1122

Истата година се среќава поинаку во календарите на различни народи и култури. Меѓу попознатите се вбројуваат: византискиот, асирскиот, еврејскиот, римскиот, кинескиот, будистичкиот и исламскиот.

Така, во византискиот календар, којшто времето го мери од создавањето на светот според Библијата, на 1 септември 5509 г. п.н.е. според продолжениот јулијански календар, истата трае во текот на 6630 и 6631 година. Според асирскиот календар, во којшто мерењето на времето започнува од 4750 г. п.н.е, кога се проценува дека бил изграден првиот храм во граот Асур, станува збор за 5872 година. Понатаму, во еврејскиот календар, којшто започнува на 1 септември 3760 г. п.н.е. според продолжениот јулијански календар или околу една година пред создавањето на светот според Евреите, годината се протега во текот на 4882 и 4883 еврејска година. Според календарот на Римјаните, којшто започнува од 753 г. п.н.е., кога браќата Ромул и Рем го основале градот Рим (познато и како Ab urbe condita), годината е избројана како 1875.

Во рамките на кинескиот календар, пак, посто��ат две поделени мислења за почетокот на броењето на годините: едни сметаат дека тоа е 61 година од владеењето на легендарниот Жолт цар или 2637 г. п.н.е.; додека други сметаат дека за почеток треба да се земе годината кога Жолтиот цар станал владетел, т.е. 2697 г. п.н.е. На тој начин, според првото гледиште, 1122 година се протега во 3758 и 3759, додека според второто гледиште, годината трае во текот на 3818 и 3819 кинеска година. Будистичкиот календар започнува да го мери времето од 543 г. п.н.е., година во којашто се смета дека Буда достигнал состојба на нирвана, и годината ја брои како 1665. Според исламскиот календар, во којшто мерењето на времето започнува со 622 година, т.е. годината на пребегнувањето на пророкот Мухамед од Мека во Медина (позната и како хиџра), годината се протега во текот на 515 и 516 исламска година.

• Битка кај Бероја: Царот Јован II Комнин со војската стигнал на Балкан. Печенезите поставиле камп близу Стара Загора (денес Бугарија), каде се случила битката, при што победила византиската војска. Преживеаните Печенези биле заробени и биле примени во византиската војска, и се смета дека после оваа битка Печенезите исчезнале како посебен, независен народ.^[1]

•   1122 на Ризницата ^?

1. ↑ Cinnamus, Ioannes (1976). Deeds of John and Manuel Comnenus, p. 16. New York, New York and West Sussex, United Kingdom: Columbia University Press. ISBN 978-0-23-104080-8.