Պետրոս Սիմեոնյան

Սկզբնական կրթությունն ստացել է Նոր Նախիջևանի Սուրբ Խաչ վանքում։ 1849 թվականին ավարտել է Մոսկվայի Լազարյան ճեմարանը, 1851-1853 թվականներին սովորել Դորպատի համալսարանում։ Այնուհետև հաստատվել է Թիֆլիսում, եղել Գրիգոր և Անդրեաս Արծրունիների դաստիարակը, աշխատել Ներսիսյան դպրոցում, որպես ուսուցիչ և տեսուչ, միաժամանակ զբաղվել լրագրական և հասարակական գործունեությամբ։ Մասնակցել է Գայանյան օրիորդաց դպրոցի հիմնադրմանը (1869)։ 1863-1886 թվականներին եղել է «Մեղու Հայաստանի» շաբաթաթերթի (1873 թվականից՝ օրաթերթ), 1887-1891 թվականներին՝ Էջմիածնի «Արարատ» հանդեսի խմբագիրը^[2][3]։ 1890-ական թվականների 1-ին կեսին վարել է Հայոց կաթողիկոս Մկրտիչ Ա Վանեցու (Խրիմյան) քարտուղարի պարտականությունները։ Այնուհետև վերադարձել է Թիֆլիս^[4][5]։

Պատկանելով ազգային-պահպանողական հոսանքին՝ գերագնահատել է Հայոց եկեղեցու դերն ազգի պահպանման և միավորման գործում։ Միաժամանակ, մայրենի լեզվի, գրականության զարգացման և դպրոցների բարեկարգման հարցում իր դիրքորոշմամբ, ցարիզմի ազգաձուլման քաղաքականության պայմաններում, Սիմեոնյանը իր հրապարակախոսական հոդվածներով նպաստել է հայ ժողովրդի ինքնագիտակցության բարձրացմանը։ Դպրոցական ձեռնարկների հեղինակ է։