Monosilan

Monosilan kann in’t Labor dör Reakschoon vun Magnesiumsilizid mit Soltsüür herstellt warrn. Technische Produkschoonsverfohren baseert op dat Hydreren vun Siliziumtetrachlorid mit Lithiumhydrid in’t Lithiumchlorid/Kaliumchlorid-Eutektikum,^[1]

${\displaystyle \mathrm {SiCl_{4}\ +\ 4\ LiH\longrightarrow \ SiH_{4}\ +\ 4\ LiCl} }$ 

oder op de Dismutatschoon vun Hydrogenchlorsilanen, as Trichlorsilan.^[4]

Monosilan is hooch tünnergefährlich un pyrophor. Dat heet, dat Monosilan an de Luft vun alleen tünnert. Monosilan, dat utströömt, kann nich löscht warrn. Bi’t Verbrennen entstaht Siliziumdioxid un Waterdamp.

${\displaystyle \mathrm {SiH_{4}+2\,O_{2}\rightarrow SiO_{2}+2\,H_{2}O\ \quad \Delta H\ll 0} }$ 

In Water bi en pH-Weert över 7 verfallt Silanen to Kieselsüür un Waterstoff:

${\displaystyle \mathrm {SiH_{4}+4\,H_{2}O\ _{\overrightarrow {\mathrm {pH\ >\ 7} }}\ Si(OH)_{4}+4\,H_{2}} }$ 

Monosilan un Water billt Kieselsüür un Waterstoff.

Ünner Utsluss vun Luft un Fuchtigkeit is Monosilan bit ruchweg 300 °C bestännig. Doröver verfallt dat in Silizium un Waterstoff.

${\displaystyle \mathrm {SiH_{4}\rightarrow Si+2\,H_{2}\ } }$ 

Dör Inwirken vun Halogenen oder Halogenwaterstoffen in Biwesen vun Aluminiumchlorid laat sik de Wasserstoffatomen na de Reeg uttuschen.^[5]

${\displaystyle \mathrm {SiH_{4}+\ HCl\ {\xrightarrow {>100\,{}^{\circ }C}}\ ClSiH_{3}+\,H_{2}} }$ 

Bi’t Ümsetten vun Monosilan mit Alkalimetallen as in Ethylenglycoldimethylether billt sik de Silylverbinnen mit de Metallen:^[6]

${\displaystyle \mathrm {SiH_{4}+\ K\ {\xrightarrow {}}\ KSiH_{3}+\,0.5\ H_{2}} }$ 

${\displaystyle \mathrm {SiH_{4}+\ 2\ K\ {\xrightarrow {}}\ KSiH_{3}+\,KH} }$ 

De UN-Nummer vun Monosilan is 2203, de Gefohrzetel 2.1.

Monosilan warrt to’n Afscheden vun Silizium-, Siliziumoxid- un Siliziumnitridschichten bruukt. Insett wrart de Stoff dorüm vör allen in de Halfleiderprodukschoon oder bi’t Herstellen vun Solarzellen.

1. ↑ ^{a b} Indrag to Silane. In: Römpp Online. Georg Thieme Verlag, afropen an’n 14. Juli 2014
2. ↑ ^{a b c d} Indrag to Monosilan in de GESTIS-Stoffdatenbank; afropen an’n 10. Januar 2017
3. ↑ Wolfgang Legrum: Riechstoffe, zwischen Gestank und Duft, Vieweg + Teubner Verlag (2011) S. 68–69, ISBN 978-3-8348-1245-2.
4. ↑ A. F. Holleman, E. Wiberg, N. Wiberg: Lehrbuch der Anorganischen Chemie. 91.–100., verbeterte un düchtig utwiete Oplaag. de Gruyter, Berlin 1985, ISBN 3-11-007511-3.
5. ↑ Egon Wiberg: Lehrbuch der Anorganischen Chemie: Mit einem Anhang: Chemiegeschichte, 2011, Verlag Walter de Gruyter, ISBN=978-3-11-023832-7
6. ↑ Barry Arkles: Silanes (Reprint from Kirk-Othmer Encyclopedia of Chemical Technology, Forth Edition, Volume 22), engelsch, PDF; afropen an’n 10. Dezember 2016