Jump to content

Մարդու բեղմնավորում

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
The printable version is no longer supported and may have rendering errors. Please update your browser bookmarks and please use the default browser print function instead.
Մարդու բեղմնավորում
Ենթադասբեղմնավորում
Մասն էհղիություն
Արտադրում էերեխա
Նկարագրված է«Օտտո» գիտական հանրագիտարան

Մարդու բեղմնավորումը ձվաբջջի և սպերմատոզոիդի միավորումն է, որը հիմնականում տեղի է ունենում արգանդափողի ամպուլյար հատվածում[1]։ Այս միավորման արդյունքը հանգեցնում է բեղմնավորված ձվաբջջի առաջացմանը, որը կոչվում է զիգոտ և սկիզբ է դնում սաղմի զարգացմանը[2]։ Գիտնականները բացահայտել են մարդու բեղմնավորման դինամիկան 19-րդ դարում։

Բեղմնավորման գործընթացը ներառում է սպերմատոզոիդի միաձուլումը ձվաբջիջի հետ։ Այս գործընթացը սկսվում է սեռական հարաբերության ժամանակ սերմնաժայթքմամբ, ապա հաջորդում է օվուլյացիան և ավարտվում է բեղմնավորմամբ։ Այս հաջորդականության տարբեր բացառություններ են հնարավոր, ներառյալ ինսեմինացիան, արտամարմնային բեղմնավորումը, արտաքին սերմնաժայթքումը առանց սեռական հարաբերության կամ սեռական հարաբերությունը ձվազատումից անմիջապես հետո[3][4]։ Երկրորդային օվոցիտին հանդիպելիս՝ սպերմատոզոիդի ակրոսոմը արտադրում է ֆերմենտներ, որոնք թույլ են տալիս նրան թափանցել ձվաբջիջի արտաքին թաղանթով, որը կոչվում է «փայլուն թաղանթ» (zona pellucida): Այնուհետև սպերմատոզոիդի պլազման միաձուլվում է ձվաբջջի պլազմատիկ թաղանթին և դրանց կորիզները միաձուլվում են՝ ստիպելով սպերմատոզոիդի գլխիկին անջատվել իր մարմնից, ապա բեղմնավորված ձվաբջիջը շարժվում է արգանդափողով և հասնում արգանդ։

Արտամարմնային բեղմնավորումը (ԱՄԲ) մի գործընթաց է, որի ժամանակ ձվաբջիջները բեղմնավորվում են սպերմատոզոիդներով արգանդից դուրս, in vitro պայմաններում։

Պատմություն

Անտիկ դարաշրջանում Արիստոտելը պատկերել է նոր անհատների ձևավորումը, որը տեղի է ունենում արական և իգական հեղուկների միաձուլման միջոցով, որոնց ձևն ու գործառույթը աստիճանաբար են առաջանում, իր կողմից կոչված էպիգենետիկ եղանակով[5]։

Սպերմատոզոիդի և ձվաբջջի հանդիպում

Օվուլյացիա և բեղմնավորում

Արգանդափողի ամպուլյար հատված

Բեղմնավորումը տեղի է ունենում արգանդափողի ամպուլյար հատվածում, այն մասում, որը թեքվում է ձվարանների շուրջը։ Կապացիտացված սպերմատոզոիդը ձգտում է դեպի պրոգեստերոն, որը արտազատվում է ձվաբջիջը շրջապատող բջիջներից[6]։ Պրոգեստերոնը կապվում է սերմի մեմբրանի CatSper ընկալիչի հետ և բարձրացնում կալցիումի ներբջջային մակարդակը՝ առաջացնելով հիպերակտիվ շարժունակություն։ Սպերմատոզոիդը շարունակում է լողալ դեպի պրոգեստերոնի ավելի բարձր կոնցենտրացիաներ՝ արդյունավետորեն ուղղորդվելով դեպի ձվաբջիջ[7]։ 200 միլիոն սպերմատոզոիդներից մոտ 200-ն են հասնում արգանդափողի ամպուլյար հատված։

Սպերմատոզոիդի նախապատրաստում

Սպերմատոզոիդը, որը մտնում է ձվաբջիջ, օգտագործելով ակրոսոմալ ֆերմենտներ՝ ձվաբջիջի փայլուն թաղանթը լուծելու համար:

Գործընթացի սկզբում սերմնահեղուկը ենթարկվում է մի շարք փոփոխությունների, քանի որ թարմ սերմնաժայթքված սերմնահեղուկը ի վիճակի չէ բեղմնավորման կամ վատ է բեղմնավորվում[8]։ Սերմնահեղուկը պետք է կապացիտացվի իգական վերարտադրողական ուղիներում, ինչը մեծացնում է նրա շարժունակությունը և հիպերբևեռացնում է թաղանթը` նախապատրաստելով նրան ակրոսոմալ ռեակցիային՝ ձվաբջջի կոշտ թաղանթով ֆերմենտային ներթափանցմանը[9]։

Ճաճանչաձև պսակ

Սպերմատոզոիդը կապվում է ճաճանչաձև պսակի հետ, որը երկրորդական օվոցիտի արտաքին մասում տեղակայված ֆոլիկուլային բջիջների շերտ է։ Ճաճանչաձև պսակը քիմիական նյութեր է արտադրում, որոնք ձգում են ֆալոպյան փողում առկա սպերմատոզոիդները դեպի ձվաբջիջ։ Այն գտնվում է գլիկոպրոտեինային փայլուն թաղանթից վերև, որը շրջապատում է ձվաբջիջը[10]։

Ձգման կոն և պերիվիտելինային թաղանթ

Այնտեղ, որտեղ սպերմատոզոիդը պատրաստվում է ծակել, օոպլազման դուրս է բերվում կոնաձև արտափքման տեսքով, որը կոչվում է ձգողականության կամ ձգման կոն։ Սպերմատոզոիդի ներթափանցումից հետո օոպլազմայի ծայրամասային մասը վերածվում է թաղանթի՝ պերիվիտելինային թաղանթի, որը խոչընդոտում է լրացուցիչ սպերմատոզոիդների անցումը[11]։

Փայլուն թաղանթ և ակրոսոմալ ռեակցիա

Ճաճանչաձև պսակով անցնելուց հետո սպերմատոզոիդը հասնում է փայլուն թաղանթին, որը համարվում է գլիկոպրոտեինների արտաբջջային մատրիքս։

A ZP3 գլիկոպրոտեինը, որը գտնվում է փայլուն թաղանթի վրա, կապվում է սպերմատոզոիդի գլխիկի մակերեսի վրա առկա բջիջների ընկալիչների հետ։ Այս միացումը նպաստում է ակրոսոմի պայթելուն, ինչի արդյունքում արտազատվում են ակրոսոմալ ֆերմենտներ, որոնք օգնում են սպերմատոզոիդին ներթափանցել ձվաբջիջը շրջապատող հաստ փայլուն թաղանթի միջով՝ ի վերջո հասնելով ձվաբջջի բջջային թաղանթին[12]։

Որոշ սերմնաբջիջներ վաղաժամ սպառում են իրենց ակրոսոմը ձվաբջջի մակերեսին, ինչը հեշտացնում է այլ սերմնաբջիջների ներթափանցումը։ Պոպուլյացիայում հասուն հապլոիդ սերմնաբջիջները ունեն միջինը 50% գենոմի նմանություն, ուստի վաղաժամ ակրոսոմային ռեակցիաները նպաստում են նույն խմբի անդամի կողմից բեղմնավորմանը[13]։ Այն կարելի է դիտարկել որպես հարազատների ընտր��ւթյան մեխանիզմ։

Վերջին ուսումնասիրությունները ցույց են տվել, որ այս գործընթացում ձվաբջիջը պասիվ չէ։ Այլ կերպ ասած, նրանք նույնպես փոփոխությունների են ենթարկվում, որոնք օգնում են հեշտացնել նման փոխգործակցությունը[14][15]։

Միաձուլում

Բեղմնավորումն ու իմպլանտացիան մարդու մոտ

Կորտիկալ ռեակցիա

Այն բանից հետո, երբ սպերմատոզոիդը մտնում է ձվաբջիջի ցիտոպլազմա, սպերմատոզոիդի պոչը և արտաքին ծածկույթը քայքայվում են։ Սպերմատոզոիդի և ձվաբջիջի թաղանթների միաձուլումը առաջացնում է կորտիկալ ռեակցիա[16]։ Երկրորդային օոցիտի ներսում կորտիկալ հատիկները միաձուլվում են բջջի պլազմային թաղանթին, ինչի հետևանքով այդ հատիկների ներսում գտնվող ֆերմենտները էկզոցիտոզով դուրս են մղվում դեպի փայլուն թաղանթ։ Սա, իր հերթին, բերում է նրան, որ փայլուն թաղանթում առկա գլիկոպրոտեինները խաչվում են միմյանց հետ, այսինքն՝ ֆերմենտները ստիպում են ZP2-ի հիդրոլիզվել ZP2f–ի՝ դարձնելով ամբողջ թաղանթը կոշտ և անթափանց սերմնաբջիջների համար։ Սա կանխում է ձվաբջջի բեղմնավորումը մեկից ավելի սպերմատոզոիդի կողմից[17]։

Գենետիկ կոդի միաձուլում

Նախապատրաստում

Իրենց գենետիկ նյութի միաձուլմանը նախապատրաստվելիս և՛ ձվաբջիջը, և՛ սպերմատոզոիդը ենթարկվում են փոխակերպումների՝ որպես բջջային թաղանթների միաձուլման ռեակցիա։

Ձվաբջիջը ավարտում է իր երկրորդ մեյոտիկ բաժանումը։ Սա հանգեցնում է հասուն հապլոիդ ձվաբջիջի և բևեռային մարմնի արտազատմանը[18]։ Ձվաբջջի կորիզը այս գործընթացում կոչվում է պրոնուկլուս՝ այն բեղմնավորման արդյունք հանդիսացող կորիզներից տարբերելու համար։

Սպերմատոզոիդի պոչը և միտոքոնդրիումները քայքայվում են տղամարդու պրոնուկլեուսի ձևավորմամբ։ Ահա թե ինչու մարդկանց բոլոր միտոքոնդրիումները մայրական ծագում ունեն։ Այնուամենայնիվ, սերմնահեղուկից ՌՆԹ-ի զգալի քանակությունը փոխանցվում է ստացված սաղմին և, հավանաբար, ազդում է սաղմի զարգացման և սերունդների ֆենոտիպի վրա[19]։

Միաձուլում

Սպերմատոզոիդի միջուկը միաձուլվում է ձվաբջիջի հետ՝ հնարավորություն տալով միաձուլել նրանց գենետիկական նյութը։

Պոլիսպերմիայի կանխում

Երբ սպերմատոզոիդը մտնում է պերիվիտելինային տարածություն, գլխիկի վրա գտնվող սպերպատոզոիդին հատուկ Izumo սպիտակուցը կապվում է ձվաբջիջի թաղանթի վրա գտնվող Juno ընկալիչների հետ[20]։ Երբ այն կապվում է, առաջանում է պոլիսպերմիայի կանխման երկու համակարգ։ Մոտ 40 րոպե անց ձվաբջիջի մյուս Juno ընկալիչները կորչում են նրա թաղանթից, ինչը հանգեցնում է նրան, որ այն այլևս միաձուլման ենթակա չի լինում այլ սպիտակուցների հետ։ Բացի այդ, տեղի կունենա նաև կորտիկալ ռեակցիան, որն առաջանում է օվաստացինի կապման և ZP2 ընկալիչների ճեղքման հետևանքով, որը գտնվում է փայլուն թաղանթի վրա[21]։ Պոլիսպերմիայի կանխման այս երկու գործընթացները խանգարում են զիգոտին չափազանց շատ ԴՆԹ ունենալ։

Ռեպլիկացիա

Պրոնուկլեուսները շարժվում են դեպի ձվաբջջի կենտրոն և սկսում են արագորեն ռեպլիկացնել իրենց ԴՆԹ–ն, որպեսզի պատրաստեն զիգոտին առաջին միտոտիկ բաժանմանը[22]։

Միտոզ

Սովորաբար սպերմատոզոիդի և ձվաբջիջի 23 քրոմոսոմները միաձուլվում են (սպերմատոզոիդների մոտավորապես կեսը կրում է X քրոմոսոմ, իսկ մյուս կեսը Y քրոմոսոմ[23])։ Նրանց թաղանթները լուծվում են՝ արգելքներ չթողնելով արական և իգական քրոմոսոմների միջև։ Այս տարրալուծման ժամանակ նրանց միջև ձևավորվում է միտոտիկ աղեղ։ Այդ աղեղը «բռնում է» քրոմոսոմները՝ նախքան դրանց տարածվելը ձվաբջջի ցիտոպլազմայում։ Հետագայում միտոզն անցնելուց հետո (որը ներառում է քրոմատիդների ձգումը դեպի ցենտրիոլներ անաֆազում) բջիջը հավաքում է գենետիկական նյութ արական և իգական բջիջներից միաժամանակ։ Այսպիսով, սպերմատոզոիդների և ձվաբջիջների միավորման առաջին միտոզը նրանց քրոմոսոմների իրական միաձուլումն է[22]։

Այդ միտոզից առաջացած երկու դուստր բջիջներից յուրաքանչյուրն ունի յուրաքանչյուր քրոմատիդից մեկական կրկնօրինակ, որը կրկնօրինակվել էր նախորդ փուլում։ Այսպիսով, նրանք գենետիկորեն նույնական են[փա՞ստ]։

Բեղմնավորման տարիք

Պտուղը՝ արգանդի խոռոչում

Բեղմնավորումն այն իրադարձությունն է, որն ամենից հաճախ օգտագործվում է կյանքի սկիզբը նշելու համար՝ սաղմի կամ պտղի նախածննդյան զարգացման նկարագրություններում[24]։ Կիրառվում է բեղմնավորման տարիք, սաղմնային տարիք, պտղի տարիք կամ (ներարգանդային) զարգացման (ՆԱՄ) տարիք հասկացությունները[25]։

Գեստացիոն ժամկետը ընդունված է հաշվարկել վերջին դաշտանի առաջին օրվանից։ Պայմանականորեն, հղիության ժամկետը հաշվարկվում է բեղմնավորման ենթադրյալ օրվան 14 օր ավելացնելով և հակառակը[26]։ Այնուամենայնիվ, բեղմնավորումը սովորաբար տեղի է ունենում օվուլյացիայից հետո մեկ օրվա ընթացքում, որն իր հերթին տեղի է ունենում միջինը նախորդ դաշտանի սկզբից 14,6 օր հետո[27]։ Այս ինտերվալը կարող է նաև զգալիորեն փոփոխվել՝ 95% դեպքերում կանխատեսվող օվուլյացիան լինում է դաշտանից հետո 9-ից 20 օր անց, նույնիսկ միջին վիճակագրական կնոջ համար, ում մոտ վերջին դաշտանի առաջին օրից մինչև օվուլյացիայի միջև ընկած միջին ժամանակահատվածը կազմում է 14,6 օր[28]։ Հսկիչ խմբում ներառված կանանց 95%–ի մոտ կանխատեսվող օվուլյացիայի միջակայքը 8,2-ից 20,5 օրն է[27]։

Միջին ժամանակաշրջանը մինչև ծննդաբերությունը գնահատվել է 268 օր (38 շաբաթ և երկու օր) օվուլյացիայից հետո, 10 օր ստանդարտ շեղումով կամ 3,7% տատանումների գործակցով[29]։

Բեղմնավորման տարիքը երբեմն օգտագործվում է հետծննդյան շրջանում (պտղի ծնվելուց հետո)՝ տարբեր ռիսկային գործոնների գնահատման նպատակով։ Օրինակ, այն հանդիսանում է բավականին լավ կանխատեսիչ գործոն վաղաժամ ծնված երեխաների մոտ ներփորոքային արյունահոսությունների ռիսկի գնահատման համար, որոնք բուժվում են էքստրակորպորալ թաղանթային օքսիգենացիայի միջոցով[30]։

Մարդու վերարտադրողական համակարգը ախտահարող հիվանդություններ

Բեղմնավորման գործընթացի խամգարման արդյունքում կարող են առաջանալ տարբեր ախտաբանություններ։ Դրանք կարող են առաջանալ սպերմատոզոիդի և ձվաբջջի միաձուլման գործընթացի խանգարման արդյունքում, ինչպես նաև կարող են պայմանավորված լինել զիգոտի բջիջը կրող կենսաբանական ծնողի առողջական վիճակով։ Ստորև բերված են այն հիվանդություններից մի քանիսը, որոնք կարող են առաջանալ և առկա լինել այդ գործընթացի ընթացքում։

  • Պոլիսպերմիան առաջանում է, երբ մի քանի սպերմատոզոիդներ բեղմնավորու�� են միևնույն ձվաբջջին, նպաստելով էմբրիոնի ներսում քրոմոսոմնների քանակի խախտմանը[31]։ Պոլիսպերմիան, թեև ֆիզիոլոգիապես հնարավոր է ողնաշարավորների և անողնաշարավորների որոշ տեսակների համար, սակայն լետալ գործոն է մարդկային զիգոտի համար։
  • Պոլիկիստոզ ձվարանների պարագայում կնոջ մոտ չի արտադրվում բավարար քանակով ֆոլիկուլխթանիչ հորմոն և ավելցուկային կերպով արտադրվում են անդրոգեններ։ Դա հանգեցնում է սպերմատոզոիդի և ձվաբջջի շփման հետաձգմանը կամ առհասարակ բացառմանը[32]։
  • Աուտոիմուն հիվանդությունները կարող են առաջացնել բարդություններ բեղմնավորված ձվաբջջի՝ արգանդի խոռոչում իմպլանտացվելու գործընթացում, ինչպես նաև կարող է իմուն համակարգի կողմից հարձակում լինել արգանդի պատին իմպլանտացված էմբրիոնի հանդեպ[32]։
  • Քաղցկեղն, ի վերջո, ազդում է պտղաբերության վրա և կարող է հանգեցնել բնածին արատների կամ վիժումների զարգացմանը։ Քաղցկեղը լրջորեն վնասում է վերարտադրողական օրգանները, ինչն ազդում է պտղաբերության վրա[32]։
  • Էնդոկրին համակարգի խանգարումները ազդում են մարդու պտղաբերության վրա՝ նվազեցնելով օրգանիզմի կարողությունը՝ արտադրելու հորմոնների բավարար մակարդակ, որն անհրաժեշտ է զիգոտը հաջողությամբ կրելու համար։ Այս խանգարումների օրինակները ներառում են շաքարային դիաբետը, մակերիկամի և վահանաձև գեղձի խանգարումները[32]։
  • Էնդոմետրիոզը այնպիսի ախտաբանություն է, որի ժամանակ արգանդը ներսից պատող լորձաթաղանթի՝ էնդոմետրիումի բջջիջներին նման բջիջներ են աճում արգանդից դուրս։ Սա հանգեցնում է ծայրահեղ ցավի և անհանգստության և կարող է նպաստել անկանոն դաշտանային ցիկլի առաջացմանը[32]։

Տես նաև

Ծանոթագրություններ

  1. Spermatogenesis — Fertilization — Contraception: Molecular, Cellular and Endocrine Events in Male Reproduction. Ernst Schering Foundation Symposium Proceedings. Springer-Verlag. 1992. ISBN 978-3-662-02817-9.
  2. Garrison FH (1921). An Introduction to the History of Medicine. Saunders. էջեր 566–567.
  3. «Go Ask Alice!: Pregnant without intercourse?». Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ դեկտեմբերի 22-ին. Վերցված է 2016 թ․ հունվարի 24-ին.
  4. Knight B (1998). Lawyer's guide to forensic medicine (2nd ed.). London: Cavendish Pub. Ltd. էջ 188. ISBN 978-1-85941-159-9. «Pregnancy is well known to occur from such external ejaculation ...»
  5. Maienschein J (2017). «The first century of cell theory: From structural units to complex living systems.». In Stadler F (ed.). Integrated History and Philosophy of Science. Vienna Circle Institute Yearbook, Institute Vienna Circle, University of Vienna, Vienna Circle Society, Society for the Advancement of Scientific World Conceptions. Vol. 20. Cham.: Springer. ISBN 978-3-319-53258-5.
  6. Oren-Benaroya R, Orvieto R, Gakamsky A, Pinchasov M, Eisenbach M (2008 թ․ հոկտեմբեր). «The sperm chemoattractant secreted from human cumulus cells is progesterone». Human Reproduction. 23 (10): 2339–2345. doi:10.1093/humrep/den265. PMID 18621752.
  7. Publicover S, Barratt C (2011 թ․ մարտ). «Reproductive biology: Progesterone's gateway into sperm». Nature. 471 (7338): 313–314. Bibcode:2011Natur.471..313P. doi:10.1038/471313a. PMID 21412330. S2CID 205062974.
  8. «Fertilization». Արխիվացված օրիգինալից 2010 թ․ հունիսի 24-ին. Վերցված է 2010 թ․ հուլիսի 28-ին.
  9. Puga Molina LC, Luque GM, Balestrini PA, Marín-Briggiler CI, Romarowski A, Buffone MG (2018). «Molecular Basis of Human Sperm Capacitation». Frontiers in Cell and Developmental Biology. 6: 72. doi:10.3389/fcell.2018.00072. PMC 6078053. PMID 30105226.
  10. Miles, Linda. «LibGuides: BIO 140 - Human Biology I - Textbook: Chapter 45 - Fertilization». guides.hostos.cuny.edu (անգլերեն). Վերցված է 2022 թ․ նոյեմբերի 28-ին.
  11. «Fertilization of the Ovum». Gray's Anatomy. Արխիվացված օրիգինալից 2010 թ․ դեկտեմբերի 2-ին. Վերցված է 2010 թ․ հոկտեմբերի 16-ին.
  12. Alberts, Bruce; Johnson, Alexander; Lewis, Julian; Raff, Martin; Roberts, Keith; Walter, Peter (2002). «Fertilization». Molecular Biology of the Cell. 4th Edition (անգլերեն).
  13. Angier N (2007 թ․ հունիսի 12). «Sleek, Fast and Focused: The Cells That Make Dad Dad». The New York Times. Արխիվացված օրիգինալից 2017 թ․ ապրիլի 29-ին.
  14. Wymelenberg S (1990). Science and babies: private decisions, public dilemmas. Washington, DC: National Academy Press. էջ 17. ISBN 978-0-309-04136-2.
  15. Jones RE, Lopez KH (2006). Human Reproductive Biology (Third ed.). Elsevier. էջ 238. ISBN 978-0-08-050836-8.
  16. «Fertilization: The Cortical Reaction». Boundless. Boundless. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ ապրիլի 10-ին. Վերցված է 2013 թ․ մարտի 14-ին.
  17. Flaws, Jodi A.; Spencer, Thomas E. (2018), «Content and Volume Overview», Encyclopedia of Reproduction, Elsevier, էջեր 1–2, doi:10.1016/b978-0-12-811899-3.64622-0, ISBN 9780128151457, Վերցված է 2022 թ․ նոյեմբերի 28-ին
  18. «Prefertilization Events». www.med.umich.edu. Վերցված է 2022 թ․ նոյեմբերի 28-ին.
  19. Jodar M, Selvaraju S, Sendler E, Diamond MP, Krawetz SA (2013 թ․ նոյեմբեր). «The presence, role and clinical use of spermatozoal RNAs». Human Reproduction Update. 19 (6): 604–624. doi:10.1093/humupd/dmt031. PMC 3796946. PMID 23856356.
  20. Bianchi E, Wright GJ (2014 թ․ հուլիսի 1). «Izumo meets Juno: preventing polyspermy in fertilization». Cell Cycle. 13 (13): 2019–2020. doi:10.4161/cc.29461. PMC 4111690. PMID 24906131.
  21. Burkart AD, Xiong B, Baibakov B, Jiménez-Movilla M, Dean J (2012 թ․ ապրիլ). «Ovastacin, a cortical granule protease, cleaves ZP2 in the zona pellucida to prevent polyspermy». The Journal of Cell Biology. 197 (1): 37–44. doi:10.1083/jcb.201112094. PMC 3317803. PMID 22472438.
  22. 22,0 22,1 Marieb EN (2001). Human anatomy & physiology (5th ed.). San Francisco: Benjamin Cummings. էջեր 1119–1122. ISBN 978-0-8053-4989-4.
  23. «Five Facts about XX or XY | Gender Selection Authority». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ հոկտեմբերի 6-ին. Վերցված է 2016 թ․ հուլիսի 31-ին.
  24. «BRIEF OF BIOLOGISTS AS AMICI CURIAE IN SUPPORT OF NEITHER PARTY» (PDF). United States Supreme Court. Վերցված է 2023 թ․ ապրիլի 20-ին.
  25. Wagner F, Erdösová B, Kylarová D (2004 թ․ դեկտեմբեր). «Degradation phase of apoptosis during the early stages of human metanephros development». Biomedical Papers of the Medical Faculty of the University Palacky, Olomouc, Czechoslovakia. 148 (2): 255–256. doi:10.5507/bp.2004.054. PMID 15744391.
  26. Robinson HP, Fleming JE (1975 թ․ սեպտեմբեր). «A critical evaluation of sonar "crown-rump length" measurements». British Journal of Obstetrics and Gynaecology. 82 (9): 702–710. doi:10.1111/j.1471-0528.1975.tb00710.x. PMID 1182090. S2CID 31663686.
  27. 27,0 27,1 Geirsson RT (1991 թ․ մայիս). «Ultrasound instead of last menstrual period as the basis of gestational age assignment». Ultrasound in Obstetrics & Gynecology. 1 (3): 212–219. doi:10.1046/j.1469-0705.1991.01030212.x. PMID 12797075. S2CID 29063110.
  28. Derived from a standard deviation in this interval of 2.6, as given in: Fehring RJ, Schneider M, Raviele K (2006 թ․ մայիս). «Variability in the phases of the menstrual cycle». Journal of Obstetric, Gynecologic, and Neonatal Nursing. 35 (3): 376–384. doi:10.1111/j.1552-6909.2006.00051.x. PMID 16700687.
  29. Jukic AM, Baird DD, Weinberg CR, McConnaughey DR, Wilcox AJ (2013 թ․ հոկտեմբեր). «Length of human pregnancy and contributors to its natural variation». Human Reproduction. 28 (10): 2848–2855. doi:10.1093/humrep/det297. PMC 3777570. PMID 23922246.
  30. Jobe AH (2004). «Post-conceptional age and IVH in ECMO patients». The Journal of Pediatrics. 145 (2): A2. doi:10.1016/j.jpeds.2004.07.010.
  31. Gould M (2012). Biology of Fertilization V3 : the Fertilization Response Of the Egg. Oxford: Elsevier Science. ISBN 978-0-323-14843-6.
  32. 32,0 32,1 32,2 32,3 32,4 «Diseases That Cause Infertility». Center of Reproductive Medicine. Վերցված է 2021 թ․ մարտի 6-ին.