Francis Beaufort

Francis Beaufort (Navan, 7 mei 1774 - Hove, 17 december 1857) (uitspraak /'boʊfət/) was een Britse admiraal, die met name bekend is geworden door de naar hem vernoemde schaal voor windkracht, de schaal van Beaufort. De Beaufortzee is ook naar hem vernoemd, evenals Beaufort eiland in de Rosszee.

Francis Beaufort
Geboren	7 mei 1774 Navan, Ierland
Overleden	17 december 1857 Hove, Sussex, Engeland
Rustplaats	Kerk van St John-at-Hackney, Londen
Land/zijde	Verenigd Koninkrijk
Onderdeel	Royal Navy
Dienstjaren	1787 - 1855
Rang	Rear Admiral
Eenheid	HMS Aquilon HMS Phaeton (1782)
Bevel	HMS Woolwich (1785)
Slagen/oorlogen	Franse Revolutionaire Oorlogen Napoleontische oorlogen
Onderscheidingen	Ridder commandeur in de Orde van het Bad

Beaufort werd geboren in County Meath, Ierland, als zoon van Daniel Augustus Beaufort, de dominee in Navan. Hij begon zijn nautische carrière op 13-jarige leeftijd, toen hij zich inscheepte op de Oost-Indiëvaarder Vansittart. De reis ging naar het Verre Oosten. De bemanning had als opdracht een deel van Oost-Indië in kaart te brengen, maar door een slechte zeekaart liep het schip vast en leed de bemanning schipbreuk. Beaufort werd op het nippertje gered.

Hij was zeer geïnteresseerd in zijn omgeving; het in kaart brengen van gebieden vond hij zeer interessant en zijn ervaring met de schipbreuk maakte hem meer dan bewust van de waarde van een goede kaart, maar ook het weer fascineerde hem. Al op zijn 15e jaar startte hij met het bijhouden van een weer-logboek, waarin hij dagelijks een kort commentaar op de weersomstandigheden schreef.

Op 22-jarige leeftijd bereikte Beaufort de rang van luitenant ter zee. Hij diende toen op de H.M.S. Phaeton. In 1805 kreeg Beaufort het commando over de H.M.S. Woolwich, met als opdracht het uitvoeren van hydrografisch onderzoek in de streek bij de Rio de la Plata, in Zuid-Amerika. In deze jaren had hij al een eigen windschaal opgezet en een eigen wijze van het noteren van de weersomstandigheden. Deze gegevens hield hij bij in het scheepslogboek. Gedurende zijn verdere leven op zee zou Beaufort dit vol blijven houden.

In 1811 en 1812 was Beaufort als bevelhebber van de Fredericksteen in de oostelijke Middellandse Zee, waar hij hydrografisch onderzoek deed en waar hij piraten bestreed. De kaarten die door hem gemaakt waren van de zuidelijke Turkse kust werden beschouwd als de betere, zo niet de beste van dat gebied. Bij de redding van een groep zeelieden die voor onderzoek aan wal gegaan waren werd Beaufort gewond; een kogel beschadigde zijn heup zwaar. Dit zou het einde betekenen van zijn actieve leven op zee. Eind 1812 keerde hij met het schip terug naar Engeland.