op de Olympische Winterspelen. Verder behaalde Parra zilver op de 5000 meter (achter Jochem Uytdehaage) bij de Olympische Spelen van Salt Lake City.

Derek Parra nam zes maal deel aan het Continentaal kampioenschap van Noord-Amerika & Oceanië (het kwalificatietoernooi voor de WK Allround). In 1999 en 2000 werd hij tweede. Het toernooi van 2001 won hij. Hij kwalificeerde zich vijf keer voor het WK Allround via dit toernooi. In 2002 en 2003 werd hij hiervoor door de Amerikaanse bond aangewezen. Op het WK van 2002 behaalde hij zijn grootste succes, hij werd hier derde.

Parra werd er weleens van beschuldigd gemakzuchtig te zijn: volgens zijn trainers trainde hij niet voldoende maar besteedde hij te veel tijd aan de publicatie van zijn boek Weerspiegelingen in het ijs. Hierin beschrijft hij zijn levensverhaal.^[1]

Aan het einde van het seizoen 2005-2006 stopte Parra met wedstrijdschaatsen. De 1500 meter tijdens Wereldbeker-finale in Heerenveen in maart 2006 was zijn laatste optreden. Hij nam geëmotioneerd afscheid van het publiek. Aan het eind van het seizoen stond Parra 8e op de Adelskalender met precies 149 000 punten.

* samen met KC Boutiette en Chad Hedrick

NC# = niet gekwalificeerd voor de laatste afstand, maar wel als # geklasseerd in de eindrangschikking