Долно Тодорак
Долно Тодорак или Долно Тодораќ (грчки: Κάτω Θεοδωράκι, Като Теодораки)[2] — село во Општина Кукуш во Кукушкиот округ, Егејска Македонија, денес во областа Централна Македонија, Грција.
| Долно Тодорак Γαλλικός | |
|---|---|
  Долно Тодорак | |
|
Местоположба во областа   Долно Тодорак | |
| Координати: 41°8′N 23°2′E / 41.133° СГШ; 23.033° ИГД | |
| Земја | Грција |
| Област | Централна Македонија |
| Округ | Кукушки округ |
| Општина | Кукуш |
| Општ. единица | Кукуш |
| Надм. вис. | 531 м |
| Население (2001)[1] | |
| • Вкупно | 146 |
| Час. појас | EET (UTC+2) |
| • Лето (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
Географија и местоположба
уредиСелото се наоѓа на 20 километри североисточно од градот Кукуш, на неколку километри од грчко-македонската граница, во близина на североисточниот брег на Дојранското Езеро на планината Круша. Селото се наоѓа на надморска височина од 531 метри.
Долно Тодорак опфаќа површина од 25 квадратни километри[3].
Историја
уредиСелото Долно Тодорак во минатото било едно од најголемите македонски села во Кукушката околина.
Во „Етнографија на Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. Долно Тодорак се состоело од 142 семејства и 695 жители Македонци[4][5] Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 година Долно Тодорак имало 1080 жители Македонци[4][6].
Селото било под влијание на Бугарската егзархија. Според податоците на секретарот на егзархијата Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во селото живееле 1240 Македонци православни и 80 Македонци протестани. Освен тоа, во селото работеле егзархиско и протестантско училиште[4][7].
Во текот на Втората балканска војна, селото било опожарено од страна на грчките војски а самото македонско население било принудено да побегне од своите домови. Голем дел од македонското население заминало од селото кон Струмица и околните села[3]. Поради тоа, на пописот од 1913 година, во селото биле евидентирани 406 жители. Голем дел од македонското население заминало од селото кон Македонија или Бугарија[3].
По крајот на Балканските војни, селото било вклучено во составот на Грција. Во 1924 година, протестанстското население било принудено да го напушти селото. Според податоците, нивниот број изнесувал 460 жители, кои заминале во Бугарија. Голем дел од населението се населило во селото Куклен, Бугарија, на местото каде претходно се иселило грчкото население. Во 1933 година, за унијатски свештеник бил назначен Јероним Стамов.
Во 1926 година, селото било преименувано во Като Теодораки.[8]
Демографија
уредиВо 1928 година селото било чисто бегалско со 358 жители бегалци.[9], додека во 1940 година селото броело 613 жители. Селото во пописот од 1951 година броело 339 жители, на пописот од 1961 година, во селото живееле 381 жител, во 1971 година имало 303 жители, во 1981 година имало 228 жители, додека во 1991 година имало 285 жители[10]. Денеска, населението на селото е 146 жители според пописот од 2001 година.
Еве преглед на населението во сите пописни години, од 1940 г. до денес:
| Година | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 | 2021 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 613 | 339 | 381 | 303 | 228 | 285 | 146 | — |
- Извор за 1940-1991 г.: Т. Симовски, Населените места во Егејска Македонија
Знаменитости
уредиВо 1805 година, во селото била изградена црквата „Св. Троица“.
Личности
уреди- Родени во Долно Тодорак
- Антон Ангелов[11]
- Вано Христов (1875 - ?)[12]
- Георги Динишев (1899 - 1968)
- Гоце Петров (1886 - ?)[13]
- Гоце Христов (1885 - ?)[14]
- Гоце Тодорачки (? - 1900)[15]
- Дељо Георгиев (1882 - ?)[16]
- Дељо Иљов (1881 - ?)[17]
- Дељо Шарланџиев (1879 - ?)[18]
- Иван Гошев (1871 - ?)[19]
- Илија Г. Делков[20]
- Илија Гогов (1886 - ?)[21]
- Јордан Петрушев (1890 - ?)[22]
- Кољо Карамитов (1878 - ?)[23]
- Костас Лахас (р.1936)
- Манол Наков (? - 1868)
- Нако Христов (1884 - ?)[24]
- Никола Македонски (1879 - ?)[25]
- Стојко Митров (1889 - ?)[26]
- Стојан Иванов[27]
- Тано Тодорашки (1889 - ?)[28]
Наводи
уреди- ↑ Фактичка состојба на населението и домовите во Грција според пописот од 18 март 2001 г. (PDF 39 Мб). Државен завод за статистика на Грција. 2003.
- ↑ Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας. Σαλαμανλή - Μυλοχώρι
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Симовски, Тодор (1998). Населените места во Егејска Македонија : географски, етнички и стопански одлики. II дел. Скопје: Институт за национална историја. стр. 63–64.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ Македония и Одринско. Статистика на населението от 1873 г., Македонски научен институт, София, 1995, стр. 162-163.
- ↑ Кънчов, Васил. Македония. Етнография и статистика, София, 1900, стр. 167.
- ↑ Brancoff, D.M. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, pp. 98-99.
- ↑ „Λιθοξόου, Δημήτρης. Μετονομασίες των οικισμών της Μακεδονίας 1919 - 1971“. Архивирано од изворникот 20 јуни 2012. Посетено на 20 јуни 2012.
- ↑ „Κατάλογος των προσφυγικών συνοικισμών της Μακεδονίας σύμφωνα με τα στοιχεία της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων (ΕΑΠ) έτος 1928“. Архивирано од изворникот 20 јуни 2012. Посетено на 20 јуни 2012.
- ↑ „Folketeljing 2011, revidert“ (PDF). Архивирано од изворникот (PDF) на 2015-09-24. Посетено на 2016-03-01.
- ↑ Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 24.
- ↑ Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 761.
- ↑ Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 558.
- ↑ Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 765.
- ↑ Николов, Борис Й. Вътрешна македоно-одринска революционна организация. Войводи и ръководители (1893-1934). Биографично-библиографски справочник, София, 2001, стр. 35.
- ↑ Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 151.
- ↑ Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 319.
- ↑ Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 803.
- ↑ Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 182 - 183.
- ↑ Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 203.
- ↑ Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 179.
- ↑ Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 568.
- ↑ Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 338.
- ↑ „Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 774.
- ↑ Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 414.
- ↑ Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 455.
- ↑ Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 300.
- ↑ Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 705.