Վարդան Միրզոյան

Վարդան Միրզոյանը ծնվել է Հին Նախիջևանի Յարմշա գյուղում, մեծացել է Թիֆլիսում, սովորել է քաղաքի ռեալական, ապա Ներսիսյան դպրոցում, հաճախել է նաև Լոնգի նկարչական դպրոցը։ 1897 թվականից հանդես է եկել տարբեր դերասանական խմբերում, 1903 թվականից եղել է Մոսկվայում և Սանկտ Պետերբուրգում, հաճախել դրամատիկական դասընթացների։ Նա Ավճալյան ժողովրդական թատրոնի հիմնադիրներից է։ 1919 թվականին Երևանում հիմնադրել և ղեկավարել է թատերական ստուդիա, որի սաները հետագայում հայտնի դերասաններ են դարձել։ 1920-ական թվականներին Միրզոյանը խաղացել է Բաքվի, Թիֆլիսի ու Լենինականի թատրոններում։ 1929 թվականից աշխատել է Երևանի Պատանի հանդիսատեսի թատրոնում^[2]։

1929 թվականից դասավանդել է Երևանի թատերական ուսումնարանում, տեխնիկումում և ինստիտուտում։ Նկարահանվել է կինոյում։ 1966 թվականին հրատարակել է «Թատերական օրագրեր»-ը։

• Ոսկան՝ «Չար ոգի»
• Աղան-Մելիքի՝ «Դատաստան»
• Անանիա Գլախա՝ «Դավաճանություն»
• Սոլոմոն՝ «Քին»
• Վասիլ Լեկապեն՝ «Կայսր»
• Գրիգոր աղա՝ «Ժայռ»
• Դոն Բազիլիո՝ «Սևիլյան սափրիչ»
• Լուկա՝ «Հատակում»
• Ֆիլիպ արքա՝ «Տիլ Ուլենշպիգել»
• Սամսոն աղա, Խեչո բիձա՝ «Կրակե օղակում»
• Սոտնիկով՝ «Պայթյուն»

• Բժիշկ՝ Մեր կոլխոզի մարդիկ (1939)
• Գիքոր (1934)
• Նախարար՝ Երկու գիշեր (1932)
• Քրդեր-Եզդիներ (1932)
• Լավինա (1928)