Medicino

La historio di la medicino esas longa, e konseque partale obskura. Sempre esis homi, qui mustis pro ula kauzi specaleskir a flego di maladi e lia dolori. La fondinto mitologiala dil ocidentala medicino esis la deo Asklepios, qua segun la mito esis la filiulo di Apollon. Racionale a la maladesi en praktiko relatanta medicino fondis en l'Ocidento Hippokrates Kosana, qua vivis en 4ma e 5ma yarcenti aK. La savo dil antiquala medicinon kolektis kom doktrino Klaudios Galenos en la finoparto di 2ma yarcento. Lua autoritato duktis l’ocidentala medicino mem til la komenco dil 18ma yarcento. La pensado di Galenos establisis su a doktrino pri quar humori postulita, qui esis flava bilo, nigra bilo, sango e muko. La mediki esforcis retrodonar la balanco di ca materii per herbi e dieto. Dum Renesanco la medicani pokope komencis studiar la korpo homala per autopsii. La developo en savo pri anatomio apertis la voyo a plu exakta savo pri homala korpo. L'invento di mikroskopo dum 17ma yarcento posibligis la trovo di la celuli e la sangocirkulo. Dum la 18ma yarcento la doktrini di kirurgio e medicino komencis unionar su, kande la praktiko di kirurgio venis del amputisti militala a la mediki. Tatempe on inventis anke l'unesma vacino, kande on komencis vacinizar kontre variolo per extrakturo qua kontenis lua viruso.

Medicino trovesas en la junteyo di cienco e tekniko. Quale explikas historiisto di medicino Jean Starobinski, « Medicino esas nuna ta aplikita cienco per qua ni agas, direte o nedirete, pri la procedi qua eventas en homala korpo. Esas savajo transformita en povo. Teorala medicino (biofiziko, biokemio, fiziologio, mikrobiologio, farmacologio …) establisas la basi experimentala e racionala di tekniko di qua l'apliko esas konfidita a " praktikisto ".

• historio di la Medicino
• Etiko e bioetiko (deontologio)
• Etiologio esas studio di maladeso-kozi.

• Ido-Guide (Ido-Guido) for doctors, nurses, stretcher-bearers, the wounded, the sick, soldiers