თენგიზ ბუაჩიძე

1950 წელს დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ფილოლოგიის ფაკულტეტი. 1961-1965 წლებში იყო საქართველოს სსრ კულტურის მინისტრი , 1973–1976 წლებში — საქართველოს მწერალთა კავშირის პირველი მდივანი, 1976 წლიდან — ილია ჭავჭავაძის სახელობის თბილისის უცხო ენათა სახელმწიფო პედაგოგიური ინსტიტუტის რექტორი. 1946 წლიდან იბეჭდება ბუაჩიძის გამოკვლევები, მოთხრობები და თარგმანები. მას ეკუთვნის გამოკვლევები ქართული, რუსული, უკრაინული, ბელორუსული ლიტერატურის, ხალხთა ლიტერატურული ურთიერთობების, ლიტერატურისა და თარგმანის თეორიის სფეროდან, პუბლიკაციები და კრიტიკული წერილები, ნაშრომები ქართველი რომანტიკოსების, ილია ჭავჭვაძის, გალაკტიონ ტაბიძის და სხვების შესახებ. მოთხრობათა კრებულში „მოლოდინი“ (1966) გვიხატავს ადამიანების მორალურ სახეს მეორე მსოფლიო ომის დროს. თარგმნა „ამბავი იგორის ლაშქრობისა“ (1970), „გარდასულ წელთა ამბავი“ (1973) და ძველი რუსული ლიტერატურის სხვა ძეგლები. 1992-1995 წლებში იყო საქართველოს მე-3 მოწვევის პარლამენტის წევრი (თბილისი, ვაკის მაჟორიტარი).

დაკრძალულია მწერალთა და საზოგადო მოღვაწეთა დიდუბის პანთეონში.

• ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 2, თბ., 1977. — გვ. 547.

• გაჩეჩილაძე გ., ენციკლოპედია „საქართველო“, ტ. 1, თბ., 1997. — გვ. 487.
• ზ. ბაბუნაშვილი, თ. ნოზაძე, „მამულიშვილთა სავანე“, გვ. 89, თბ., 1994

• თენგიზ ბუაჩიძე — საქართველოს ბიოგრაფიული ლექსიკონი
• თენგიზ ბუაჩიძე — საქართველოს პარლამენტის ოფიციალური საიტი