king

king (bentuk jamak kings)

1. raja, ketua sesebuah kerajaan monarki.
2. (catur) Buah catur raja; syah.

Daripada bahasa Inggeris Pertengahan king, kyng, daripada bahasa Inggeris Kuno cyng, cyning (“raja”), daripada bahasa Jermanik Barat Purba *kuning, daripada bahasa Jermanik Purba *kuningaz, *kunungaz (“raja”), bersamaan kin +‎ -ing. Bentuk kembar kepada cyning.

• enPR: kĭng, AFA^(kekunci): /kɪŋ/
• (A.S., pre-/ŋ/ tensing), AFA^(kekunci): /kiŋ/

• Audio (US):

  (file)

• Audio (UK):

  (file)

• Rima: -ɪŋ

king

1. tarik

king

1. kering.

• AFA^(kekunci): /kiŋ/
• Rima: -iŋ

• “kiŋ” dalam Zhi Xuan Tan, Some Aspects of the language of the Orang Seletar, Singapura: Nanyang Technological University, 2020.