Женственост

Странскиот позајмен збор „феминитет“ потекнува од латинскиот збор „femina“ односно 'жена' или во буквален превод „таа што дои“.^[3]

Современите поими поврзани со женственоста започнале во средновековниот период во Англија за време на епидемија на бубонска чума. Жените во средниот век едноставно биле опишувани како девица, сопруга, или вдовица. За време на „црната смрт”,односно чумата која избришала половина од населението, се случува промена во традиционалните родови улоги на сопруга и мајка, и се создаваат нови можности за жените во општеството. Концептот на "жена" доживеа големи промени на многубројни начини и нови описни поими морале да се создадат за да се опишат овие улоги, со зборови како женственост и женскост.

Во 1949 година француската интелектуалка Симон де Бовоар напишала дека „нема биолошка, психолошка или економска судбина која го одредува имиџот што жената го претставува во општеството“,^[4] идеја која била користена во 1959 година од страна на канадско-американскиот социолог Ервинг Гофман^[5] и во 1990 година од страна на американската филозофка Џудит Батлер,^[6] кои сметале дека родот не е фиксиран или инхерентен но е прилично општествено-дефиниран сет на практики и особини кои со текот на времето, биле етикетирани како женски или машки.^[7] Гофман тврди дека жените се социјализирани да се претставуваат себеси како "скапоцени, орнаментални и кревки, и лошо прилагодени за нешто што бара физички напор" и да проектираат "срамежливост, резервираност и приказ на слабост, страв и некомпетентност".^[8]

Феминистките од вториот бран, под влијание на де Бовоар, верувале дека иако биолошките разлики помеѓу жените и мажите се вродени, концептите за женственоста и мажественоста биле општествени конструкции, со одлики како што се пасивност и нежност доделени на жените и агресија и интелигенција доделени на мажите.^[9][10] Тие тврделе дека според ова, девојчињата биле социјализирани со играчки, игри, и од телевизијата и училиштето во согласност со ж��нствените вредности и однесувања.^[9] Во нејзината значајна книга од 1963 година “Женствената мистика“,^[11] американската феминистка Бети Фридан тврди дека клучот за потчинување на жените лежи во социјалната изградба на женственоста како детска, пасивна и зависна,^[12] и повикува на "драстично преобликување на културниот имиџ на женственоста."^[11][13]

Иако некои карактерни особини што означуваат женственост не се универзаилно идентични сепак постои одредени модели преку која тие се препознатливи. Одлики традиционално сметни за женствени се: нежност, емпатија и чувствителност.^{[15][16][17][18]}

Понекогаш женственоста се поврзува со сексуална објектификација и сексуалната привлечност. Во патријархални општества сексуалната пасивност понекогаш се доживува како женствена особина додека сексуалната самодоверба и сексуалната желба се сметаат за мажествени.

Дихотомијата на половите дефинирана од Анн Оаклеј имало значително влијание на соизиолозите при дефинирање на машко-женските односи како регулирани, стого вкоренети и репродуцирани во нашето општество, како и структури на моќ кои се однесуваат на овие концепти. Одредени теоритичари како и постмодернисти, сепак ја опишале оваа половата дихотомија како сериозно опасно поедноставување. Тековната дебата поврзана со половите и психологиијата го опфаќа половиот идентитет и специфичното однесување на половите како последица на социјализацијата а не се должи на некои вродени генетцки фактори. Според Дијана Халпер, и двата факта играат одредена улога, но сеупте е потребно понатамошно истражување за а се утврдат важностите на овие фактори.

Дискутабилното прашање на Натурализмот наспорти емпиризмот постојано се надполонува со нвои истражувања и мислења. Некои веруваат дека одредени особни од женственоста му припаѓа на самиот човек додека други особини кои би ја комплетирале женственоста треба да се согледат како цел која треба да се достигне. Во 1959 истражувачи како џон мони и анки ерхард предлагаат хормонална терапија. Нивните истражувања го придонесуваат аргументот дека сексуалните органи го *капат* ембрионот со хормони што резултира со раѓање на една единка со изразито машки или женски мозок, при што подоцна неколку порджувачи на ова мислење изјаснуваат дека е можно да се предвиди развитокот на еден човек и насоката која ќе го одреди неговото разивање, женствена или мажествена. Сепак оваа теорија била строго критицирана и сè уште е контроверзна.

Во 2005 извршените истражувања за поврзаноста на полот и писхологијата покажуваат дека полот како и стереотипите кои се поврзани со машкиот или женскиот пол влијаат на однесување на една личност, и половиот идентитет може да се развиеа уште од три годишна возраст. Мони исто така потенцира дека половиот идентитет се формира во текот на првите 3 години од животот на детето.

Мери Ветерлинг изјаснува дека сите особини поврзани со женственоста произлегуваат од рани сексуални односи. Други како Карол Патеман, Рија Клопенборг и Вутер Ханеграф, искажуваат дека дефинираноста на женственоста е само резултат на строги правила кои покажуваат као женскиот род треба да се однесува за да се одржува еден патријахален социјален систем.

Во школата за аналитична психологија на Карл Јунг, аниме и анимус се две главни антропоморфни архетипови на потсвеста.Според теоријата на Јунг, анима и анимусот се елементи на потсвеста кои претставуваат еден домен на потсвесното кој ја надминува личната психа.Во потсвеста на машкото се експресира како феминизирана внатрешна персона-анима, исто како што во потвеста на жената тоа би било претставено како мажествена внатрешна личност-анимус

Во Западот, идеалот на феминизираноста ги содржи следниве елементи, долга коса, бела порцеланска кожа, тенка половина и малку или воопшто да нема телесни влакна. Во останатите култура овие стандарди не се клучни. На пример во многу други култури во светот влакната под пазувите не би се согледувале како неженественост. Овие идеали на женственоста понекогаш се строго критизирани од феминиски и останати активисти како дискриминирачки и дека лошо влијаат на човековото здравје. На пример идеалот на слабо, тенко тело потикнал големи пореметувања во исхраната како и појавата на анорексија во Западот..

Во различни култури, историски периоди или социјални, економски или етнички контексти, женственоста се доживува и се нормира различно. Најчестите стереотипи за женственоста се изразени преку стереотипите за емоционалноста, експресивноста, нежноста, лојалноста. Како дел од женствените одлики можат да бидат вклучени и статусни и социјални позиции, но и специфични професии.^[19]

Културните стандарди варираат во зависност од тоа што се смета за женствено. На пример, во Франција од 16 век, високите потпетици биле сметани за машки вид на чевли, иако моментално се сметани за женски.^[20][21]

Во Стариот Египет, обвивките и мрежестите фустани со мониста се сметале за женска облека, додека обвивки, парфеми, козметика и накит носеле и мажи и жени. Во Стара Персија, облеката била воглавно за двата пола, иако жените носле превез и шамии. Жените во Стара Грција носеле химатиони; а во Стариот Рим жените носеле пала, правоаголна мантија и мафорион.^[22]

Вообичаената женска облека на аристократските жени од ренесансата била долна кошула со наметка и наметка со висок струк, и избричено чело и фризура во облик на турбан.^[22]

Телесни модификации се намерно создадени промени на човековото тело за естетски цели без никоја одредена медицинска потреба. Една таква цел е да се потикне развојот на женствени одлики кај жените. Во Кина со векови помалите стапала припаѓаат во аристократски надворешни особини кај жените. Практиката на свиткување и оформување на стапалото беше наменет за подобрување на изгледот и за постигнување на женственост, иако самиот од на жените бил тежок и болен. Во одредени делови од Африка и Азија, вратни-прстени се носат со цел да се издолжи вратот. Во овие култури, долг врат карактеризира женствена убавина. Жените Падаунг на Бурма и жените Тутси на Бурунди, ја практикуваат оваа форма на телесна модификација.

Постојат многубројни дефиницииа за иделна женственост поради различните култури и нивните лични вредности, поради тоа честите дебати за конкретна дефинираност се постојани.

Перцепијата на машкиот род кога станува збор за женственоста варира во однос на различните култури и временски периоди. Во 1883 Франис Галтон прв забележал дека физички особини кои индицираат здравје без никаква генетска мутација исто така наречено коинофилија е силен индикатор за физичка убавина.

Во 1876 година, Хорејшо Алгер ги назначил жените од Кејп Код како идеал на женствената убавина. Тој ги опишал како образовани, во одлична физичка состојба, со руси коси и потемнета кожа.

Во 1959 година, модната кукла Барби создадена од најпозната стопанско друштво за играчки, Mattel, покажала женствен идеал на современата естетска убавина. Иако постојат луѓе кои целосно ја поддржуваат женствената слика претставена преку куклата Барби, сепак нејзините телесни пропорции се невистинити и тие не се склопуваат со пожелните пропорции кои се привлечни за мажите од индоевропските култури. Оваа икона на феминизираност, сепак привлекла големо интернационално внимание, но сепак сликата која што ја проектира оваа кукла била и сè уште е критикувана бидејќи оваа нереалистична и недостижна идеја им наштетува на голем број млади луѓе, со поткнување на анорексија и други нарушувања.

Во НР Кина, овој Барби идеал е одбиен од голем број припаднички на женскиот пол. Во Иран, идеалот на Барби претставува вистинска закана за општествените вредности на нивната култура, дури и поголема закана во споредба со бомбите на Соединетите Држави. Во Саудиска Арабија, Барби е целосно забранета, бидејќи нејзината проектирана слика е вистинска закана за моралноста на исламот.

Комунистичките револуционери ја прикажувале идеализираната женскост како мускулеста, комфортабилно облечена и силна,^[23] и добрите женски комунисти биле прикажани како вршат тешка физичка работа и употребуваат оружје.^[24] Во комунистичка Полска, менувањето од високи потпетици во работнички чизми ја симболизирала промената на жените од буржоазија во социјализам.^[25]

Комунистичката идеологија експлицитно отфрли некои аспекти на традиционалната женственост кои биле сметани за буржоаски и потрошувачки, како беспомошноста, безработноста и накитеноста.

Откако комунистички земји како што се Романија и Советскиот Сојуз започнале да се либерализираат, нивните официјални медиуми почнале да ги претставуваат жените на поконвенционално женствени начини, и родовите стереотипи и комерцијализираната сексуализација и објектификација на жените кои биле потиснати под комунизмот почнале да се зголемуваат.^[26]

Стереотипите поврзани со половите имале големо влијание кон создавање на традиционалние окупации на жените, при што резултирало со неправедна настроеност кон секоја жена која не се совпаѓала во овој круг на трафиционални полови улоги. Стереотипите за женскиот пол ја потенцираат грижливата природа сто треба да ја споедува како и одредени вештини провзани со домаќинство, дека имаат поспособни моторни вештини од мажите, дека се поискрени од мажите, и дека имаат изразито привлечна физичка појава. Работни позиции кои се поврзани со овие стереотипи се- домакика, рецепционер,кашиерка, учителка, слугинка, готвач, секретарка, продавачка, социален работник и медицинка сестра. Професионална сегрегација создава родовата нееднаквост.. Првите програмери биле жени. Но оваа слика драстично се сменила, па во денешно време програмерството се гледа како работно поле создадено за мажите. На полето на медицин��та . Во областа на медицината, улогата на лекарот традиционално му припаѓа на машкиот род, додека улогата на медицинската сестра припаѓа на женскиот. Сепак овие предрасуди во голем дел од светов, повеќе не содржат никакво значење, иако одредени специјалности, како што се хирургија и итна медицина, се предземени од страна на машкиот пол и имаат повисока плата. Во западните култури мажите се доживуваат како потенцијални водачи, додека женскиот род е копмплетно ограничен кога станува збор за водството. Сепак некои луѓе го извипуваат фенистичкиот стил на водство како поповолен, бидејќи се фокусира на помогнување и соработка, за разлика од мажествениот стил на водство кој се насочува кон контролирање и извршување на задачи.Чувствителност е само една од голем број каратеристки коишто западните медиуми ги користат кога станува збор за опшување на многубројни жени-водачи.

Верувањето дека воочливите полови разлики помеѓу машкиот и женскиот пол, како што е способноста да се раѓа, создала полова поделба на работната сила и стеретопите продолжиле да се менуваат и да се доплонуваат поддржувајќи ја оваа полова поделба. Бременоста како и одгледување на деца има тенденции да го прекинат континуитетот на вработување. Според теоријата за човечкот капитал, овие животни околности создаваат повелкување на жената од инвестирање во високото образование и обука за вработување. Ричард Анкер од Меѓународната канцеларија на трудот тврди дека оваа теорија не ја појаснува половата поделба на работните позиции, бидејќи многу професии кои се поврзани зо женскиот пол, како административна помош, бараат повеќе знаење, искуство и континуитет на работење за разлика од некои машки професии кои не поседуваат некои посебни квалификазии,пример- возач на камион..

Аргументивно, шаманизмот им претходел на сите организирани религии уште од времето на старото камено време. Археолошките наоди наведуваат дека најраните шамани биле жени, и современи шамански улоги како на пример корејскиот мудан продолжуваат да бидат изведувани првенствено од жени.

Во хиндуската традиција, Деви е женствениот аспект на божественото. Шакти е божествена женствена творечка моќ, света сила која се движи низ целиот универзум и создавател на промени. Таа е духовната половина на машкиот дух, и доколку не би го надполонувала неговиот дух, тој би станал празен и импотентен. Како женствената манифестација на величественуот бог, таа исто така е нарекувана Пракрити, основната мудрост на природата без која овој Универзум не би функционирал ниту би постоел. Во Хиндуизмот, универзалната творечка сила Јони е женственоста, чија вдахнатост ја потикнува животната сила на творење.

Во таоизмот, концептот на јин ја претставува примарната сила на женствената половина од спојот јин и јанг. Таа е исто така мал дел и од машката половина од ова единство. Јин би се одликувал со следниве елеменит нежност, мекост, спорост, попустливост, влажност, пасивност, студеност.

Обично, аврамскиот бог кој содржи описни поими од машки род, како на пример: татко, крал, воин, и многу теолози тврдат дека со овие описи тие сепак не го прикажуваат полот на Бога.^[28] Според Катехизмот на Католичката црква, бог не е маж ниту пак жена, тој е едноставно Бог. Неколку писатели како Сали Мекфег, го покажува женското лице на Бог, истакнувајќи ги сите можни женствени свети квалитети. На пример во книгата за Исаија, Бог се споредува со мајка чија утеха го препалвува нејзиното дете, додека во Книгата на Второзаконие, се вели дека Бог го создал Израел.^[28]

Во книгата за Битието, се вели дека од ништо станала божјата творба односно од ex nihilo. Во религиозната вероисповедна литература мудростс е опишана со женствени особини. Во многу книги на Стариот завет, вклучувајќи Мудрости и Сирахов, мудроста е персонифицирана како "таа." Според Дејвид Винстон, бидејќи мудроста е божја креативност, таа мора да биде интимно поврзана со Бога.^[29]

Божјата мудрост претставена со женственост, на хебрејски се нарекува: хокма, на арапски: хикма, на грчки: софија, а на латински: сапиентија. На хебрејски, и шехина (Светиот Дух и божествена присуство на Бога) и Руах Хакодеш (божествено вдахновение) се претставени со женски пол.

Во еврејската кабала, хохмата (мудрост и интуиција) е силата на творечката постапка, дека Бог г�� создава небото и земјата. Бина (разбирање и перцепција) е голема мајка, женскиот приемник на енергија и давателот на формата. Бина (разбирање и перцепција) е големата мајка, женскиот приемник на енергија и давателот на обликот. Бина добива интуитивена мудрост од хохма и таа мудрост живее на неана ист начин на кој мајка прима семето од таткото, и го чува во неа сè додека не е време да се породи. Интуицијата, еднаш допрени со перцепција, доведува до создавање на Универзумот.^[30]

Во многу култури, мажите кои покажуваат особини кои се сметани како женски, често се етикетирани како слаби.^[31] Женствените мажи често се поврзувани со хомосексуалноста,^[32][33] иако женственоста не е директно поврзана со сексуалната ориентација на мажот.^[34] Поради тоа што мажите се под притисок да бидат мажествени и хетеросексуални, се претпоставува дека женствените мажи се геј или квир поради тоа како го изведуваат својот пол. Оваа претпоставка го ограничува начинот на кој некому му е дозволено да го изрази својот пол и сексуалност.^[35][36]

Вкрстеното облекување и „драг“ облеката се две јавни изведби на женственост од мажи кои се популарно познати кај многу западни култури.^[37] „Драг кралица“ е маж кој носи раскошна женска облека и се однесува на претерано женствен начин за забавни цели.

Феминистичките филозофи како Џудит Батлер и Симон де Бовоар^[38] тврдат дека женственоста и мажественоста се создадени преку повторливи перформанси на родот; овие перформанси ги репродуцираат и дефинираат традиционалните категории на родот.^[39]

Многу од феминистките од вториот бран го одбиле она што тие го сметале за рестриктивни стандарди на женска убавина, создадени за субординација и објектификација.^[40]

Други, како што се феминистките со кармин и некои други феминистки од третиот бран, тврдат дека феминизмот не треба да ја обезвреднува женската култура и идентитет и дека симболите на женскиот идентитет како шминка, сугестивна облека и сексуална привлечност можат да бидат валидни и лични избори за двата пола.^[41][42]

Јулија Серано забележала дека мажествените девојки и жени се соочуваат со многу помалку општествено неодобрување од женствените момчиња и мажи, и таа тоа го припишува на сексизмот. Серано тврдела дека жените кои сакаат да бидат како мажи е во согласност со идејата дека машкоста е повеќе ценета во современата култура отколку женственоста, додека мажите кои се подготвени да се откажат од машкоста во корист на женственоста директно го загрозуваат поимот машка надмоќ, како и идејата дека мажите и жените треба да бидат спротивни. За да ја поддржи својата теза, Серано го наведува многу поголемото испитување на јавноста и презирот што го доживуваат мажите кои сакаат да бидат како жени во споредба со оние со кои се соочуваат жените кои се облекуваат во машка облека, како и истражувањето кое покажува дека родителите имаат поголема веројатност да реагираат негативно на синовите. кои сакаат кукли Барби и балет или носат лак за нокти отколку ќерките кои покажуваат споредливо машко однесување.^[43]: 284–292.

• Женска психологија
• Феминизам
• Феминизација (социологија)
• Ефеминација
• Родова улога
• Родови студии
• Маријанизмо
• Мажественост
• Природа наспроти негување
• Социологија на родот
• Прекуродова личност
• Род (социологија)
• Женски студии

•   Мисли поврзани со Femininity на Викицитат
•   женственост во Викиречникот
•   Женственост на Ризницата ^?