Abchazisch

De taal wordt gebruikt in Abchazië, een de facto onafhankelijke staat in de Zuidelijke Kaukasus, dat door het grootste deel van de internationale gemeenschap de jure als een autonoom deel van Georgië wordt gezien. Daarnaast wordt de taal ook gesproken door de Abchazische diaspora, die zich vooral in Turkije bevindt. Het Abchazisch wordt beschouwd als een potentieel bedreigde taal, omdat in de publieke sfeer in Abchazië veelal Russisch als voertaal wordt gebruikt.

Abchazisch is nauw verwant aan het Abazijns, een taal die wordt gesproken in de Russische deelrepubliek Karatsjaj-Tsjerkessië. Hogerop is de taal ook verwant aan het Adygees, het Kabardijns en het uitgestorven Oebychs. Ze vormen samen de Abchazisch-Adygese taalfamilie.

Abchazisch is een polysynthetische en agglutinerende taal. De Abchazische zinsbouw is ergatief-absolutief en er zijn twee naamvallen (instrumentalis en adverbialis). De vervoeging van het werkwoord is bijzonder complex.

Klanken die in het groen zijn gemarkeerd, komen alleen voor in het Bzyp en het Sadz. Klanken in het blauw komen alleen voor in het Bzyp.

Abchazisch gebruikt sinds 1862 een aangepaste versie van het cyrillisch schrift. Het eerste alfabet telde 37 letters. Vanaf 1909 werd een alfabet met 55 letters ingevoerd. Tussen 1926 en 1928 werd kort overgeschakeld op het Latijns alfabet. Van 1938 tot 1954 werd het Georgisch alfabet gebruikt. Daarna werd het oorspronkelijke cyrillische alfabet weer in gebruik genomen.

De letters ⟨ӷ⟩ en ⟨ԥ⟩ worden soms weergegeven als ⟨ҕ⟩ en ⟨ҧ⟩.

De onderstaande tekst is een uittreksel uit de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens in het Abchazisch.