Википедија

Пепе (фудбалер 1983)

Кеплер Лаверан Лима Фереира (португалски: Képler Laveran Lima Ferreira; 26 февруари 1983, во Масејо) попознат како Пепе – поранешен португалски фудбалер, играч од одбраната. Својата фудбалска кариера ја започнал, во родниот Бразил во локалниот клуб Коринтијанс Алагоано, каде и го добил прекарот Пепе.

Пепе
Лични податоци
Полно име Кеплер Лаверан Лима Фереира
Роден на 26 февруари 1983(1983-02-26) (41 г.)
Роден во Масејо, Бразил
Држава Бразил Бразил
Португалија Португалија (од 2007)
Висина 1,88 м
Играчки податоци
Позиција Одбрана
Повлекување 8 август 2024 (41 г.)
Младинска кариера
1995–2001 ФК Коринтијанс Алагоано Коринтијанс Алагоано
Кариера*
Години Клуб Наст.† (Гол.)†
2001-2002 Маритимо Б Маритимо Б 14 (1)
2002-2004 Маритимо Маритимо 63 (3)
2004-2007 Порто Порто 64 (6)
2007-2017 Реал Мадрид Реал Мадрид 229 (13)
2017-2018 Бешикташ Бешикташ 33 (5)
2019-2024 Порто Порто 132 (7)
Репрезентација
2007–2024 Португалија Португалија 141 (8)

Во 2001 година, тој дошол во Европа, поточно во Португалија, каде станал играч на Маритимо. Иако имал тешкотии со приспособувањето кон новата земја и посебно кон островот Мадејра, од каде што доаѓа Маритимо, борејќи се со носталгијата, сепак Пепе брзо напредувал. Неговиот раст во Маритимо не поминал незабележано од големите европски гиганти, меѓу кои и Порто, за кој Пепе се одлучил да потпише во 2004 година. После заминувањето на Жозе Мурињо и доаѓањето на Ко Адријансе, тој ја достигнал својата целосна афирмација во клубот. Во 2007 година, Пепе направил трансфер во Реал Мадрид,[1] каде ги поминал следните години од кариерата и освоил голем број на трофеи, вклучитело и трите титули во Лигата на шампионите. По година и половина помината во дресот на турскиот Бешикташ, во јануари 2019 година, Пепе се вратил во Португалија каде одново го облекол дресот на Порто.

Иако е роден во Бразил, Пепе се определил да игра за португалската репрезентација, за која дебитирал во 2007 година и до денес забележал 141 настап и постигнал 8 голови. За Португалија играл на 4 Светски и 5 Европски првенства и бил дел од репрезентацијата на Европското првенство 2016, кое Португалија го освоила.

Биографија

уреди

Роден во Масејо, Алагоаш, Пепе бил крстен Кеплер Лаверан од неговиот татко во чест на научниците Јоханес Кеплер и Шарл Луј Алфонс Лаверан.[2]

Пепе е оженет со Ана Софија Мореира, која ја запознал во Порто во 2007 година. Заедно имаат две ќерки.[3]

Клупска кариера

уреди

Маритимо

уреди

Пепе започнал да игра фудбал во локалниот бразилски клуб Коринтијанс Алагоано. На 18-годишна возраст, заедно со соиграчот Езекиаш, тој се преселил во Португалија каде потпишал за Маритимо, клуб сместен на островот Мадејра, каде го минал поголемиот дел од неговара прва сезона играјќи за Б-тимот.

Откако бил промовиран во првиот тим за сезоната 2002–2003, под водство на украинскиот менаџер Анатолиј Бишовец, Пепе ретко пропуштал натпревари, играјќи на неколку различни позиции, вклучително и како одбранбен играч за врска.

Во летото 2003, на Пепе му била дадена дозвола да тренира две недели со Спортинг Лисабон, по што можел да преговара за трансфер во зелено-белите. Пепе ја поминал пробата, но двата клуба не можеле да се договорат околу отштетата, па Пепе останал во Маритимо и му помогнал на клубот да обезбеди настап во Купот на УЕФА за следната сезона, придонесувајќи со 1 гол во 30 настапи.

Порто

уреди
 
Пепе играјќи за Порто во 2006

Во мај 2004 година, непосредно пред клубот да ја освои тројната круна со лигата, купот и Лигата на шампионите, Пепе потпишал за Порто.[4] Трансферот бил вреден еден милион евра, но Маритимо добиле право на 20% и од идниот трансфер на играчот. Исто така добиле и неколку играчи како дел од трансферот.

Во првата сезона, под водството на шпанскиот тренер Виктор Фернандес, Пепе бил користен како замена на двајцата ветерани, Педро Емануел и Жорже Кошта. Сепак, веќе во следната сезона под водството на Ко Адријансе, ја имал својата сезона на пробив, етаблирајќи се како еден од најдобрите дефанзивци во португалското првенство: Холанѓанецот често избирал 3–4–3 формација, при што Пепе често бил на теренот како единствен природен стопер. Во двете сезони во кои Пепе бил стартер за Порто, клубот освоил две титули шампионски титули во Португалија и Купот на Португалија 2005-2006.

Реал Мадрид

уреди

2007–2011

уреди

На 10 јули 2007 година, Пепе потпишал петгодишен договор со Реал Мадрид, во трансфер вреден 30 милиони евра.[5] Дебитирал за Реал Мадрид во натпревар од Суперкупот на Шпанија против Севиља, додека своето деби во шпанското првенство го направил во победата со 2-1 во мадридското дерби над Атлетико Мадрид. Во ноември 2007, тој бил вклучен во тепачка за време на тренинг со соиграчот Хавиер Балбоа.[6] Во неговиот прв Ел Класико, Пепе одиграл одлично и бил избран за играч на натпреварот во кој кралевите ја совладале Барселона со 1-0 на Камп Ноу.[7] Во првата сезона одиграл само 19 натпревари во првенството, меѓу кои и оној на 15 март 2008, во кој си постигнал автогол при поразот со 1-0 од Депортиво Ла Коруња,[8] иако тоа не го спречило него и неговиот клуб на крајот од сезоната да триумфираат во Примера Дивисион.

Во текот на сезоната 2008-2009, Пепе постојано се измачувал со повреди. На 21 април 2009 година, тој исто така бил вклучен во инцидент со Хавиер Каскеро од Хетафе: при резултат 2–2 и само неколку минути игра до крајот, тој го соборил играчот од средниот ред во казнетиот простор, по што последователно бил исклучен. Потоа, тој двапати намерно го удрил Каскеро, еднаш по потколеницата и еднаш по долниот дел на грбот. Во продолжение, тој исто така удрил во лице друг противнички играч, Хуан Анхел Албин и на крајот добил суспензија од десет натпревари, со што практично ја завршил неговата сезона.[9]

 
Пепе (лево) со Реал Мадрид во дуел со Серхио Агуеро од Атлетико Мадрид во 2010

Во текот на сезона 2009–2010, Пепе се вратил во почетниот состав на Реал. На 4 октомври 2009 година, тој го постигнал својот гол првенец во дресот на Реал Мадрид, во натпреварот против Севиља на Рамон Санчес Писхуан, сместувајќи ја топката во мрежата со глава по центаршутот од слободен удар на Гути во поразот со 2–1. На 12 декември за време на натпреварот против Валенсија на Местаља, тој незгодно се приземјил при еден воздушен дуел и бил изнесен надвор од теренот во завршните секунди од првото полувреме. Скенирањето подоцна покажало дека тој се здобил со пукнатина на предниот вкрстен лигамент во десното колено. Повредата значела крај на сезоната за него, а во прашање го довел и својот настап на Светското првенство 2010 во Јужноафриканската Република.[10]

На почетокот на сезоната 2010-2011, во клубот пристигнал неговиот сонародник Рикардо Карваљо, со кој Пепе ќе го сочинува стоперскиот тандем на кралскиот клуб, додека за тренер е назначен уште еден португалец, Жозе Мурињо. На почетокот на есента се појавиле гласини дека Пепе сака да го напушти Реал, наводно незадоволен со својата плата од 1,8 милиони евра годишно, со која бил еден од најслабо платените играчи во клубот.[11] Сепак, по исцрпувачките преговори,[12] тој конечно потпишал нов договор, обновувајќи ја својата верност кон клубот до 2015 година.[13]

Пепе го поминал последниот дел од сезоната, играјќи на позицијата како дефанзивен играч за врска, период во кој Реал Мадрид се соочиле со нивните најголеми ривали Барселона четири пати за помалку од еден месец. На 27 април 2011 година, во првиот натпревар од полуфиналето на Лигата на шампионите, тој бил исклучен поради контроверзниот старт врз дефанзивецот на Барселона Дани Алвеш во поразот на домашен терен со 0–2.[14] Сепак, Алвеш, исто така, наишол на силни критики, а и од Реал Мадрид тврделе дека бразилскиот бек претерал со инцидентот. Подоцна и други спортисти, меѓу кои Рио Фердинанд, Мајкл Овен и Рори МекИлрој ги критикувале постапките на Алвеш.[15] Следниот ден, УЕФА отворила дисциплинска постапка против двата клуба за големиот број инциденти за време на натпреварот.[16] Пресудата била објавена осум дена подоцна: црвениот картон останал и Пепе добил суспензија од еден натпревар во европските натпреварувања, која ја отслужил со неиграње во ремито 1-1 во реваншот на Камп Ноу.[17]

2011–2017

уреди

На 12 јули 2011 година, Пепе повторно го продолжил договорот со Реал Мадрид, до крајот на сезоната 2015–2016.[18] Во натпреварот против Осасуна на 6 ноември, тој го постигнал вториот гол за тимот во победата со 7-1 на домашен терен.[19] Во првиот натпревар од четвртфиналето на Купот на Шпанија против Барселона на 18 јануари 2012 година, тој згазнал врз раката на Лионел Меси, кој лежел на тревата откако бил фаулиран.[20][21] Инцидентот наишол на силни критики од шпанските медиуми, кои исто така го забележаа неговиот старт над Сеск Фабрегас претходно, во поразот на домашен терен со 1–2,[22] но тој инсистирал дека инцидентот, кој не го видел судијата, бил „ненамерен“.[23] На 23 јануари, шпанската фудбалска федерација го ослободила од какво било неправилно дело.[24][25]

 
Пепе загревајќи се пред натпревар на Реал Мадрид во 2012

На 21 март 2012 година, Пепе бил вмешан во уште еден сериозен инцидент: по ремито 1–1 на гостувањето кај Виљареал во кое тој добил жолт картон, а Реал Мадрид завршил со девет играчи, тој влегол во расправа со судијата Хосе Луис Парадас Ромеро во просторот кај соблекувалната, велејќи му: „Каков грабеж, кучкин сине“.[26] Два дена подоцна, тој бил суспендиран на два натпревари.[27]

Во сезоната 2011-2012, Пепе бил спарен на стоперските позиции со Серхио Рамос, со кого во оваа но и во следните години формирале застрашувачко партнерство во срцето на одбраната на Реал Мадрид. Сезоната ја завршил со 29 настапи во првенството или 45 настапи вкупно во сите натпреварувања, помагајќи клубот да ја освои 32-рата првенствена титула.[28]

На 19 август 2012 година, за време на натпреварот на отворањето на сезоната против Валенсија, Пепе во една ситуација се судрил со голманот на Реал Икер Касиљас, што довело до тоа гостите да израмнат на 1–1 (што било и конечен резултат). Тој потоа бил однесен во болница на прегледи,[29] но бил пуштен веќе следниот ден.[30] Во услови на расправии со Мурињо, Пепе го загубил своето место во почетниот состав од Рафаел Варан во текот на целата сезона и на крајот влегол во кавга со тренерот на Атлетико Мадрид, Диего Симеоне, за време на финалето на Купот на Шпанија.[31][32]

 
Пепе со Реал Мадрид во 2016

Во сезоната 2013-2014, Пепе забележал личен рекорд на својата кариера по бројот на постигнати голови (5) и одиграни натпревари (48) за Реал Мадрид во рамките на една сезона, забележувајќи притоа и 11 настапи во нивната победничка кампања позната како „La Decima“ (превод на мак. десеттата) во Лигата на шампионите 2013-2014. Новиот тренер на Реал Мадрид, Карло Анчелоти, го пофалил Пепе и зборувајќи за неговата важност во тимот рекол: „Ние сме посигурни со него. Тој ни дава самодоверба, и е личност која им помага на другите играчи; тој е многу важен за нив.“[33] Во сезоната 2015-2016, Пепе забележал девет настапи во Лигата на шампионите вкупно 31 во сите натпреварувања. На 28 мај 2016, тој го започнал финалето на Лигата на шампионите против Атлетико Мадрид на Сан Сиро во Милано, во кое Реал бил подобар по изведување на пенали.[34]

Во неговата последна година во дресот на Реал Мадрид, Пепе имал сезона исполнета со повреди, во која забележал само 18 настапи, давајќи каков таков придонес за 33-тата титула на мадридскиот клуб во шпанската Примера Дивисион,[35][36] и нивната дванаесетта титула во Лигата на шампионите, победувајќи го Јувентус во финалето на Милениум стадионот, во Кардиф.[37]

Бешикташ

уреди

На 4 јули 2017 година, Пепе потпишал за турскиот клуб Бешикташ со слободен трансфер, по истекот на неговиот договор со Реал Мадрид.[38] Неговиот договор изнесувал вкупно 9,5 милиони евра за две години, плус 4.000 евра бонус за секој одигран натпревар.[39] На 13 август, тој го постигнал својот прв гол за Бешикташ во победата со 2–0 на домашен терен против Анталијаспор.[40]

На 19 април 2018 година, во реваншот од полуфиналето на Купот на Турција против Фенербахче, тој го доби својот прв црвен картон како играч на Бешикташ по една пресметка со Жозеф де Соуса. Натпреварот подоцна бил прекинат откако тренерот на Бешикташ бил удрен со предмет фрлен од трибините.[41]

Пепе го раскинл договорот со Бешикташ со меѓусебен договор на 17 декември 2018 година.[42]

Враќање во Порто

уреди
 
Пепе играјќи за Порто во 2019

На 8 јануари 2019, Пепе се вратил во Порто после повеќе од една декада, потпишувајќи две ипол годишен договор.[43] Една недела подоцна, тој го одиграл својот прв натпревар за Порто уште од 2007 година во четвртфиналето на Купот на Португалија, во кое го победиле Лешоеш на гости со 2–1.[44] Неговиот тим ја завршил сезоната 2018-2019 како лигашки вицешампион, а на крајот од сезоната го загубиле и финалето на купот на пенали од Спортинг, но затоа ги освоиле и двата турнири во следната сезона 2019-2020.[45]

По заминувањето на Данило Переира во Париз Сен Жермен, Пепе бил назначен за капитен на Порто на 12 октомври 2020 година.[46] Следниот месец, тој го продолжил договорот до 2023 година.[47]

На 25 октомври 2023 година, со 40 години и 241 ден, Пепе станал најстариот играч (а да не е голман) кој играл во Лигата на шампионите, остварувајќи го тоа во победата со 4–1 на гостувањето кај Антверпен, со што го соборил рекордот што претходно го држел Алесандро Костакурта цели 17 години.[48] На 7 ноември, во возвратниот натпревар против истиот противник, Пепе го постигнал вториот гол за Порто во победата со 2-0, со што станал најстариот стрелец во историјата на Лигата на шампионите со 40 години и 254 дена, соборувајќи го дотогашниот рекорд на Манфред Бургсмилер поставен во 1988 година.[49] На 13 декември 2023 година, Пепе започнал и постигнал гол во победата со 5–3 во Лигата на шампионите над Шахтар Донецк, поставувајќи два нови рекорди на 40 години и 289 дена.[50] На 12 март 2024 година, на 41 година, во натпреварот против Арсенал, Пепе стана првиот играч во поле на возраст над 40 години што играл во нокаут-фазата од Лигата на шампионите.[51]

Репрезентативна кариера

уреди
 
Пепе играјќи за Португалија на ЕП 2016.

Пепе никогаш не играл за бразилската репрезентација во ниедна категорија, па во август 2007 година, добил португалско државјанство, а на 30 истиот месец бил повикан да игра за Португалија.[52]

Дебитирал на 21 ноември 2007 година во натпревар против Финска. Првиот гол го постигнал против Турција во групата на Европското првенство во фудбал – Австрија и Швајцарија 2008 година.[53]

Селекторот на Португалија во текот на квалификациите за СП во Јужна Африка го користел на позиција на последен играч за врска, но после неговата тешка повреда на коленото додека настапувал за клубот, играњето на СП било под знак прашање. Сепак Пепе настапил на два натпревари, против Бразил и против Шпанија.

Во мај 2016 година, португалскиот селектор го објавил списокот на играчи за Европското првенство во Франција на кој список се наоѓал и Пепе.[54] Тој започнал шест од седумте натпревари на Португалија на турнирот. Откако го пропуштил натпреварот од полуфиналето против Велс поради повреда на бутот, тој се вратил во тимот за финалето, во кое одиграл одличен натпревар и бил прогласен за играч на натпреварот, помагајќи притоа неговата земја да ја сочува својата мрежа во победата со 1-0 по продолженија над домаќинот Франција.[55] Успехот во тој натпревар и ја донел на Португалија првата титула на некое Светско или Европско првенство.

На 6 септември 2018 во пријателски натпревар против Хрватска на стадионот Алгарве, Пепе го забележал својот 100-ти настап за Португалија. Тој бил капитен на селекцијата и постигнал гол со глава по центаршутот на Пици за да изедначи на 1–1, што се испоставил и како конечен резултат на натпреварот.[56]

На Светското првенство 2022 во Катар, Пепе постигнал гол во осминафиналната победа со 6-1 над Швајцарија, со што станал вториот највозрасен фудбалер кој постигнал гол на Светско првенство (со 39 години и 283 дена), единствено зад камерунецот Роже Мила, кој на Светското првенство 1994 постигнал гол во натпреварот против Русија со 42 години и 39 дена.[57]

Повикан меѓу 26-те играчи за настап на Европското првенство 2024 во Германија од новиот селектор Роберто Мартинес, Пепе го започнал првиот натпревар на португалците на турнирот против Чешка на 18 јуни 2024 во Лајпциг, со што станал највозрасниот играч кој настапил на едно Европско првенство со 41 година и 113 дена.[58]

Статистика

уреди

Клупска статистика

уреди

Статистиката е ажурирана на 11 јуни 2024.

Сезона Клуб Првенство Национален куп Континентален куп Останати купови Вкупно
Лига Наст Гол Лига Наст Гол Лига Наст Гол Лига Наст Гол Наст Гол
2001-2002   Маритимо Б СД 14 1 - - - - - - - - - 14 1
2001-2002   Маритимо ПЛ 4 0 КП 0 0 КУ 0 0 - - - 4 0
2002-2003 ПЛ 29 2 КП 1 0 - - - - - - 30 2
2003-2004 ПЛ 30 1 КП 2 0 - - - - - - 32 1
Вкупно Маритимо 63 3 3 0 - - - - 66 3
2004-2005   Порто ПЛ 15 1 КП 1 0 ЛШ 5 0 СП+СУ+ИнтК 0+1+0 0 22 1
2005-2006 ПЛ 24 1 КП 4 0 ЛШ 5 2 - - - 33 3
2006-2007 ПЛ 25 4 КП 0 0 ЛШ 8 0 СП 1 0 34 4
2007-2008   Реал Мадрид ПД 19 0 КШ 1 0 ЛШ 3 0 СШ 2 0 25 0
2008-2009 ПД 26 0 КШ 0 0 ЛШ 5 0 СШ 1 0 32 0
2009-2010 ПД 10 1 КШ 1 0 ЛШ 6 0 - - - 17 1
2010-2011 ПД 26 1 КШ 4 0 ЛШ 8 0 - - - 38 1
2011-2012 ПД 29 1 КШ 5 0 ЛШ 9 0 СШ 2 0 45 1
2012-2013 ПД 28 1 КШ 2 0 ЛШ 11 1 СШ 1 0 42 2
2013-2014 ПД 30 4 КШ 7 1 ЛШ 11 0 - - - 48 5
2014-2015 ПД 27 2 КШ 1 0 ЛШ 6 0 СУ+СШ+Скп 1+1+2 0 38 2
2015-2016 ПД 21 1 КШ 1 0 ЛШ 9 0 - - - 31 1
2016-2017 ПД 13 2 КШ 2 0 ЛШ 3 0 СУ+Скп 0 0 18 2
Вкупно Реал Мадрид 229 13 24 1 71 1 10 0 334 15
2017-2018   Бешикташ СЛ 23 2 КТ 5 0 ЛШ 6 0 СТ 1 0 35 2
2018-јан. 2019 СЛ 10 3 КТ 0 0 ЛЕ 7[59] 2[60] - - - 17 5
Вкупно Бешикташ 33 5 5 0 13 2 - - 52 7
јан.-јун. 2019   Порто ПЛ 13 2 КП+ЛКП 3+2 0 ЛШ 3 0 СП - - 21 2
2019-2020 ПЛ 25 1 КП+ЛКП 2+1 0 ЛШ+ЛЕ 2[61]+7 0 - - - 37 1
2020-2021 ПЛ 27 2 КП+ЛКП 4+2 0 ЛШ 6 0 СП 1 0 40 2
2021-2022 ПЛ 21 1 КП+ЛКП 3+0 0 ЛШ+ЛЕ 5+4 0 - - - 33 1
2022-2023 ПЛ 24 0 КП+ЛКП 5+2 0 ЛШ 4 0 СП 1 0 36 0
2023-2024 ПЛ 22 1 КП+ЛКП 4+0 0 ЛШ 7 2 СП 1 0 34 3
Вкупно Порто 196 13 33 0 56 4 5 0 290 17
Вкупно во кариерата 535 35 65 1 139 7 16 0 756 43

Репрезентативна статистика

уреди
Обновено на 5 јули 2024
Репрезентација Година Настапи Голови
  Португалија 2007 1 0
2008 12 1
2009 11 1
2010 6 0
2011 7 0
2012 12 1
2013 8 0
2014 8 0
2015 3 0
2016 13 1
2017 11 1
2018 11 2
2019 5 0
2020 5 0
2021 10 0
2022 10 1
2023 1 0
2024 7 0
Вкупно 141 8

Рекорди

уреди
  • Најстариот играч кој постигнал гол во Лигата на шампионите со 40 години, 9 месеци и 17 дена.

Титули

уреди

Клупски

уреди
Порто
2005–2006, 2006–2007, 2019–2020, 2021–2022
2005–2006, 2019–2020, 2021–2022, 2022–2023, 2023–2024
2022-2023
2006, 2020, 2022
2004
Реал Мадрид
2007–2008, 2011–2012, 2016–2017
2010–2011, 2013–2014
2008, 2012
2013–2014, 2015–2016, 2016–2017
2014
2014, 2016

Репрезентација

уреди

  Португалија

2016
2018–2019

Наводи

уреди
  1. ↑ Пепе потпиша за Реал
  2. ↑ „Conheça histórias do zagueiro Pepe, contadas por seu pai“ [Get to know stories of the defender Pepe, told by his father] (португалски). UOL. Архивирано од изворникот на 31 July 2017. Посетено на 18 June 2017.
  3. ↑ „Ana Sofia Moreira é a inspiração de Pepe“ [Ana Sofia Moreira is Pepe's inspiration]. Record (португалски). 18 June 2016. Посетено на 24 December 2020.
  4. ↑ „Pepe já assinou contrato“ [Pepe already signed a contract]. Record (португалски). 13 May 2004. Посетено на 24 December 2020.
  5. ↑ Madrid pick up Pepe from Porto; UEFA.com, 10 July 2007
  6. ↑ Balboa y Pepe se pelean durante el entrenamiento (Balboa and Pepe fight during training); Marca, 9 November 2007 (на шпански)
  7. ↑ Navidades blancas: el Real Madrid apuntilla al Barça (0–1) (White Christmas: Real Madrid kills Barça (0–1)); Diario Crítico, 23 December 2007 (на шпански)
  8. ↑ Deportivo curse strikes again for Real; Soccerway, 15 March 2008
  9. ↑ Суспензија
  10. ↑ Повреда против Валенсија
  11. ↑ Пепе сака да си оди од Реал
  12. ↑ Madrid hopeful over Pepe deal[мртва врска]; ESPN Soccernet, 21 March 2011
  13. ↑ Pepe signs 2015 Real Madrid contract extension; Goal.com, 21 March 2011
  14. ↑ Ten-man Madrid undone by Messi magic; UEFA.com, 27 April 2011
  15. ↑ Real release "proof" of Alves dive Архивирано на 1 мај 2011 г.; ESPN Soccernet, 28 April 2011
  16. ↑ „Disciplinary cases opened against Real Madrid and Barcelona“. UEFA.com. 28 April 2011. Посетено на 24 January 2012.
  17. ↑ „Sanctions for Madrid and Barcelona“. UEFA.com. 6 May 2011. Архивирано од изворникот на 22 July 2011. Посетено на 24 January 2012.
  18. ↑ „Pepe, Ramos extend Real contracts“. ESPNFC.com. 12 July 2011. Посетено на 27 July 2011.
  19. ↑ „Ronaldo hits hat-trick“. Soccernet. ESPN. 6 November 2011. Архивирано од изворникот на 2011-11-09. Посетено на 10 November 2011.
  20. ↑ Lowe, Sid (19 January 2012). „Real Madrid's Pepe sparks controversy for stamp against Barcelona“. The Guardian. Guardian News and Media. Посетено на 21 January 2012.
  21. ↑ Hayward, Paul (19 January 2012). „Barcelona magician Lionel Messi has a rare talent that deserves protection after Real Madrid rough-housing“. The Telegraph. Telegraph Media Group. Архивирано од изворникот 12 January 2022. Посетено на 23 January 2012.
  22. ↑ „Spanish papers brand Pepe 'shameful' for stamping on Lionel Messi“. The Guardian. Guardian News and Media. 19 January 2012. Посетено на 23 January 2012.
  23. ↑ „Pepe apologises for 'unintentional' stamp on Lionel Messi's hand“. The Guardian. Guardian News and Media. 20 January 2012. Посетено на 23 January 2012.
  24. ↑ Edwards, Luke (23 January 2012). „Jose Mourinho to quit as Real Madrid manager in June“. The Telegraph. Telegraph Media Group. Архивирано од изворникот 12 January 2022. Посетено на 24 January 2012.
  25. ↑ „Pepe cleared over stamp claims“. Sky Sports. 24 January 2012. Посетено на 24 January 2012.
  26. ↑ „Vaya atraco, hijo de puta“ [What a ripoff motherfucker]. Marca. 22 March 2012. Посетено на 23 March 2012.
  27. ↑ „Pepe handed two-match ban“. ESPN Soccernet. 23 March 2012. Архивирано од изворникот на 2012-07-14. Посетено на 23 March 2012.
  28. ↑ „Real Madrid clinch 32nd La Liga title as Cristiano Ronaldo rounds off 3–0 win against Athletic Bilbao“. The Telegraph. Telegraph Media Group. 3 May 2012. Архивирано од изворникот 12 January 2022.
  29. ↑ „Real Madrid's Pepe in hospital following Casillas collision“. Goal.com. 19 August 2012. Посетено на 21 August 2012.
  30. ↑ „Real Madrid's Pepe home from hospital“. Soccernet. ESPN. 20 August 2012. Посетено на 22 August 2012.[мртва врска]
  31. ↑ „Mourinho: "Pepe's problem is Varane"“. Marca.com. 7 May 2013.
  32. ↑ „La final acabó en bronca Pepe-Simeone y mecherazo a Courtois“. Marca.com. 18 May 2013.
  33. ↑ Lowe, Sid (7 June 2017). „Pepe leaves Real Madrid a touch bitter but with inner Hannibal Lecter tamed“. The Guardian.
  34. ↑ „Spot-on Real Madrid defeat Atlético in final again“. UEFA.com. 28 May 2016.
  35. ↑ „El Real Madrid, campeón de LaLiga Santander 2016/17“. LaLiga.es. 21 May 2017.
  36. ↑ „Real Madrid win La Liga title with victory at Malaga“. BBC Sport. 21 May 2017.
  37. ↑ „Majestic Real Madrid win Champions League in Cardiff“. UEFA.com. 3 June 2017.
  38. ↑ „Kepler Laveran Lima Ferreira'nın (Pepe) Transferi İçin givuhhyhgBaşlandı“. Beşiktaş JK. 4 July 2017. Посетено на 4 July 2017.
  39. ↑ Turkish Public Disclosure Platform (KAP) (5 јули 2017). "Results or Ending of Transfer Meetings" (на tr). Соопштение за печат.
  40. ↑ „Beşiktaş vs. Antalyaspor“. Soccerway. Perform Group. 13 August 2017. Посетено на 13 August 2017.
  41. ↑ „Besiktas coach injured in abandoned Istanbul derby“. Sky Sports. 20 August 2018.
  42. ↑ „Thank you for your services Pepe!“. Beşiktaş JK. 17 December 2018.
  43. ↑ „Oficial: Pepe está de regresso ao FC Porto“ [Official: Pepe is returning to FC Porto]. O Jogo (португалски). 8 January 2019. Посетено на 8 January 2019.
  44. ↑ „Pepe hizo una entrada 'criminal' en su debut con el Porto“ [Pepe made a 'criminal' entrance on his debut for Porto]. Mundo Deportivo (шпански). 16 January 2019. Посетено на 17 January 2019.
  45. ↑ „Pepe após a dobradinha: "Força para os que perderam alguém, que foram afetadas"“ [Pepe after the double: "This is for those who lost someone, who were affected"]. O Jogo (португалски). 2 August 2020. Посетено на 24 December 2020.
  46. ↑ „Pepe herda braçadeira de capitão“ [Pepe inherits the captain's armband]. Record (португалски). 12 October 2020. Посетено на 13 October 2020.
  47. ↑ Asikci, Emre (4 November 2020). „Football: Porto extend contract with defender Pepe“. Anadolu Agency. Посетено на 24 December 2020.
  48. ↑ Wilson, Emily (2023-10-25). „A true legend! Pepe breaks impressive 17-year-old UCL record“. OneFootball. Посетено на 2023-10-25.
  49. ↑ „Pepe, the oldest scorer in Champions League history“. 7 November 2023.
  50. ↑ „FC Porto: Pepe marca em noite de 'Champions' e faz novamente história ao bater recorde... que lhe pertencia“ [FC Porto: Pepe scores in 'Champions' night and makes history again by beating record... that belonged to himself] (португалски). Porto Canal. 13 December 2023. Посетено на 13 December 2023.
  51. ↑ „ESPN FC on X“. X. ESPN. 12 March 2024. Посетено на 12 March 2024.
  52. ↑ Пепе повикан во португалската репрезентација[мртва врска]
  53. ↑ Пепе ѝ дал гол на Турција
  54. ↑ „Euro 2016: Full squads for every country“. bbc.com.
  55. ↑ Kell, Tom (10 July 2016). „Portugal spoil France's party with extra-time win“. UEFA.com. Union of European Football Associations. Посетено на 10 July 2016.
  56. ↑ „Pepe scores on 100th appearance as Portugal hold Croatia“. Reuters. 6 September 2018. Архивирано од изворникот на 2019-01-09. Посетено на 8 January 2019.
  57. ↑ Singh, Sanjesh (6 December 2022). „Pepe Becomes Second-Oldest Player to Score in a World Cup vs. Switzerland“. NBC Sports. Yahoo! Sports. Посетено на 6 December 2022.
  58. ↑ „Portugal's Pepe to become oldest player in European Championship history“. Reuters. 18 June 2024.
  59. ↑ 4 настапи во квалификациските кола.
  60. ↑ Во квалификациските кола.
  61. ↑ во квалификациските кола.
  62. ↑ „Mondiali i calciatori più anziani in gol“. 6 декември 2022. Посетено на 10 март 2023.
  63. ↑ Мартин Танасковски (19 јуни). „Историја на ЕП: Пепе е најстар играч, Роналдо уникат со шест шампионати!“. gol.mk. Посетено на 11 јули 2024. Проверете ги датумските вредности во: |date= (help)

Надворешни врски

уреди


Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Пепе_(фудбалер_1983)&oldid=5272279“