Nitki Ariadny

Mój zabiegany sierpień dobiega końca, mogę wreszcie usiąść w kąciku i przyjrzeć się zawartości najnowszego numeru Twórczych Inspiracji.


Wiem, że numer ten jest Wam doskonale znany, widziałam Wasze recenzje:) Cóż mogę dorzucić od siebie? Nie czuję się oszołomiona. Podobnie jak wiele z Was zwróciłam uwagę na witrażowe aniołki - przydadzą się przy świątecznych pracach. Kurs dwustronnego haftu krzyżykowego zrobił ma mnie spore wrażenie, został zaprezentowany jasno i czytelnie, ale chyba nie mam tak dużo czasu, by przyswoić sobie w pełni jego tajniki:)) Zostawiam to sobie na czas kompletnego lenistwa:)) Łowickie wzory przykuły mój wzrok, ale bardziej do wykorzystania na poduszki niż espadryle - to nie moja bajka:) Oczka zaświeciły mi się do robótek na drutach - bo druty to moje niespełnione marzenie. Ale o ile artykuł dotyczący włóczek jest niezwykle pouczający, to sam opis wykonania swetra dla mnie jest czarną magią, musiałabym to mieć rozpisane na podstawy podstaw i jeszcze opatrzone zdjęciami, może wtedy ruszyłabym z kopyta:).
Podsumowując - chyba jestem wybredna, ale czuję niedosyt, ciągle czegoś mi brakuje, jakiegoś wielkiego WOW... Przesadzam?...

A odnośnie ładowania akumulatorów - porzuciłam na tydzień krzyżyki i szukałam inspiracji na łonie natury:) Szkoda tylko, że właśnie wtedy mój aparat fotograficzny postanowił zrobić sobie przerwę od pracy i odmówił uwiecznienia czegokolwiek;( Zostały mi tylko ścinki... Cóż, życie. Po powrocie, dzięki mojemu osobistemu Świętemu Mikołajowi został wymieniony na lepszy model:)
Czy odpoczęłam? Niestety nie dało się wszystkich trudności zamknąć pod kluczem w domu, pojechały razem ze mną, ale w zderzeniu z innymi zapachami, smakami, widokami straciły nieco na ostrości i zyskały inny wymiar. Teraz zatem od nowa trzeba się brać z życiem za bary, no i oczywiście za nowe krzyżyki:)))


Pozdrawiam Was serdecznie i jednocześnie dziękuję za tak żywe zainteresowanie moimi poduszkami!!!

"Na urodziny chcę poduszki" - usłyszałam w słuchawce telefonu i chyba zbyt szybko pomyślałam, że troszkę banalny będzie ten prezent, bo poduszek było już ho, ho i to bez żadnego święta. Po chwili natomiast dotarła do mnie dalsza część prośby -"wiesz, takie z firanki"... Matko Święta! Z firanki????? Już widziałam oczyma wyobraźni jakiś tiul albo coś podobnie niepoduszkowego, z czym będę musiała walczyć... i przeraziłam się nie na żarty... Moje obawy nie zmalały, kiedy otworzyłam przesyłkę z rzeczoną "firanką" - bazą dla przyszłych poduszek, a dokładniej trzema fragmentami, których oczywiście nie sfotografowałam w stanie "surowym", bo tak genialny pomysł zaświtał w mej głowie, gdy fragmenty zostały już kompletnie poszatkowane. Otóż trzymałam w dłoniach kawałki płótna z wyhaftowanym nań góralskim motywem i nie miałam żadnego pomysłu, jak ten problem ogarnąć, żeby przypadkiem nie narazić się na gniew górali, że bezczeszczę ich dobro narodowe w postaci parzenicy...


Koncepcji było całe mnóstwo, nerwów jeszcze więcej, ostatecznie z tej mieszanki wyszły trzy poszewki, w których biel przeplata się z czernią i czerwienią.







Ogromny głaz spadł mi z serca, gdy jakiś czas później usłyszałam w słuchawce piski radości po otwarciu przesyłki z gotowymi poszewkami. Ufff... To było wyzwanie niczym Giewont;)))

Witam serdecznie wśród moich szanownych Obserwatorów Annie i Zdolność-tworzenia - dziękuję Wam, że postanowiłyście zagościć u mnie na dłużej!

Pozdrawiam Was serdecznie!

Kiedy zakwitnie nawłoć, czas pożegnać się z latem. Jesień zbliża się wielkimi krokami, w lasach kwitnie wrzos, w mchu ukrywają się grzyby - doświadczam tego naocznie;))) Dłuższe wieczory będą sprzyjać robótkom;)))
Dziś słoiczek w objęciach nawłoci - na pożegnanie ciepłych dni.




Rozpieściliście mnie fantastycznymi słowami dotyczącymi pudełka! Ogromnie Wam dziękuję!!! Cudownie się je czytało, odpiszę na wszystkie komentarze, dajcie mi tylko chwilkę;))

Pozdrawiam Was gorąco!

Spróbowałam nowego;) Nie pierwszyzna, bo ostatnio nieustannie próbuję nowych rzeczy;) Tym razem w ruch poszedł papier, gdyż potrzebowałam kartki urodzinowej, ale musiała być inna niż wszystkie, które dotychczas zrobiłam. Chciałam zaskoczyć Jubilatkę.


Zamknęłam więc sporo życzeń w jednym małym pudełku:)


Oczywiście haftowanych życzeń, bo inaczej być nie mogło:)


Utrzymałam całość w beżowej tonacji, dodałam trochę herbacianych różyczek i nieco perełek i oto powstało moje pierwsze eksplodujące pudełko.



Dziękuję Wam gorąco za ciepłe słowa pod adresem "ubłoconych" łapkami poduszek, jak i autorki całego zamieszania;))) Urosła niesamowicie:))) i chociaż "łapkowe" poduszki powędrowały w świat, nie rozpacza za nimi, bo najlepiej śpi się na swoich własnych, wyślinionych i wymlaskanych podusiach;))) (oto, dlaczego nie mogę mieć w domu ładnych poszewek...)


Pozdrawiam Was serdecznie!

P.S. Wybaczcie, jeśli ostatnio jest mnie trochę mniej na Waszych blogach, po prostu jest mnie trochę mniej w domu;))) Obiecuję poprawę;)

I zrozum tu człowieka! Ile się zawsze nakrzyczy, nagada: tu nie siadaj, połóż się gdzie indziej, dlaczego znowu leżysz na przejściu? Lepiej wtedy zabrać swoje cztery łapy i schować się za fotelem - tam przynajmniej nikomu nie przeszkadzam. I jeszcze narzekania na moją sierść. Oni przebierają się kilka razy dziennie, aż tracę rachubę czy wychodzą z domu, zostają, ktoś do nich przyjdzie... A ja skromniutko zmieniam sukienkę dwa razy do roku i jeszcze im się nie podoba! Trudno ich zrozumieć.... O, choćby wczoraj - zwykle rozgrywa się piekło na ziemi, gdy przyjdę do domu z ubłoconymi łapami (no naprawdę czasem trzeba zajrzeć w każdy zakamarek ogrodu), a niech jeszcze podłoga będzie świeżo umyta... Oj, lepiej od razu się schować pod stołem... A tu patrzę - łapy, wypisz wymaluj jak moje i to gdzie? Na poduszce! Trzeba było przyjrzeć im się z bliska;)]


I zrozum tu człowieka! Zero konsekwencji! To tak jak ze smakołykami - najpierw się odgraża, że jestem niegrzeczna, niczego już nie dostanę, a potem, gdy tylko poproszę, dostaję pyszności pod stołem;) Ale nie narzekam - kocham ich takich, jakimi są;)) A, no i kocham poduszki, a te z łapkami są niczego sobie;)))


Poduszki przez psa zostały zaakceptowane:) Miejmy nadzieję, że spodobają się nowej właścicielce - miłośniczce czworonogów.

Dziękuję Wam za ciepłe słowa dotyczące różanych wytworów! Witam w mych progach Agnieszkę Rygielską i Monikę MW - rozgośćcie się!:)

nie pytaj czym jest róża
ptak ją może opowie
zapach zabija myśli
twarz lekkim muśnięciem starta
kolorze pożądania
kolorze płaczących powiek
brzemienna kulista słodycz
czerwień do wnętrza rozdarta

Zbigniew Herbert, O róży

O różach można pisać w nieskończoność, a i tak słowa nie wyczerpią ich piękna. Niezmiennie zachwycają, pod każdą postacią i nie dziwi, że pragniemy otaczać się ich urodą.
Różane zamówienie pozwoliło mi rozwinąć skrzydła:) Ograniczała mnie jedynie ilość, forma i trzy kolory: róż, błękit i biel.


Co powstało? Trzy woreczki w śnieżnej bieli z kolorowym różanym akcentem i trzy igielniki-zawieszki.


Oczywiście nie obyło się bez koronek - bawełnianych przy woreczkach i szydełkowych, wydzierganych przez mojego Mistrza Kordonka, przy igielnikach, które równie dobrze mogę nazwać zawieszkami.


Nowa właścicielka zadowolona, więc czegóż chcieć więcej?:)

Dziękuję Wam za piękne słowa pod adresem medalionu!:)
Pozdrawiam Was z różami w tle!