Ius consuetudinis

Ius consuetudinis, in ius multos sensus habet. Generaliter, consuetudo est mos maiorum, qui apud populum vim habent per eius consensum et exercitium diuturnum. Praeterea, consuetudo legum optima legum interpres est. Iurisprudentia tres species consuetudinum cognovit, quae sunt consuetudo secundum legem, consuetudo praeter legem, consuetudo contra legem.

In iure inter civitates et gentes est fons non scriptum eius species ius, sicut agnoscetur articulis 38 statutis Tribunalis internationalis Hagense (i.e. Statutum Iudicii inter Civitates) a nationibus Terrae. Alteri fontes pacta inter civitates, et praecepta ius civitatium togatarum sunt. Omnes nationes terrae in concordia sunt quod ius consuetudines fons ius civitarum est, sed non omnes in concordia sunt super quibus regulis in corpore ius consuetudinis sunt. Antequam regulam ius consuetudinis potest esse creatam, duas condiciones neccese est explere: prima, quod civitates sicut regulam factitent. Secunda, qoud illa acta ab opinione iuris sive necessitatis sint.