Վլադիմիր Պետրոսյան

1979-1964 թվականներին սովորել է Երևանի գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտում։ Ձևավորել է հեռուստաֆիլմեր, բեմադրություններ։ 1990-1995 թվականներին եղել է ՀՀ Գերագույն Խորհրդի պատգամավոր, եղել է գիտության, կրթության, լեզվի և մշակույթի հարցերի մշտական հանձնաժողովի անդամ^[1][2]։

Պետրոսյանի բազմաժանր գործերին բնորոշ են հոգեբանական նուրբ գծերի բացահայտումը, պլաստիկական զուսպ ձևերի ներդաշնակումը։

• «Ալեքսանդր Սպենդիարյան», 1975, բրոնզ, ՀԱՊ
• «Դոն Քիշոտ», 1971, հրակավ, ԺԱԹ
• «Վերադարձ», 1983, փայտ, ԺԱԹ
• Խնկո Ապոր անվան գրադարանի դուռը, 1982, փայտ, Երևան
• «Լ. Մոտալովա», 1976, թուջ
• «Հրանտ Մաթևոսյան», 1985, հրակավ
• «Արշիլ Գորկի», 1987, բրոնզ
• «Սոսե Մայրիկ», 1987, մարմար
• «Մարշալ Բաղրամյանի կիսանդրի», 1997, մարմար, Երևանի մետրոպոլիտենի «Մարշալ Բաղրամյան» կայարան
• Ֆրանց Վերֆելի դիմաքանդակ-հուշակոթող, 1998, բրոնզ, գրանիտ, Վիեննա
• Մաքսիմ Գորկու հուշարձան, 1973, հանրապետական մրցույթի 1-ին մրցանակ
• «Ուսուցիչ» արձանախումբ, 1974, հանրապետական մրցույթի 1-ին մրցանակ
• Հայրենական պատերազմի հուշահամալիր, 1989, համամիութենական մրցույթի 1-ին մրցանակ
• Միջազգային առևտրաարդյունաբերական ցուցահանդեսի Հայաստանի տաղավարի ձևավորում, 1978, Ալժիր, արծաթե մեդալ
• Տարաս Շևչենկո, 2013, Երևան

• 1991 ՀՀ վաստակավոր նկարիչ

•  
  «Մարշալ Բաղրամյանի կիսանդրին» «Մարշալ Բաղրամյան» կայարանում
•  
  Ֆրանց Վերֆելի դիմաքանդակ-հուշակոթող
•  
  Տարաս Շևչենկոյի հուշարձան (Երևան)
•  
  Խնկո-Ապոր անվան ազգային մանկական գրադարանի դուռը

• Վլադիմիր Պետրոսյան Արխիվացված 2021-04-21 Wayback Machine