Louis Bernacchi

Louis Bernacchi wurrr as öldste Söhn vun den italieenschen Siedenhändlers Angelo Guilio Diego Bernacchi (1853–1925) un de sien belgisch Fru Barbe (boren Straetmans, 1858–unbekannt) dicht bi Brüssel boren. Sien Öllern sünd 1884 mit hüm un sien beid Geschwister nah Tasmanien utreist. Sien Vader hett dor dat Eiland Maria Island hüürt, leet dorup en Zementfabrik bauen, hett sück in’ Wienbau versöcht un hett en Siedlung mit tietwies bit to 250 Inwahner, Geschäften, School, Post, Krankenhuus un en 1888 erricht Luxushotel grünnd. Dat Ünnernehmen is aber 1892 wegen fehlen Rentabilität scheitert. De tietwielig in Melbourne leven Familie kehr 1897 mit den jünger Kinner nah London torüch, wiels de intüschen vulljohrig Louis in Australien bleev.^[1][2]

Bernacchi hett eerst Privatünnerricht to Huus kreegen un denn en Deel vun sien Schoolutbillen in dat Internat The Hutchins School in Hobart maakt, bevör he af 1895 en Physikstudium an de Universität Melbourne anfung un praktische Studien to de Astronomie un to’n Eermagnetismus an dat Melbourne Observatory bedreev. Wiels sien Studium keem he eerstmals in Kuntakt mit de Arbeiten vun verscheeden austraalsch Komitees to de wetenschaplich un wertschaplich Ersluuten vun den dormals noch meest unbekannten antarktischen Kontinent. Besünners andaan hett hüm de Bericht vun den lateren norweegschen Polarforscher Carsten Egeberg Borchgrevink to de sien Deelnahm an de Antarktik-Expedition (1894–1895), de vermeentlich dat eerstmalige Betreeden vun dat antarktisch Fastland gelung.

1897 keem dat in Melbourne to en persönlich Begegnung tüschen Bernacchi un Borchgrevink, as sück letzterer dor uphollen dee, um Geld för en wiedere Antarktisexpeditschoon to beschaffen. Bernacchi weer in’ Begreep, an de Belgica-Expedition (1897–1899) ünner de Leiden vun den belgischen Polarforscher Adrien de Gerlache de Gomery deeltonehmen. Dorto keem dat aber nich, wiel dat Expeditschonsschipp up den Weg in de Antarktis nich as plaant in Melbourne anleep, so dat Bernacchi vergevens dorup wacht hett, dat he afhalt wurr. In’ Mai 1898 is Bernacchi nah London reist, um sück spoodriek bi Borchgrevink för de Deelnahm an de sien eerst Forschensreis in de Antarktis to bewarben,^[3] de de kartographisch Vermeeten vun dat Teelrebeet as ok de allgemeenwetenschaplich Datenerheven deenen sull. Bernacchi weer för de Dörführen vun geomagnetisch Ünnersöken un meteorologisch Beobachtungen as ok för de fotographisch Dokumentatschoon vun de Expeditschoon tostännig,^[4] de letztlich meest kumplett vun den britschen Verlegger George Newnes (1851–1910) betahlt wurr un deren Basislager sück an dat Kap Adare an’ butersten noordöstlich Enn’ vun dat antarktisch Viktorialand befunn. Bernacchi weer de eerste Australier, de in de Antarktis arbeit hett un dor överwintert hett.

De Expedition harr mit tallriek Schwierigkeiten to kämpen, de nicht toletzt up Borchgrevink sien nicht good Führensqualitäten footen dee. Dör de Engt un Langwiel in dat Quarteer wiels de antarktischen Wintermaanden 1899 weer de Reizborkeit vun de Expeditschoonsdeelnehmer sowiet ansteegen, dat Borchgrevink Angst för Upstand kreeg.^[5] Bernacchi weer so argerlich över de lichtfardig Ümgang mit de Bordinstrumente dör Borchgrevink, dat he de Expeditschoonsbaas dorüm beeden hett, hüm vun de Verantworten för dat meteorologisch Forschensprogramm to entbinnen.^[6] En swoor Schicksalsschlag weer de Dood vun de norweegschen Zoologen Nicolai Hanson (1870–1899) in’ Oktober 1899, as de vermootlich an en Darminfektschoon dood bleev. De Untogänglichkeit vun de Admiralitätsbargen an’ Kap Adare verhinner todem, dat plaant Exkursionen vun dat Basislager in dat antarktische Achterland ünnernommen wurrn kunnen.

Dat Expeditionsschipp Southern Cross kehr an’ 28. Januar 1900 vun Australien an dat Kap Adare torüch, um de Lannensmannschap weer uptonehmen. Anstäe vun en direkte Trüggkehr nah Australien führ de Expeditschoon en Erkunnensfohrt dör die Rossmeerregion dör. Dorbi wurrn eenige nee Eilannen opdeckt un nah dat eerstmalig Betreden vun dat Ross-Schelfieses mit en geographisch Breedt von 78° 50’ S an’ 16. Februar 1900 wiels de Fohrt mit en Hunnensledden en nee Süüdrekord upstellt. Bernacchi gelung mit Hülp vun geomagnetisch Meeten insbesünnere up de Franklin-Insel, de sien eenjohrig Datenerheven an dat Kap Adare vullstännig maken deen, de Positschoonsbestimmen vun den antarktischen magnetischen Pools bi 73° 20′ S, 146° 0′ O^[7] in dat nördlich Viktorialand. De Positschoon leeg dormit bannig völ wieder nordwestlich as de wiels de Antarktisexpeditschoon ünner James Clark Ross rund 60 Johr tovör berekente van 76° 0′ S, 145° 20′ O.^[8][9]

Nah Bernacchi sien Trüggkehr vun de Expeditschoon nah England in’ Juni 1900 hett hüm de Royal Geographical Society to’n Fellow nömmt un hett hüm mit den nah den britschen Astronoom Cuthbert Peek (1855–1901) nömmten Pries uttekent. De dormit verbunnen finanziell Ünnerstütten vun de Gelehrtensellschop hebbt hüm de Utwertung vun sien wiels de Forschungsreis wunnen wetenschaplich Daten erloovt, de he 1901 gemeensam mit sien Expeditschonsbelevnissen in dat Book To the South Polar regions rutbrocht hett. In en Rezension in de London Times würdigt de Schriever dat Wark bun Bernacchi, aber in’ Gegentoog den Bericht vun Borchgrevink in de sien Book First on the Antarctic Continent mit de Bemarken heraf: Mr. Bernacchi gibt uns eine sehr viel befriedigendere Vorstellung vom Navigieren durch das Packeis als Mr. Borchgrevink. In gleicher Weise vermittelt er eine umfänglichere und anschaulichere Darstellung über das Leben, das [die] Teilnehmer der Expedition am Kap Adare führten.^[10]

In’ Juli 1901 kreeg Bernacchi en gemeensam Inlaadensschrieven vun den Präsident en vun de Royal Geographical Society Sir Clements Markham un den utsöchten Expedittschoonsbaas Robert Falcon Scott to de Deelnahm an de jüst bevörstahn Discovery-Expeditschoon in de Antarktis. Beid weern up Bernacchi dör sien Publikatschonen un Vördrääg över de Southern-Cross-Expeditschon upmarksom wurrn. He nehm de Positschoon vun den oorsprünglich för de Forschensreis vörsehn Physiker William Shackleton (1871–1921) in,^[11] de weer utlaaden wurrn weer, nahdem he sück in’ Striet tüschen de Royal Geographical Society un de Royal Society um de Besetten vun de Expeditschoonsleitung nich för Scott, sonnern för den Geologen John Walter Gregory utspraaken harr.^[12] Nah anner Dorstellen weern medizinisch Grünnen gegen Shackleton utslaggevend.^[13] Teelen vun disse Expeditschoon weern meteorologische, ozeanografische, geologische, biologische un physikalische Ünnersöken in dat Teelrebeet. Bernacchi sien Schleddenwimpel, up de as Wappen dat Krüüz vun den Süüden afbildt weer, droog den in maorisch Spraak ut dat Evangelium nah Matthäus (Kapitel 7, Vers 7) utlehnt Bibelspröök Rapua, Rapua Ka Kitea (düütsch: Suchet und ihr werdet finden.^[14] He weer de eenzige vun de all tosommen 50 Expeditschoonsdeelnehmer, de över Antarktis-Erfohren verfügen dee.

Wiels de anner Expeditschoonsdeelnehmer mit de Discovery siet den 6. August 1901 nah Süüden ünnerwegens weern, reis Bernacchi tonächst nah Potsdam to den Geophysiker Max Eschenhagen. Vun de leet he sück up en nee entwickelten Magnetometer mit automatisch Datenupteken inwiesen, dat up de Forschungsreis mitführt wurr.^[15] Bernacchi is eerst in dat neeseelännsch Lyttelton to de Mannschap stött.

An’ 9. Januar 1902 reck dat Expeditschoonsschipp Kap Adare. Bernacchi kreeg de Gelegenheit, dat Basislager vun de Southern-Cross-Expedition un dat Graff vun Nicolai Hanson böverhalv vun dat Kap to besöken.^[16] An’ 4. Februar stell he nah de Ankerung vun dat Expeditschoonsschipp in de Balloon Bight un Betreden vun dat Ross-Schelfies as Liddmaat vun en söss Mann stark Schleddenmannschap mit en geografisch Breedt vun 79° 3’ S en nee Süüdrekord up,^[17] den aber Scott, Edward Wilson un Ernest Shackleton all eenig Maand later, an’ 30. Dezember 1902 mit 82° 17′ S överdrapen deen.^[18]

Bernacchi hett vergevens versöcht, Scott dorvan to övertüügen, dat Basislager vun de Discovery-Expeditschoon in de Wood Bay (74° 13′ S, 165° 30′ O)^[19] un dormit dicht noog ran an de dormalige Positschoon vun den antarktischen magnetischen Pool to errichten, so dat man dor lichter und gauer henkommen kunn. Stattdessen hett Scott forför en schuult Bucht nich wiet vun dat Kap un dat südlich Enn’ vun de Hut-Point-Halfinsel, dat he later nah den stellvertreden Expeditschoonsleiter Albert Borlase Armitage Kap Armitage (77° 51′ S, 166° 40′ O)^[20] nömmt hett. Gemeensam mit Armitage un den Timmermannshülp James Duncan (1870–weet man nicht) hett Bernacchi nah de Ankunft an’ 8. Februar 1902 twee in Düütschland vörfertigt Observatschonshütten för astronomisch, meteorologisch un geomagnetisch Ünnersöken erricht. In sien Verantwortungsberiek fullen ok dat Bedeenen vun den Elektrometer, seismologisch un gravimetrische Meeten as ok Ünnersöken to de Polarluchtaktivität. De Herutforderung för de Arbeiten vun Bernacchi bestunn insbesünnere dorin, wegen de Empfindlichkeit vun de Meetinstrumente för konstant moderate Temperaturen in de Hütten to sörgen, wat Scott nich so passen dee, weer dat doch mit en hooch Verbruuk an Brennmaterial verbunnen.^[21] Bi en vun sien täglich Erkunnensgänge vun dat Expeditschonsschipp, dat vör de Hut-Point-Halfinsel antüddert as Ünnerkunft deen, to de Observatschonshütten truck sück Bernacchi an’ 16. Mai 1902 in en Schneestörm Verfreesen to.^[22]

Bernacchi hörr to den Deel vun de Expeditschonsmannschap, de en tweet Johr in der Antarktis verbringen dee. Wiels disse Tiet hett he sien wetenschaplich Ünnersöken fortsett un övernehm in’ März 1903 torüchgahn Ernest Shackleton de redaktschonelle Verantwortung för dat Expeditschonsmagazin The South Polar Times. Doröver herut nehm Bernacchi in’ November/Dezember 1903 as Liddmaat vun en söss Mann umfaaten Mannschap ünner de Leitung vun den Geologen Charles Royds (1876−1931) an en dartig Daag lang düern Erkunnensmarsch in süüdöstliche Richt över dat Ross-Schelfies deel, bi de he ungestört vun Landmassen oder ferromagnetisch Misswiesen geomagnetisch Meeten dörführen dee.^[23]

Nahdem de Expeditschoon in’ September 1904 nah England trüggkehrt weer, hett Bernacchi sück an de umfangriek Utwerten vun sien Meetergevnisse maakt. En eerst wetenschaplich Artikel vun disse Arbeiten keem in’ Dezember 1905 in Geographical Journal.^[24] herut. För sien Verdeensten um de Expeditschoon kreeg he 1906 vun König Edward VII. de Antarctic Medal un vun de Royal Geographical Society de sülvern Polarmedaille.^[25] Doröver herut wurr he in dat sülvig Johr in Frankriek to’n Ridder vun de Ehrenlegion nömmt.^[26]

Nah dat Enn’ vun de Discovery-Expeditschoon hett sück Bernacchi endgültig in England daallaaten. Nah en Afrikareis hett he an’ 10. Februar 1906 Winifred Edith Harris (1884–weet man nich) in de Pfarrkark vun East Preston, Sussex, heiraadt. Robert Falcon Scott weer sien Trootüüg. Veer Kinner harr dat Ehepaar (twee Söhns un twee Döchter). Sien öldste Söhn Michael Louis (1911–1983), de van 1952 bit 1961 in Kiribati as Resident Commissioner vun dat dormalig britisch Protektorat vun de Gilbert- un Elliceinseln tätig weer,^[27] hett sien Naam nah Michael Barne (1877–1961), en wiederen Deelnehmer vun Scott sien Discovery-Expeditschoon kreegen.^[28] Gliekfalls in 1906 hett he en Forschensreis to de Bornströöms vun den Amazonas in Peru ünnernommen.^[26] Scott wull hüm as Deelnehmer an de Terra-Nova-Expeditschoon (1910–1913) winnen, aber Bernacchi hett ut familiäär Grünnen aflehnt.

En politisch Karriere keem nich togang, nahdem he bi de Wahlen to’n House of Commons in’ Januar un Dezember 1910 ahn Spood as Kandidat vun de Liberal Party in Widnes bzw. in Chatham kandideert harr.^[29] Sien Levensünnerhollen hett he hööftsächlich mit Kapitalerdräg ut Bedeeligen an Kautschukplantagen in Malaysia, up Java un Borneo bestreden.

To’n Anfang vun den Eersten Weltkriegs hett sück Bernacchi as Freewilliger meld un dee in den Rang vun en Lieutenant Commander tonächst bi den Reservestrietkraften vun de Royal Navy (Royal Naval Reserve), later bi de britisch Admiralität as Mitarbeiter in de Afdeelen to de U-Bootafwehr. 1919 wurr he för sien militärisch Verdeensten mit dat Offizierskrüüz vun den Order of the British Empire un dat United States Navy Cross uttekent.^[26]

In den Nahkriegsjohren hett sück Bernacchi weer mit sien Kautschukgeschäft un wetenschaplich Tätigkeiten bi de British Science Guild, de British Association for the Advancement of Science un de Royal Geographical Society, deren Ratsliddmaat he van 1928 bit 1932 weer, befaat. In disse Tiet hett he sück persönlich dorför insett, dat Carsten Egeberg Borchgrevink de Patronatsmedaille vun de Royal Geographical Society kreeg.^[28] Plääns för en eegen Antarktisexpeditschoon hett he 1925 wegen fehlen finanziell Ünnerstütten upgeven. 1930 hett he bi de Organisatschoon to en Utstellung in London över de Historie vun de britisch Polarforschung hulpen,^[30] un weer 1931/32 an de Organisatschoon vun dat Tweet Internatschonal Polarjohr bedeeligt. He hett mehrere Böker to de Polarforschung schreven, dorünner 1933 de Biographie A Very Gallant Gentleman över den Polarforscher Lawrence Oates.^[31]

Bi Utbröök vun den Tweeten Weltkriegs kehr Bernacchi in den aktiven Deenst bi de Royal Naval Reserve torüch, um den Insatz vun U-Boot-Fallen to koordineeren. Sien Gesundheit wurr aber immer slechter un toletzt is he an’ 24. Arpil 1942 in sien Londoner Wahnsitt storven.^[32] Sien Graff is up den Karkhoff in Brookwood, Surrey.^[33]

Nah Louis Bernacchi sünd dat Kap Bernacchi (77° 29′ S, 163° 51′ O)^[34] un de Bernacchi-Bucht (77° 28′ S, 163° 27′ O)^[35] nömmt, de sück beid an de den McMurdo-Sund angrenzend Küst vun dat antarktisch Viktorialand befinnen, as ok dat Bernacchi Head (76° 8′ S, 168° 20′ O),^[36] en Klippe an dat Süüdenn’ vun de antarktisch Franklin-Insel.

Bernacchi sien Enkelin Janet Crawford hett 1999 de Daagböker vun hör Grootvader wiels de Southern-Cross-Expedition ünner den Titel That first Antarctic Winter herutbrocht.^[37]

De austraalsch Post hett in dat Johr 2001 in de Reeg Australians in the Antarctic en 5-Cent-Breefmark mit dat Afbild vun Louis Bernacchi herutgeven.^[38]

In’ Haben vun Sullivans Cove bi Hobart hett in dat Johr 2002 de Premierminister vun den austraalsch Bundsstaat Tasmanien, Jim Bacon, en vun den Bildhauer Stephen Walker schafft Statue enthüllt, de Louis Bernacchi nahempfunnen is.^[39]

• Louis Bernacchi: To the South Polar regions. Hurst & Blackett, London 1901 (engelsch, Togreep över dat Internet Archive).
• Louis Bernacchi: The Saga of the Discovery. Blackie & Son, London 1938.
• Carsten E. Borchgrevink: First on the Antarctic Continent. George Newnes, London 1901 (engelsch, inschränkt Togreep över Google Bücher).
• Robert Falcon Scott: The Voyage of the Discovery, Vol. I und Vol. II. Macmillan, London, 1905 (engelsch, Togreep över dat Internet Archive).

• R. A. Swan: Bernacchi, Louis Charles (1876–1942). Indrag in de Online-Utgaav vun de Australian Dictionary of Biography (engelsch)

1. ↑ Gianfranco Cresciani: Italiens in Australia. Cambridge University Press, Cambridge 2003, ISBN 0521537789, S. 45.
2. ↑ Margaret Weidenhofer: Bernacchi, Angelo Giulio Diego (1853–1925). Indrag in de Online-Utgaav vun de Australian Dictionary of Biography (engelsch, afropen an’ 27. Februar 2013).
3. ↑ Borchgrevink: First on the Antarctic Continent, 1901, S. 15–16.
4. ↑ [Ahn Naam]: Antarctic Exploration. In: Launceston Examiner van’ 8. November 1898, S. 6 (engelsch, afropen an’ 28. Februar 2013).
5. ↑ Criss Turney: 1912 – The Year the World Discovered Antarctica. Counterpoint, Berkeley 2012, ISBN 1582437890, S. 28.
6. ↑ T. H. Baughman: Before the Heroes Came: Antarctica in the 1890s. University of Nebraska Press, Lincoln 1999, ISBN 0803261632, S. 95.
7. ↑ Borchgrevink: First on the Antarctic Continent, 1901, S. 6.
8. ↑ Bernacchi: To the South Polar regions, 1901, S. 308–312.
9. ↑ James Clark Ross: A voyage of discovery and research in the southern and Antarctic regions, during the years 1839–43, Vol I, John Murray, London 1847, S. 187 (engelsch, afropen in dat Internet Archive an’ 2. März 2013).
10. ↑ [Ahn Naam]: Reviews of Books – Antarctic Exploration. In: The Times van’ 26. September 1901, Utgaav 36570, S. 2: "Mr Bernacchi gives us a much more satisfactory idea of navigation through the ice pack than did Mr Borchgrevink. In the same way he conveys a much fuller and clearer conception of the life led by members of the expedition on Cape Adare. (engelsch, afropen an’ 28. Februar 2013).
11. ↑ [Ahn Naam]: Scientific Staff – Change on the Discovery. In: Kalgoorlie Miner van’ 31. Juli 1901, S. 5 (engelsch, afropen an’ 2. Januar 2014).
12. ↑ Edward J. Larson: An Empire of Ice. Yale University Press, New Haven 2011, ISBN 0300154089, S. 114.
13. ↑ Scott: The Voyage of the Discovery, Vol I, 1905, S. 5.
14. ↑ Sledging flags, Afbillen S0025093 up de Internetpräsenz vun dat Scott Polar Research Institute (engelsch, afropen an’ 4. März 2013).
15. ↑ Andrew Atkin: The Quest for the Magnetic Pole: navigation and research into polar terrestrial magnetism. University of Canterbury, Christchurch 2008 (engelsch, afropen an’ 1. März 2013).
16. ↑ Scott: The Voyage of the Discovery, Vol I, 1905, S. 100–102.
17. ↑ J. V. Skelton, D. M. Wilson: Discovery Illustrated. Reardon Publishing, Cheltenham 2001, ISBN 187387748X, S. 54.
18. ↑ Scott: The Voyage of the Discovery, Vol II, S. 59. Ergänzung: Neeere Bereknungen up Grundlaag vun Shackleton sien Fotografien un Teknungen vun Wilson, hebbt ergeven, dat se mögelkerwies blots 82° 11′ S reckt hemm.
19. ↑ Wood Bay, Indrag up geographic.org (engelsch, afropen an’ 1. März 2013).
20. ↑ Kap Armitage, Indrag up geographic.org (engelsch, afropen an’ 1. März 2013).
21. ↑ Scott: The Voyage of the Discovery, Vol I, 1905, S. 172, S. 208–209 und S. 231.
22. ↑ Scott: The Voyage of the Discovery, Vol I, 1905, S. 240.
23. ↑ Scott: The Voyage of the Discovery, Vol II, 1905, S. 222–223.
24. ↑ L. C. Bernacchi: Preliminary Report on the Physical Observations Conducted on the National Antarctic Expedition, from 1902 to 1904. In: Geographical Journal (1905), Vol. 26 No. 6, S. 642–656 (engelsch, afropen an’ 10. Januar 2014)
25. ↑ Bernacchi, Louis Charles (1876 - 1942), Indrag in de Enzyklopedia of Australian Science (engelsch, afropen an’ 11. Januar 2014).
26. ↑ ^{a b c} Lot 151/Sale 5587, Informatschonen to Louis Bernacchi up de Internetpräsens vun dat Auktschonshuus Christie’s (engelsch, afropen an’ 26. Februar 2013).
27. ↑ Kiribati, Indrag up worldstatesmen.org (engelsch, afropen an’ 27. Februar 2013).
28. ↑ ^{a b} Louis Bernacchi, Körtbiographie up de Websteed vun de Australian Antarctic Division vun dat DSEWPaC (engelsch, afropen an’ 27. Februar 2013).
29. ↑ Arthur G. M. Hesilrige (ed.): Debrett’s House of Commons. Dean & Son, London 1918, S. 200 und S. 242 (engelsch, afropen in dat Internet Archive an’ 2. März 2013). Bernacchi verlor in’ Januar 1910 in Widnes mit 4666 zu 5768 Stimmen gegen William Hall Walker, 1st Baron Wavertree (1856–1933) un in’ Dezember 1910 in Chatham mit 4302 zu 6989 Stimmen gegen Gerald Fitzroy Hohler (1862–1934), de beid för de Conservative Party antreden weern.
30. ↑ [Ohne Namen]: The British Polar Exhibition. In Nature (1930), Nr. 126, S. 80 (engelsch, afropen an’ 26. Februar 2013).
31. ↑ Louis Charles Bernacchi: A Very Gallant Gentleman. Thornton Butterworth, London 1933.
32. ↑ [Ohne Namen]: Orbituary, Lieut.-Commander Bernacchi. In: The Mercury (Hobart) van’ 27. April 1942, S. 4 (engelsch, afropen an’ 27. Februar 2013).
33. ↑ Louis Charles Bernacchi, Indrag in de Datenbank vun Find a Grave (engelsch, afropen an’ 14. Januar 2014).
34. ↑ Cape Bernacchi, Indrag up geographic.org (engelsch, afropen an’ 15. Januar 2014).
35. ↑ Bernacchi Bay, Indrag up geographic.org (engelsch, afropen an’ 15. Januar 2014).
36. ↑ Bernacchi Head, Indrag up geographic.org (engelsch, afropen an’ 15. Januar 2014).
37. ↑ Janet Crawford: That first Antarctic Winter. South Latitude Research, Christchurch 1999. ISBN 047304966X.
38. ↑ Briefmarke: Louis Bernacchi, Foto un Informatschonen to de Breefmark up colnect.com/de (afropen an’ 15. Januar 2014).
39. ↑ A new Hutchins Lion, Informatschonen up de Websteed vun de Hutchins School van’ 29. November 2012 (engelsch, afropen an’ 15. Januar 2014).

1. ↑ V.l.n.r: Edward Wilson, Ernest Shackleton, Albert Armitage, Michael Barne (1877–1961), Dr. Reginald Koettlitz (1861–1916), Reginald Skelton (1872–1965), Robert Falcon Scott, Charles Royds (1876−1931), Louis Bernacchi, Hartley Travers Ferrar (1879–1932) un Thomas Hodgson (1864–1926)