Kirpikteki Gözyaşı

Bademli un kurabiyesi

Portakallı-zencefilli kurabiye

Fındıklı truff

İki farklı görsel seçeneğiyle kupa ve kış çayı

Sipariş ve bilgi için; seblanindukkani@gmail.com

Son zamanlarda Sebla'nın Dükkanı'nda neler yapılmış:)?

Hayal ediyorum; tek katlı bir ev...Bahçesinde zeytin, limon ağaçları belki birkaç meyve daha...Melisa da olsun miss gibi kokar akşamları. Küçük de olsa bir verenda. Limon ağacına bakarak kahvemi içtiğimi görüyorum gözümü kapadığımda hep. Fonda Datça rüzgarı...

Bugün twitter'a uzun uzun yazarken buldum kendimi.O zaman bloga yazma vakti gelmiş demek ki dedim. Gerçi hala eskisi gibi okuyan var mı blogları bilmiyorum. Peki beni buraya getire ne oldu? Kaçma isteği! Hem de çok kuvvetli bir istek!...Yıllar önce kendime söz vererek geldiğim İstanbul'dan gitmek istiyorum. İstanbul'la organik bağım olmasına rağmen İstanbul'da yapamayanlardanım. Asker çocuğu olduğum için oradan oraya gezdim ortaokula kadar. Ankara'da son bulacak derken yolculuk; bu sefer kendi isteğimle İstanbul'da buldum kendimi. Ben de çok hayallerle ve büyük bir istekle geldim İstanbul'a ama artık olmuyor...Şımarıklık değil bu bıkkınlık...Son aylarda daha çok kendi semtimde yaşamaya çalışıyorum ama yine olmuyor. Trafik, insanlar, pahalılık, kirli hava, doğadan uzak olma...Uzar gider bu liste. Hal böyle olunca nereye gideceğiz sorusu beliriyor. Nereye gideceğiz ve ne yapacağız? Annemler Datça'ya yerleştiler. En azından birkaç yıllığına yaz-kış oradalar. Biz de 5 senedir yazımızı Datça'da geçiriyoruz. Arada baharda da kaçıp nefes alıyoruz. Yazın Datça çok güzel ama temelli yaşamak? Yaz-kış? Nasıl olur? soruları gündemde bu sıra kafamda. Ben avm insanı değilim tam tabiriyle. Evet gençken severdim ama artık 37 yaşında ve çocuklu bir insanım. İşim düşerse ki düzen işinizin düşmesi üzerine kurulu malum, gidip işimi görüp, hemen çıkıyorum.Caddebostan'a gidip; termosumda kahvem ve çorapsız ayaklarımla toprağa basmaktan daha keyif alıyorum ben. Düşününce ne uzağız di mi topraktan? Bir yerde okumuştum: İnsan ne kadar yüksekte oturursa o kadar stresli olurmuş topraktan uzak olduğu için. Dönelim avm meselesine. (Ben bu yazıyı kendimi ikna etmek için yazıyorum galiba) Evet küçük bir yerde yaşarsam avm avm diye aşermeyeceğim. Tiyatro-sinema-konser faaliyetleri? Zaten şu an bunları çok sık yapamıyorum bu şehirde de ki gitmeyi düşündüğüm yerde az da olsa mecvut bunlar. İş meselesi? Ben işimi her yerde yaparım malum ama eşim için geçerli değil bu. Burada bir kocaman soru işareti koyuyorum. Hali hazırda ev kredisi varken iş meselesi mühim konu. Peki okul? Devlet mi özel mi konularına girmeyeceğim. O konu apayrı bir tartışma konusu. Küçük bir yerde zaten devlet okulundan başka şansımız yok. Burada da hayata bakış açımız ve hayattan ne beklediğimiz devreye giriyor sanırım. Doğaya yakın, mutlu, huzurlu, az stresli bir yaşam mı? Yoksa?...Artık burayı siz tamamlayın. Okuduğunuz üzere kafam gerçekten karışık. Belkide denemeden bilemeyeceğiz? Uzaktan düşünmekle olmuyor...Göçenlerin hikayeleri de yeterli olmuyor çünkü herkes hayata farklı bakıyor. Emin olduğum bir şey var ki; bahçemdeki limon ağacına bakıp kahvemi içerken çok mutlu olacağım...

Son yazının tarihi 2014'e ait...2 seneden fazla olmuş sanırım. Başlığa dönüş dedim ama düzenli yazma alışkanlığım olur mu bilmiyorum. Ee peki bu süre zarfında neler oldu? Aslında neler olmadı ki? Bireysel birşeyler söylemek gerekirse Rüzgar 4,5 yaşında. Geçen seneden beri yuvaya gidiyor. Şükür bir sıkıntı yok. Okul çok güzel birşeymiş ama:) Hani heryerde uçan, zıplayan anneler var ya; ben de onlardanım 1 yıldır:) Peki ben neler yapıyorum? Herşeyden önce kendime vakit ayırıyorum. Annelik vasfı zor, çok zor! Bir de herkese göre değil sanki...(Bununla ilgili söyleyecek ve paylaşacak şeylerim ayrı bir yazıya konu olsun) Ben evden pasta, kurabiye vs yapmaya devam ediyorum. Zaten birçoğunuzla instagramdan takipleşiyoruz, biliyorsunuz. Planlar, hayaller var tabiki ama şu ortamda bir yola girebilmek zor biraz. Onun dışında anlatacak pek de birşey yok belkide. Bu süre zarfında birkaç ülke gezdik. Özellikle Amsterdam'ı çok sevdim. Belki onları anlatmalı bir ara. Uzun zamandır görüşmediklerim var ise  bu yazıyı okuyan selam olsun!...

Yılın en sevdiğim zamanlarından sonbahar...Nemi ve çok sıcağı sevmeyen ben için hafif serin hava en güzeli:) Ayaklarda çoraplar, üstümüzde yorgan:) Bir de evdeysem kapalı ve yağmurlu havayı çok severim:) Bir kahvve bir kek:) Bir de kitap diyemiyorum çünkü Rüzgarla pek mümkün olmuyor uyuduğunda ancak:) Rüzgar demişken kendisi 28 aylık oldu:) Bıcır bıcır konuşan yerinde hiç durmayan bir kuzu:) Şu sıra okul araştırıyorum onun için. Hem bütçesi uygun hem de içime sinen bir yer olursa başlatacağım okula büyük ihtimalle:) Bakalım:) Ben ise Sebla'nın Dükkanı'na ve kendime daha çok vakit ayırmak istiyorum artık. Evden çalışmak hem güzel hem de zor açıkcası. Aklımda ufak bir atölye açma planı var ama bakalım ne zaman kısmet olucak:) Bizden bu kadar:) Umarım siz de iyisinizdir:)