Για πρώτη και τελευταία νομίζω φορά... Οι δικοί μου άνθρωποι, αυτοί που με στηρίζουν και με κάνουν να χαμογελώ, πέρασαν κατά δική μου παράκληση, μπροστά από τις κάμερες...
8 Ιανουαρίου 2016
2 Δεκεμβρίου 2015
Χριστούγεννα! Ήρθαν; Ήρθαν!!!!
Δεκέμβριος... Ο μήνας που οδηγεί σ' ένα κατώφλι... αυτό, της νέας χρονιάς. Ο μήνας που δίνει το φιλί του αποχαιρετισμού στην χρονιά που φεύγει.
Το 2015 ήταν κατά γενική ομολογία μια δύσκολη όσο και αλλόκοτη χρονιά σε παγκόσμιο επίπεδο. Περιπέτειες, φουρτούνες, ζωές σε πόλεμο, τρομοκρατικές εξάρσεις, φτώχεια και κατήφεια. Το έχω πει και θα το πω και πάλι.... Με πονάει που μας έκλεψαν το χαμόγελο...
Προχθές περπατούσα στην Αθήνα με τον Γιώργο. Κάτι μου είπε και γέλασα. Μέτρησα τέσσερα ζευγάρια μάτια που με κοίταξαν με περιέργεια.... Σαν να ρωτούσαν: "Τρελή είναι αυτή;"
Και ομολογώ ότι είναι στιγμές που με παρασύρει το γενικότερο κλίμα. Που δεν θέλω να σηκωθώ από το κρεβάτι μου. Που νιώθω ότι ένα χαμόγελο είναι βαρύ και δεν μπορώ ν' ανασηκώσω καν τα χείλη μου...
Και τότε (ευτυχώς) μπαίνει μπροστά ο προσωπικός μου μηχανισμός της άμυνας-επανάστασης. Τρέχω και κλείνω την τηλεόραση όταν έχει ειδήσεις. Κάθομαι και σκέφτομαι όλα εκείνα για τα οποία έχω υποχρέωση να λέω: Δόξα τον Θεό! Την υγεία της οικογένειάς μου. Τα παιδιά μου που είναι γερά και ζουν με καλούς συντρόφους. Την αγάπη των δικών μου ανθρώπων. Δεν ξεχνώ τι γίνεται γύρω μου, αλλά έχω από κάπου να κρατηθώ. Δεν γίνομαι χαζοχαρούμενη, αλλά προσπαθώ με κάθε τρόπο να στηριχθώ για να στηρίξω...
Την Κυριακή που μας πέρασε, κατάλαβα για μια ακόμα φορά ότι δεν έχω δικαίωμα να νιώθω ούτε για μια στιγμή κατηφής. Μαζεύτηκαν τα παιδιά στο σπίτι, όπως κάθε χρόνο. Ακόμα και φίλοι των παιδιών και στολίσαμε το δέντρο που γύρω του θα μαζευτούμε τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά. Και το χαμόγελο έβγαινε αβίαστα μαζί με γέλια.
Ναι, ξέρω, ότι δεν μπορείς να είσαι απόλυτα ευτυχισμένος όταν γύρω σου όλα καταρρέουν, αλλά είμαι αποφασισμένη να κλείσω απέξω αυτές τις μέρες όλα όσα πονάνε. Έχω ανάγκη να... γεμίσω μπαταρίες που λέω συχνά. Θέλω το αντίδοτο της χαράς για την πικρία που νιώθω για όσα συμβαίνουν.
Το σπίτι θα γεμίσει κόσμο και κυρίως νέα παιδιά που θέλεις δεν θέλεις σε κάνουν να χαμογελάς. Ανάμεσα στους καλεσμένους και μια νέα κοπέλα, νιόπαντρη και έγκυος στο πρώτο της παιδί. Αυτό κι αν είναι ένεση αισιοδοξίας! Και από κοντά οι κουμπάροι της κόρης μου από την Θεσσαλονίκη, μαζί με το τρίχρονο κοριτσάκι τους, την βαφτιστήρα μας. Και όταν έχεις κοντά σου την ίδια την αθωότητα, μόνο να χαμογελάς μπορείς.
Ίσως τελικά αυτό να είναι το μυστικό... Να έχεις πάντα γύρω σου νέους ανθρώπους που ακόμα και μέσα στις δύσκολες εποχές που ζούμε και που έχουν βάλει στο στόχαστρο τα όνειρα των νέων, εκείνοι μπορούν ακόμα να χαμογελούν γιατί ελπίζουν....
Κλείνοντας αυτή την ανάρτηση που διαβάζοντάς την μου θύμισε το ημερολόγιο που έγραφα στα νιάτα μου, νιώθω την ανάγκη να σας ζητήσω κάτι μικρό....
Ας ψάξουμε όλοι μας αυτές τις μέρες, τις αιτίες που έχουμε για να είμαστε ευχαριστημένοι.... (Αθάνατη Πολυάννα!) Ας προσπαθήσουμε να χαμογελάσουμε πλατιά, σε μια προσπάθεια να ξορκίσουμε το κακό... Ας έρθουμε σε επαφή με ανθρώπους που αγαπάμε... Δεν ξέρουμε τι φέρνει μαζί του το 2016.... Ας είμαστε....οπλισμένοι με θετική ενέργεια για να το αντιμετωπίσουμε!
Καλές γιορτές αγαπημένοι μου!
Καλά Χριστούγεννα και το 2016, ας φέρει μαζί του καλοτυχία, ειρήνη και αιτίες για να χαμογελάμε!
30 Οκτωβρίου 2015
Όσα ήθελα να δώσω...
Χωρίς πολλά λόγια... Χωρίς να έχω να πω τίποτα παραπάνω απ' όσα θα διαβάσετε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου...
Δώδεκα ιστορίες… Δώδεκα όσες και τα βιβλία μου. Σε καθεμία από αυτές δίνω τη συνέχεια και το τέλος. Για να το καταφέρω, γύρισα πίσω και βρήκα τον Κωστή, τη Μαρίνα και τη Ναταλία από το Βαλς με δώδεκα θεούς. Αναζήτησα τη Θεανώ, τη λύκαινα της Πόλης. Θυμήθηκα τα κορίτσια από Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι και μετά είχε σειρά ο Αντρέας και οι επιλογές του από την Άλλη πλευρά του νομίσματος. Ήταν αδύνατον να παραβλέψω την Κλαίλια και τον Παύλο από το Έρωτας σαν βροχή. Ξαναγύρισα επίσης στον Μιχάλη από Το τελευταίο τσιγάρο και έσμιξα με την Ειρήνη και τη Βένια στο Χωρίς χειροκρότημα. Ανακάλυψα από την αρχή την Ηρώ στο Όσο αντέχει η ψυχή και είχα τη χαρά ν’ αγκαλιάσω και πάλι την Ντάτα. Σειρά είχε η Κυβέλη και ο Ορέστης από Τα πέντε κλειδιά και μετά παραδόθηκα στη Μυρσίνη και στον Θεόφιλο στο Μια συγγνώμη για το τέλος. Κουρασμένη επέλεξα να πιω Έναν καφέ στην χόβολη αφού έδωσα όσα ήθελα να δώσω… Τώρα πια θα μάθετε τι απέγιναν όλοι αυτοί που αγάπησα και αγαπήσατε…
Γι’ αυτό το βιβλίο, φέρετε εσείς την αποκλειστική ευθύνη! Όλοι εσείς που αγαπήσατε τους ήρωες και τις ηρωίδες μου, που δεν είδατε χάρτινους χαρακτήρες, αλλά ψυχές αληθινές. Εσείς με αναγκάσατε με τον τρόπο σας να το γράψω…
Από τις 10 Δεκεμβρίου σε όλα τα βιβλιοπωλεία!
2 Σεπτεμβρίου 2015
Έτσι όμορφα έκλεισε ο Αύγουστος.....
Ήταν ένα παράξενο καλοκαίρι από κάθε πλευρά.... Στην αρχή του ευοίωνο, μετά δύσκολο και όσο προχωρούσε γινόταν δυσκολότερο, παρ' όλα αυτά, υπήρχε κάτι που περίμενα με προσμονή....
Στις 28 Αυγούστου, ήταν μέρα χαράς για όλη την οικογένεια. Η κόρη μας, έκανε ένα ακόμα βήμα στην ζωή της και αρραβωνιάστηκε!
Τα ήθελε όλα πατροπαράδοτα και έγιναν. Τα ονειρεύτηκε σαν γιορτή που συμμετείχαν όλοι και αυτό πραγματοποιήθηκε.... Έζησα κάθε βήμα αυτής της προετοιμασίας και το απόλαυσα, όπως κι εκείνη.... Σε οικογενειακό κύκλο έγινε, αλλά ήταν πανέμορφα!
Δούλεψαν φίλοι και συγγενείς για κάθε μικρό θαύμα εκείνης της βραδιάς. Από τις μπομπονιέρες, μέχρι την τούρτα, τα γλυκά, τον στολισμό του χώρου. Κάθε βράδυ μαζευόμασταν όλοι και δουλεύαμε με γέλια και φωνές! Κι εκείνη χαμογελούσε και κάθε της χαμόγελο ήταν ένας μικρός ήλιος στην ψυχή μου....
Με ξεχωριστό μεράκι, δημιουργήθηκαν όλα τα στολίδια από το κουλούρι, τοποθετήθηκαν πριν ψηθεί και αφού ετοιμάστηκε και ψήθηκε, σκεπάστηκε με μέλι. Οι αρραβωνιασμένοι μετά τις βέρες, το έπιασαν με τα δυο τους χέρια και το έσπασαν. Σύμφωνα με το έθιμο, όποιος πάρει το μεγαλύτερο κομμάτι θα έχει το...επάνω χέρι στην κοινή ζωή. Της Μαρίας και του Άγγελου, ήταν ίσο....
Ήταν μια τόσο γλυκιά βραδιά που εύχομαι έτσι γλυκιά να είναι και ολόκληρη η ζωή τους.
Έκλαψα πολλές φορές εκείνη την μέρα και όλα τα δάκρυα ήρθαν από χαρά. Ήταν πανέμορφη,.... Λάθος ήταν πανέμορφοι... Και οι δύο. Η Μαρία μου και ο Άγγελός της. Ερωτευμένοι γεμάτοι νιάτα και όνειρα που εύχομαι να γίνουν όλα πραγματικότητα....Κι επίσης εύχομαι, όλοι όσοι έχετε παιδιά , να νιώσετε μια μέρα τόσο γεμάτοι και ευτυχισμένοι, όσο εγώ και ο Γιώργος....
3 Ιουλίου 2015
Μια μικρή υπενθύμιση.....
Μια μικρή υπενθύμιση....
Για σένα που αποφάσισες το "ΝΑΙ", για σένα που αποφάσισες το "ΟΧΙ"....
Η Κυριακή θα έρθει και θα περάσει. Από την Δευτέρα, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα της κάλπης, η πορεία θα είναι δύσκολη και θα κληθούμε να την βαδίσουμε και οι μεν και οι δε... Έλληνες θα λέγονται και οι μεν και οι δε.... Στον γείτονα θα στραφείς στην ανάγκη σου, στον συγγενή, στον φίλο, ότι κι αν έχει ψηφίσει...
Θυμήσου πως με τους αγαπημένους σου έκλαψες στις συμφορές και γέλασες και γλέντησες στις χαρές. Αυτό θα κάνεις και την Δευτέρα και την Τρίτη και κάθε μέρα από δω και πέρα, ότι κι αν έχει ψηφίσει.... Αυτή η χώρα σπαράχτηκε στο παρελθόν από τον διχασμό.... Ας μην τους δώσουμε και αυτή την ικανοποίηση για μια ακόμη φορά..... Καθένας από την πλευρά του πιστεύει πως κάνει το σωστό...
Το λάθος θα είναι να καταδικάσουμε, ν' απορρίψουμε, να διαγράψουμε κάποιον με βάση μια ψήφο. Δεν υποτιμώ την σοβαρότητά της, δεν είμαι ανόητη, αλλά κι αυτά που ακούω και βλέπω με τρόμαξαν, περισσότερο από την πορεία μας στην ευρωζώνη.... Και κάτι τελευταίο....
"Δεν συμφωνώ με όσα λες, αλλά θα υπερασπιστώ και με την ζωή μου ακόμα, το δικαίωμά σου να λες όσα πιστεύεις...." ΒΟΛΤΑΙΡΟΣ
ΥΓ: Στο ψωμί τους βούτυρο ο διχασμός.... Γέλιο στα χείλη τους κάθε πικρή κουβέντα Έλληνα, εναντίον Έλληνα... Το έχουν ξανακάνει με επιτυχία στο παρελθόν κι έτσι μας νίκησαν....
29 Ιουνίου 2015
Άνω κάτω....
Όταν ρώτησα, πριν το δημιουργήσω,
τι είναι blog, μου
είπαν ένα είδος ηλεκτρονικού ημερολογίου. Εγώ από μικρή κρατούσα ημερολόγιο και
η ιδέα μου άρεσε…. Έτσι θα το χρησιμοποιήσω και σήμερα… Οι σκέψεις κουβάρι στο
μυαλό μου… Κι έτσι όπως είναι μπερδεμένες θα τις καταθέσω…. Ούτε θέλω να
επηρεάσω κανέναν…. Πώς αλήθεια να το καταφέρω αυτό, όταν κι εγώ πελαγωμένη
είμαι….
Από σήμερα η πατρίδα μου
μοιάζει διαφορετική, αλλά δεν ξέρω αν είναι… Οι τράπεζες κλειστές… Και πού ήταν
ανοιχτές τον τελευταίο διάστημα; Οι ουρές στα ΑΤΜ τρομακτικές…. Μα και οι ουρές
στα συσσίτια με τρόμαζαν… Κι όταν έβλεπα να ψάχνουν κάποιους στα σκουπίδια
ταραζόμουν… Κι όταν κάποιοι αυτοκτονούσαν αισθανόμουν άρρωστη… Και όλα αυτά,
ενώ γνώριζα πόσα λάθη έκανα σαν χώρα…. Πόσο αφέθηκα σαν πολίτης αυτής της χώρας…
Πόσο καιρό έζησα με δανεικά και πλαστικό χρήμα… Και ναι, χρωστάω… Αλλά να
πληρώσω σε χρήμα… Όχι με αφαίμαξη…. Το αίμα μου δεν το δίνω… Γιατί νεκρή δεν θα
χρησιμεύω σε κανέναν…
Μου ζητούν μέχρι την Κυριακή ν’
απαντήσω μ’ ένα «ΝΑΙ» ή μ’ ένα «ΟΧΙ», αλλά δεν μου λένε την επόμενη μέρα τι να
περιμένω….
Αν το σκεφτώ απλοϊκά, θα πω ότι
μετά από το «ΝΑΙ» μου, μας περιμένει μια νέα περίοδος λιτότητας και σκληρών
μέτρων… Ναι, αλλά και τόσα χρόνια που αυτό το καθεστώς επικρατούσε, πού ήταν το
όφελος;
Αν πω «ΟΧΙ», τι θα γίνει; Με
διώχνουν από την Ευρώπη; Δηλαδή δεν θα λεγόμαστε Ευρωπαίοι…. Και πώς θα
λεγόμαστε;
Μόνο Έλληνες… Και αυτό, τι
συνεπάγεται;
Ο φόβος με κάνει την μια στιγμή
να λέω ΝΑΙ… Τι θα γίνουν τα παιδιά μου; Σε ποιο κόσμο θα προσπαθήσουν να
στήσουν την ζωή τους; Με τι λεφτά θα συνεχίσουν την δουλειά τους, θα παντρευτούν,
θα κάνουν παιδιά; Κι εγώ; Θα είμαι σε θέση να τα βοηθήσω;
Και θα πάρω μια απόφαση με
συμβουλάτορα τον φόβο; Και τι παράδειγμα δίνω στα παιδιά μου; «Φοβάμαι και λέω
να μείνω στα ίδια και στα αυτά»; «Φοβάμαι και απλώς σκύβω το κεφάλι, φτάνει να
μην χάσω τα κεκτημένα, έστω κι αν είναι αυτά που έκαναν τον μισθό να μοιάζει με
σύντομο ανέκδοτο, και που γέμισαν με ανασφάλεια τις ζωές σας»;
Κι έπειτα έρχεται η σκέψη του «ΟΧΙ»…
Κι εδώ όλα είναι άγνωστα… Δεν ξέρω τι μου ξημερώνει… Μόνο που είναι ο πειρασμός
μεγάλος… Να μην τους περάσει…. Δεν μου φτάνει το «ΟΧΙ», θέλω να ουρλιάξω
ΦΤΑΝΕΙ! Ως εδώ! Που να σας πάρει και να σας σηκώσει όλους, δεν θέλω να είμαι ο
ζητιάνος της Ευρώπης! Ναι, έκανα λάθη και δεν ζητάω να τα παραγράψετε (άσχετα
αν τα δικά σας παραγράφηκαν), ζητάω να μου δώσετε την ευκαιρία να ξεπληρώσω,
χωρίς να πεθάνω… Χωρίς να σβήσω από το χάρτη τα νιάτα της χώρας μου, χωρίς ν’
αφανίσω τα γηρατειά της… Θέλω την αξιοπρέπειά μου πίσω, πώς το λένε; Τι δεν
καταλαβαίνετε;
Είναι στιγμές που θέλω να πάρω
την Ελληνική σημαία και να βγω στους δρόμους, να φωνάξω ότι μας πεθάνατε και
φτάνει! Να πάτε στον αγύριστο, θα
ζήσουμε και χωρίς εσάς, κι αν στην αρχή δυσκολευτούμε, μετά δεν θα χαθούμε, όπως
δεν χαθήκαμε και στο παρελθόν, άσχετα αν όλοι εσείς κάνατε ότι μπορούσατε γι
αυτό!
Και μετά πάλι ο φόβος… Μόνη η
Ελλάδα χωρίς την Ευρώπη; Σαν μαθήτρια που την απέβαλε ο καθηγητής… Έξω στο κρύο….
Είναι ζούγκλα εκεί έξω…. Ή μήπως όχι;
Αλήθεια σας λέω, μπερδεμένη
είμαι. Παλεύει μέσα μου το μικρό ανθρωπάκι που τρέμει για την βολή του, η μάνα
που φοβάται για τα παιδιά της. Και έρχεται να την καταπιεί η Ελληνίδα που
κουβαλάει μέσα της το «ΟΧΙ» του ’40, η Σπαρτιάτισσα του «Ή ταν ή επί τας», το κύτταρο
μου που ουρλιάζει ότι η ιστορία γράφεται με «ΟΧΙ» και ποτέ με υποταγή… Θέλω να τους
στείλω όλους στον αγύριστο κι ας πληρώσω ακριβά το κεφάλι που δεν έσκυψε…
Νιώθω να μ’ εκβιάζουν και δεν
ξέρω τι λύτρα μου ζητούν. Ούτε μου ξεκαθαρίζουν τι θα γίνει αν δεν τα πληρώσω…
Κι αφού είναι τόσο σοβαρά τα
πράγματα, πού είναι η ενωμένη Ελλάδα; Ποιος μου λέει την αλήθεια και ποιος με κοροϊδεύει
για τα δικά του συμφέροντα;
Μόνο ένα μπορώ να πω με βεβαιότητα:
Δεν ξέρω τι θα ψηφίσω την άλλη Κυριακή… Ξέρω πως θέλω πίσω την περηφάνια μου….
Ποιος θα μου την εξασφαλίσει; Τι πρέπει ν’ απαντήσω;
24 Ιουνίου 2015
Ετοιμάζω ταξίδι.... (Μέρος 2ον!)
Ευτυχώς μου το θύμισαν! Οι παρουσιάσεις έχουν και συνέχεια κι εγώ υποσχέθηκα να σας ενημερώσω!
Φέτος προσπαθήσαμε να φτιάξουμε με τις εκδόσεις Ψυχογιός ένα πρόγραμμα που να περιλαμβάνει νέα μέρη, νέα βιβλιοπωλεία, όσο αυτό ήταν εφικτό. Βλέπετε εσείς με ξέρετε πολύ καλά, μέσα από τα βιβλία μου. Θέλω κι εγώ όμως να σας γνωρίσω! Θέλω πολύ να πάρω μαζί μου το γέλιο σας, την εικόνα σας και φυσικά την αγκαλιά σας!
Θα ξεκινήσω από εκεί ακριβώς όπου σταμάτησα και είναι πολλές ακόμα!
- 29 Ιουνίου> ΣΥΡΟΣ: Βιβλιοπωλείο ΡΟΔΙΑ
- 30 Ιουνίου>ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ: Βιβλιοπωλείο ΠΟΘΗΤΟΣ
- 3 Ιουλίου> ΣΠΕΤΣΕΣ : Βιβλιοπωλείο ΑΧΙΝΟΣ
- 5 Ιουλίου> ΠΑΤΜΟΣ: Βιβλιοπωλείο ΞΕΡΟΛΑΣ
- 8 Ιουλίου> ΜΟΥΔΑΝΙΑ: Βιβλιοπωλείο ΟΙΩΝΟΣ
- 9 Ιουλίου> ΣΕΡΡΕΣ: Βιβλιοπωλείο ΜΑΡΝΕΡΗ
- 10 Ιουλίου> ΑΣΠΡΟΒΑΛΤΑ: Βιβλιοπωλείο ΘΕΟΔΩΡΙΔΟΥ
- 11 Ιουλίου> ΙΕΡΙΣΣΟΣ : Βιβλιοπωλείο ΒΙΒΛΙΟΠΑΙΓΝΙΟ
- 13 Ιουλίου> ΚΑΒΑΛΑ : Βιβλιοπωλείο ΜΕΡΤΖΙΑΝΙΔΗΣ
- 14 Ιουλίου> ΘΑΣΟΣ: Βιβλιοπωλείο SISSY 'S
- 15 Ιουλίου> ΦΑΡΣΑΛΑ: Βιβλιοπωλείο ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ
- 16 Ιουλίου> ΤΡΙΚΑΛΑ: Βιβλιοπωλείο PUBLIC
- 17 Ιουλίου> ΒΟΛΟΣ: Βιβλιοπωλείο Η ΠΕΝΑ
- 18 Ιουλίου> ΠΛΑΤΑΜΩΝΑΣ: Βιβλιοπωλείο ΑΝΕΜΟΣ
- 20 Ιουλίου> ΑΝΔΡΟΣ: Βιβλιοπωλείο ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ
- 23 Ιουλίου> ΖΑΚΥΝΘΟΣ: Βιβλιοπωλείο ΠΛΑΙΣΙΟ
- 27 Ιουλίου> ΚΕΡΚΥΡΑ: Βιβλιοπωλείο ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑΚΟ
- 28 Ιουλίου> ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ: Βιβλιοπωλείο ΜΗΤΣΕΛΟΥ
- 29 Ιουλίου> ΓΙΑΝΝΕΝΑ: Βιβλιοπωλείο ΜΑΝΤΖΙΟΣ
- 30 Ιουλίου> ΠΑΡΓΑ: Βιβλιοπωλείο ΔΕΣΚΑΣ
- 31 Ιουλίου> ΠΑΡΑΛΙΑ ΟΦΡΥΝΙΟΥ: Βιβλιοπωλείο ΒΙΒΛΙΟΦΟΡΟΣ
- 1 Αυγούστου> ΠΕΡΑΙΑ: Βιβλιοπωλείο ΒΙΒΛΙΟΦΟΡΟΣ
- 2 Αυγούστου> ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΕΙΑ: Βιβλιοπωλείο ΒΙΒΛΙΟΦΟΡΟΣ
Όπως πάντα, πληροφορίες για τις λεπτομέρειες των εκδηλώσεων μπορείτε να παίρνετε από τα βιβλιοπωλεία που τις διοργανώνουν και κάθε μέρα κάνω ανάρτηση στο fb, πού θα είμαι την επομένη.
Σας περιμένω!!!!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)