പലാവുവിന്റെ ചരിത്രം

ഫെർഡിനാൻഡ് മഗല്ലന്റെ പ്രദക്ഷിണ യാത്രയുടെ മുൻനിര ട്രിനിഡാഡിന്റെ സ്പാനിഷ് ദൗത്യം 1522-ൽ യൂറോപ്യന്മാർ ആദ്യമായി പാലാവുവിനെ കണ്ടിരിക്കാം. അഞ്ചാമത്തെ സമാന്തര വടക്ക് ചുറ്റുമായി രണ്ട് ചെറിയ ദ്വീപുകൾ കണ്ടു. അവ സന്ദർശിക്കാതെ സാൻ ജുവാൻ എന്ന് പേരിട്ടു.

ബിസി 1000 ത്തിൽ ദ്വീപുകളിൽ താമസമാക്കിയ ഇന്തോനേഷ്യയിൽ നിന്നുള്ളവരാണ് പലാവുവിലെ ആദ്യത്തെ നിവാസികൾ എന്നു വിശ്വസിക്കുന്നു. 1543-ൽ സ്പാനിഷ് പര്യവേക്ഷകനായ റൂയ് ലോപ്പസ് ഡി വില്ലലോബോസ് പലാവു സന്ദർശിച്ച ആദ്യത്തെ യൂറോപ്യൻ ആയിരുന്നു. എന്നാൽ അവിടെ സ്ഥിരതാമസമാക്കാനും നാട്ടുകാരുമായി വ്യാപാരം നടത്താനുമുള്ള ആദ്യത്തെ യൂറോപ്യൻ ശ്രമങ്ങൾ പതിനെട്ടാം നൂറ്റാണ്ടിൽ മാത്രമാണ് ബ്രിട്ടീഷുകാർ നടത്തിയത്. പതിനെട്ടാം നൂറ്റാണ്ടിൽ സ്പെയിൻ ഈ ദ്വീപുകൾ കോളനിവത്കരിച്ചുവെങ്കിലും 1899 ൽ ജർമ്മനിക്ക് വിറ്റു. ഒന്നാം ലോക മഹായുദ്ധം പൊട്ടിപ്പുറപ്പെട്ടപ്പോൾ ജപ്പാൻ പലാവു പിടിച്ചടക്കി. ഇത് രണ്ടാം ലോക മഹായുദ്ധത്തിന്റെ അവസാനം വരെ ജപ്പാന്റെ കൈവശം ആയിരുന്നു. പസഫിക് ദ്വീപുകളുടെ ട്രസ്റ്റ് ടെറിട്ടറിയുടെ ഭാഗമായി ദ്വീപുകൾ അമേരിക്കയ്ക്ക് കൈമാറിയപ്പോൾ ഒരു ജപ്പാൻ ഇതിന്റെ ഒരു നിയന്ത്രണ ഉത്തരവ് നേടിയിരുന്നു.

1979 ൽ പലാവുക്കാർ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനായി ഫെഡറേറ്റഡ് സ്റ്റേറ്റ്‌സ് ഓഫ് മൈക്രോനേഷ്യയുമായി ഐക്യപ്പെടുന്നതിനെതിരെ വോട്ട് ചെയ്തു. രണ്ട് പ്രസിഡന്റുമാരുടെ മരണം റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യപ്പെട്ടു. (1985 ൽ കൊലചെയ്യപ്പെട്ട ഹാരൂ റെമെലിക്ക്, 1988 ൽ ആത്മഹത്യ ചെയ്ത ലാസർ സാലി) 1994 ൽ സ്വാതന്ത്ര്യം ലഭിച്ചു.

1696 ഡിസംബർ 28 ന്, സമറിൽ ഫിലിപ്പൈൻ തീരത്ത് കപ്പൽ തകർന്ന ഒരു കൂട്ടം പാലാവുകാർ നൽകിയ വിവരണത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കി ചെക്ക് മിഷനറി പോൾ ക്ലൈൻ^[1] പലാവുവിന്റെ ആദ്യ ഭൂപടം വരച്ചപ്പോൾ യൂറോപ്യന്മാർ പലാവുവിനെ കണ്ടെത്തി. ഈ ഭൂപടവും 1697 ജൂണിൽ ക്ലീൻ യൂറോപ്പിലേക്ക് അയച്ച ഒരു കത്തും പലാവുവിലെ താൽപ്പര്യത്തിന്റെ കുതിച്ചുചാട്ടത്തിൽ വലിയ സ്വാധീനം ചെലുത്തി. 1700, 1708, 1709 വർഷങ്ങളിൽ ഫിലിപ്പീൻസിൽ നിന്ന് ജെസ്യൂട്ട് ദ്വീപുകളിലേക്ക് യാത്ര ചെയ്യാനുള്ള ആദ്യത്തേതും പരാജയപ്പെട്ടതുമായ ജെസ്യൂട്ട് ശ്രമങ്ങൾക്ക് ഇത് കാരണമായി. 1710 നവംബർ 30-ന് ഫ്രാൻസിസ്കോ പാഡില്ലയുടെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള ജെസ്യൂട്ട് പര്യവേഷണസംഘമാണ് ദ്വീപുകൾ ആദ്യമായി സന്ദർശിച്ചത്. ഒറ്റപ്പെട്ടുപോയ 2 പുരോഹിതൻമാരായ ജാക്വസ് ഡു ബെറോണിനെയും ജോസഫ് കോർട്ടിലിനെയും സോൺസോറോൾ തീരത്ത് ഉപേക്ഷിച്ചു. സാന്റിസിമ ട്രിനിഡാഡ് എന്ന മാതൃകപ്പൽ കൊടുങ്കാറ്റിൽ ഒലിച്ചുപോയി. ഡു ബെറോണിനെയും കോർട്ടിലിനെയും രക്ഷിക്കാനുള്ള തുടർന്നുള്ള ശ്രമങ്ങൾ അവരെ നാട്ടുകാർ കൊന്ന് തിന്നതായി മനസ്സിലാക്കി.

കൂടുതൽ ശ്രമങ്ങൾക്ക് ശേഷം, പലാവു ദ്വീപുകൾ 1885-ൽ സ്പാനിഷ് ഈസ്റ്റ് ഇൻഡീസിന്റെ ഭാഗമാക്കി. 1898-ലെ സ്പാനിഷ്-അമേരിക്കൻ യുദ്ധത്തിൽ സ്പെയിനിന്റെ പരാജയത്തെത്തുടർന്ന്, 1899-ൽ ജർമ്മൻ-സ്പാനിഷ് ഉടമ്പടിയുടെ നിബന്ധനകൾ പ്രകാരം ദ്വീപുകൾ ഇംപീരിയൽ ജർമ്മനിക്ക് വിറ്റു. ജർമ്മൻ ന്യൂ ഗിനിയയുടെ ഭാഗമായി ഭരണം നടത്തി. 18-ാം നൂറ്റാണ്ടിൽ ബ്രിട്ടീഷ് വ്യാപാരികൾ പ്രമുഖ സന്ദർശകരായി മാറി. തുടർന്ന് 19-ാം നൂറ്റാണ്ടിൽ സ്പാനിഷ് സ്വാധീനം വികസിച്ചു. സ്പാനിഷ്-അമേരിക്കൻ യുദ്ധത്തിലെ പരാജയത്തെത്തുടർന്ന്, 1899-ൽ സ്പെയിൻ പലാവുവും മറ്റ് കരോലിൻ ദ്വീപുകളുടെ ഭൂരിഭാഗവും ജർമ്മനിക്ക് വിറ്റു. 1919-ൽ ജപ്പാന് നിയന്ത്രണം കൈമാറി. രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധസമയത്ത് 1944-ൽ ദ്വീപുകൾ അമേരിക്ക പിടിച്ചെടുത്തു. സെപ്തംബർ 15 നും നവംബർ 25 നും ഇടയിൽ 2,000-ലധികം അമേരിക്കക്കാരും 10,000 ജാപ്പനീസും പെലേലിയു യുദ്ധത്തിൽ കൊല്ലപ്പെട്ടു. പസഫിക് ദ്വീപുകളുടെ ട്രസ്റ്റ് ടെറിട്ടറിയുടെ ഭാഗമായി 1947-ൽ ദ്വീപുകൾ യുണൈറ്റഡ് നേഷൻസ് ആഭിമുഖ്യത്തിൽ ഔപചാരികമായി അമേരിക്കയ്ക്ക് കൈമാറി.

ട്രസ്റ്റ് ടെറിട്ടറി ജില്ലകളിൽ നാലെണ്ണം 1979-ൽ ഒരൊറ്റ ഫെഡറേറ്റഡ് മൈക്രോനേഷ്യൻ സംസ്ഥാനം രൂപീകരിച്ചു. എന്നാൽ പലാവു ജില്ലകളും മാർഷൽ ദ്വീപുകളും പങ്കെടുക്കാൻ വിസമ്മതിച്ചു. കരോലിൻ ദ്വീപുകളുടെ ഏറ്റവും പടിഞ്ഞാറൻ ക്ലസ്റ്ററായ പലാവു, പകരം 1978-ൽ സ്വതന്ത്ര പദവി തിരഞ്ഞെടുത്തു. ഒരു പുതിയ ഭരണഘടന അംഗീകരിച്ച് 1981-ൽ പലാവു റിപ്പബ്ലിക്കായി മാറി. 1982-ൽ യുണൈറ്റഡ് സ്റ്റേറ്റ്സുമായി ഒരു കോംപാക്റ്റ് ഓഫ് ഫ്രീ അസോസിയേഷനിൽ ഒപ്പുവച്ചു. എട്ട് റഫറണ്ടങ്ങൾക്കും ഒരു പലാവാൻ ഭരണഘടനയുടെ ഭേദഗതി, കോംപാക്റ്റ് 1993-ൽ അംഗീകരിക്കുകയും 1994 ഒക്ടോബർ 1-ന് പ്രാബല്യത്തിൽ വരികയും ചെയ്തു. പലാവു സ്വതന്ത്ര ഡി ജൂറിയെ അടയാളപ്പെടുത്തി (പാലാവു സ്വതന്ത്ര യഥാർത്ഥമായതിന് ശേഷം, 1994 മെയ് 25, ട്രസ്റ്റിഷിപ്പ് റദ്ദാക്കിയപ്പോൾ).

പലാവുവിനെ ഒരു "ഓഫ്‌ഷോർ" സാമ്പത്തിക കേന്ദ്രമാക്കി മാറ്റുന്ന നിയമനിർമ്മാണം 1998-ൽ സെനറ്റ് പാസാക്കി. 2001-ൽ പലാവു അതിന്റെ ആദ്യത്തെ ബാങ്ക് നിയന്ത്രണവും കള്ളപ്പണം വെളുപ്പിക്കൽ വിരുദ്ധ നിയമങ്ങളും പാസാക്കി.^[2]